U
အပြင်မှာမိုးတွေရွာနေတယ် ပြတင်းပေါက်နားက စားပွဲမှာထိုင်နေရင်း
ပြတင်ပေါက်မှန်ကိုလာစင်ကာစီးကျနေသောမိုးရေစက်ကလေးများကိုထိတွေ့နေခဲ့သည်။
လွမ်းလိုက်တာ လွမ်းလိုက်တာဆိုတာ ရင်ထဲနစ်နေအောင်ဘဲ...
အရင်ချိန်တွေပြန်တွေးမိတိုင်း
မိုးရည်စက်တွေလို မျက်နှာပေါ်မှာမျက်ရည်များတသွင်သွင်စီးကျလာခဲ့သည်။
ဘယ်အကြောင်းအရာကိုမှမတွေးချင်
လက်ပေါ်ကဓားဒဏ်ရာတွေကိုကြည့်ပြီး
သတ်သေဖို့လုပ်တိုင်း သေခွင့်မပေးတဲ့အိမ်ကလူတွေကိုမုန်းလိုက်တာ...
ငါသေချင်နေပါပြီ ဒီရင်ဘတ်ထဲကနာလွန်းလို့ပါလို့ ရင်ဘတ်ကိုထုပြီးငိုကျွေးပြလဲ
သူတို့မခံစားရတိုင်း ရင်မနာဖူးတိုင်း
ငါ့ကိုသေခွင့်မပေးကြဘူး...
သူထွက်သွားတာဒီနေ့နဲ့ဆို၃နှစ်၃လနဲ့၂၄ရက်ရှိခဲ့ပြီ
အတူလိုက်လာပါ့မယ်လို့ကတိတွေအထပ်ထပ်ပေးပြီး မသေနိုင်သေးတဲ့ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်မုန်းလိုက်တာ...
ကလေးမရှိရင်မောင်လဲလိုက်သေမှာလို့ပြောတိုင်း ဆွေးဆွေးမြေ့မြေ့မျက်ဝန်းတွေနဲ့
"အဲ့လောက်ထိချစ်တာလား"လို့မေးတတ်တဲ့ကလေးလေးဆီကို ဒီကောင်က "ဟော့ဒီလောက်ထိချစ်တာပါ"ဆိုပြီး သတ်သေပြီး
ချစ်ကြောင်းပြလိုက်ချင်တာ
မောင်မကောင်းခဲ့တာပါ မင်းသိပ်ချစ်တဲ့မောင်က မင်းအတွက်လူဆိုးကြီးဖြစ်ခဲ့တာ....
အသိစိတ်ရော မသိစိတ်ရောက မိုးတွေရွာတိုင်းကလေးကိုသတိရစေတယ်။
သူထွက်သွားပါပြီ လူ့ဘဝကအပြီးတိုင်ထွက်သွားပါပြီဆိုတုန်းက မျက်ရည်တွေနဲ့ပြန်လာခဲ့ပါလို့အော်ပြောလို့မှမရခဲ့တာ....
ကလေးပြန်မလာရင် မောင်ဘဲလိုက်လာခဲ့မှာပေါ့ဆိုပြီး လက်ပေါ်မှာလှီးဖြတ်ထားသမျှဓားရာတွေအပေါ် ဒီနေ့လဲနောက်တစ်ကြိမ်တွေ့ဆုံရဖို့ကြိုးစားမိပြန်တယ်။
ဒီတစ်ကြိမ်တော့တကယ်သေရပါစေ လို့ရှိသမျှဘုရားသခင်တွေဆီအကုန်ဆုတောင်းပါတယ်။ကလေးကကျွန်တော့်ကိုစောင့်နေသေးတာမို့လို့ပါ...
