Aşiret Kurgusu

12. bölüm-Bayılma

Azad'dan

Ezel'in ağlayış sesini masadan ayrılırken duydum.Şuan onu yalnız bırakmak zorunda kalmıştım.Babam konuşmaya başladı.

-Oğul çocuğunuz olmuyor Bizde artık torun sahibi olmak istiyoruz.Yarın kuma bu eve gelin gelecek.Yarına kadar anangil herşeyi hazırlar.Bugün Ezel annen ve Rojda yeni karına bir kaç şey almak için çarşıya çıkacaklar.Diyeceklerim bu kadar çıkabilirsin.

-Baba sen ne diyorsun!Asla o kadına elimi sürmem şimdiden söylüyorum.Siz istediğinizi yapın ama ben Asla Ezel'den vezgeçmeyeceğim.

Ezel'in yanına gitmek için merdivenlere yöneldim.

Ezel'den

Şuan çok kötü bir durumun ortasındayım.Üstüme kuma geliyordu.Hem de çocuğum olmadığı bir torun veremediğim için.Ama ben de Ezelsem gelen kumayı burdan kendi isteği ile gönderecektim.Kapı sesi geldi.Azad gelmişti

-Ezel iyi misin?

İlk bi güldüm

-Ne kadar iyi olabilirim Azad?

-Ezel biliyorum tamam haklısın ama elimden birşey gelmiyor.

Sadece yüzüne baktım Azad'ın.

-Ezelim o kadınla asla aramda bir şey olmayacak sen merak etme.

-Azad sen istesende istemesende annen baban emri vermiş sizin bir çocuğunuz olacak.

-Hayır yavrum sakın böyle düşünme öyle bir şey asla olmayacak.Hem sen kendini daha fazla üzme hadi yatalım.

Başımı salladım ve birlikte yatakta yatmaya başladık.Bir süre sonra gözlerim tamamen kapandı...

*

Sabah gözlerimi kapının tıklanması ile açtım.Rojda bana sesleniyordu

-Yengee günaydın hadi hazırlan da aşağıya in malum alışverişe gideceğiz,dedi son kelimelerini iğrenek söyleyerek.

Oda kuma gelmesini istemiyordu.

-Tamam Rojda 5 dk'ya iniyorum.Hemen banyoya gidip rutin işlerimi yaptım.Azad anladığım kadarıyla erkenden işe gitmişti.Rojda gilde kahvaltıyı çoktan yapmıştı.Dolaptan kıyafetlerimi çıkarıp giyindim.

Sade giyindim bilerek.Çünkü benim için önemli bir iş değildi.Aşağı inmeye başladım.

-Günaydın, dedim

Herkes de aynı cevabı bana verdi.
Arabalara dağıldık.Ben Rojda ile Zeliha annem de yeni gelinini almak için diğer araba ile gitti.Bir süre sonra Rojda ile aşağı indik.Awm'ye gelmiştik.Rojda annesini arayıp nerde olduklarını sordu.Zeliha annem de girişte olduklarını söylüyordu.Şuan ilk defa kumamın yüzünü görecektim.
İçim alev alev yanıyordu.Sinirden yürüyemeyecek haldeydim ama dayanmalıydım Azad için ailemiz için.Ve kapıdan geçtik.

İşte o an içimde bir şeyler kıpır kıpır etti,sinirden ellerim titremeye başladı.Hala anın şokundaydım.Vücudum titrerken yavaş yavaş gözlerim kapanıyordu,bedenim sanki uçup gitmişti.Hiç bir şey hissetmiyordum hissizdim.Bedenim yere serilirken son duyduğum şey Rojdanın;

-Abimi arayın çabuk!Yardım edin!

Dediği feryatları oldu...

Aşkolaarrr selaaammm gece gece yeni bölüm atıyorum ama dayanamadım.Bugün hikayemiz 1000 okumayı geçti.Wattpad kapalı olmasına rağmen çok iyi devam ediyoruz.Her şey için teşekkür ediyorum bu arada yeni bir kurguya başlıyorum aynı zamanda.Askeri kurgu olacak bu kurgumuz.
Bu bölümü nasıl buldunuzz¿ Yıldıza basmayı unutmayınnn
Sizi seviyoree🌙💗