Aşiret Kurgusu

18.bölüm -Terk

Sabahın erken saatlerinde uyandım.Dün küçük bir çantaya eşyalarımı koyup hazırlamıştım.Kimseler uyanmamıştı daha hızlıca Rojdayı aradım

-Alo Rojda hazırsan benimle gel kapıya kadar önden bak biri varmı ortalıkta eğer varsa ara beni mutlaka

-Tamam yenge merak etme o iş bende.

-Peki,görüşürüz,dedim ve kapadım.

Sonunda...

Bu konaktan kurtuluyordum.Bu iğrenç hayattan kurtuluyordum.Ve en önemlisi Azad'dan kurtuluyordum.
Buraya kadarmış demek ki.

Son kez odama baktım

Azad'la ne mutlu günler geçirmiştik,ne güzel hayaller kurmuştuk.Ama Azad bana karşı hayatının en büyük hatasını yaptı.Affedilemeyecek bir hata...

Komidinin üstünden telefonumu ve çantamı alıp odadan göz yaşlarımla birlikte çıktım.Sessiz bir şekilde koridordan merdivenlere doğru indim.Oradan da avluya geçtim.

Bu avluda neler yaşamıştık demi?
Her ne kadar Zorla evlensek de Azada bir şans vermiştim.Bende istemezdim böyle olmasını.Ne güzel sofralar kurulmuştu bu avluda.Hayat işte nerden nereye?

Rojda kapının önünde gözleri dolmuş beni bekliyordu.Ağlamamak için kendini zor tuttuğu barizdi.Gidip kolunu sıvazladım

-Canım benim bu konağa geldiğimden beri ne çok yardımın dokundu.Hakkını helal et bu iyiliğini unutmam.Rojda bu arada ben seninle aramız bozulsun istemiyorum.İstediğin zaman beni arayabilirsin,her zaman yanındayım.Seni kız kardeşim gibi görüyorum.Allaha emanet ol güzelim,tekrar hakkını helal et...

-Ya yenge böyle konuşma daha çok ağlayasım geliyor,ne demek sende bana abla oldun helal olsun,asıl sen bana hakkını helal et,dedi ve hüngür hüngür ağlayarak bana sarıldı.

-Şşş tamam Rojda ağlama bak beni de ağlatacaksın.Ayrılmayacağız hem daha çok güzel günler var ilerde.Benim hakkım sende varsa helal olsun.Kendine iyi bak canım benim seni çok seviyorum unutma.

-Bende seni...

Rojda'dan ayrıldıktan sonra arabaya doğru yürümeye başladım,yolun yarısına gelince arkamı dönüp son sözlerimi söyledim

-Rojda...Azad,çocuğu olacak biliyorsun.Hayırlı bir çocuk olsun.Babası gibi çapkın olmasın, dedim ve göz yaşlarım arasında güldüm.Ömür boyu mutlu huzurlu bir hayatı olsun Eşi ve çocuğu ile birlikte.Hadi selametle...

Rojda benim dediklerimden sonra sesli bir şekilde ağlamaya başladı.Hıçkırarak ağlıyordu.Arkamı dahi dönmeden arabaya bindim.

-Havaalanına sür Ali abi,dedim şoföre.

Artık yeni bir hayat yeni bir düzen beni bekliyordu.Bakalım bundan sonra ne olacaktı?

Yazarın anlatımı ile

Mardin bitmişti.
Ezel'in terk edişi ile Mardin bitmişti.
Azad'dan ayrıldığında Mardin bitmişti
Mardin yanıp küle dönmüştü...

Peki ya Azad?O ne yapmıştı?

Azad pişmandı,hemde çok...
Kendini öldüresi geliyordu,ama yine yapamıyordu.
Kendini öldürse bile içindeki vicdan azabının geçmeyeceğini biliyordu.
Nasıl özlemişti Ezel'ini
Nasıl özlemişti karısının kokusunu
Nasıl özlemişti karısının ipek gibi saçlarını?

Karahan konağı yanıyordu.
Hemde alev alev
Vicdan Azabı ile yanıyordu.
Çok büyük pişmanlıkla yanıyordu.
Küle dönmüş ama hala içleri yanıyordu...