the sun is gone, but the moon still waits.

1♡

- Minho- yah.. Martwię się o Ciebie. Daj sobie pomóc. - wyznał Chris, chwytając brązowowłosego chłopaka za ramię.

- Hyung, nie potrzebuję pomocy. - odpowiedział, ledwo powstrzymując się od łez. - chce tylko się dowiedzieć gdzie jest Lix. -

Starszy w odpowiedzi kiwnął głową na znak, że rozumie i pogładzil go czule po ramieniu.

- Minho, jeśli pójdziesz chociażby się wygadać, to poczujesz się znacznie lepiej. Na tym polega praca psychologa. - trafnie zauważył Bang, usiłując przekonać przyjaciela do podjęcia próby umówienia się na sesję. Nie mógł patrzeć na to, jak młodszy cierpi.

- nie będę ufać psychologom, Hyung! Kłamią! I ty też mnie oszukujesz! -

- Minho.. -

- puść mnie, nikt mi nie wierzy! Yongbokkie żyje, jak możecie nie wiedzieć kim on jest? Nagrywaliśmy z nim film!! -

- Minho, posłuchaj mnie. - westchnął Chris, po czym się na niego spojrzał.

- czemu mam się ciebie słu.. -

- Felix nie żyje, Minho. - przerwał mu Bang.

Między nimi zapadła niekomfortowa cisza, obaj nie wiedzieli co powiedzieć. Słyszeli wzajemnie swoje niespokojne oddechy i szybko bijące serca od znacznej dawki adrenaliny. Czuli się, jakby ktoś zakluczył im usta i wyrzucił klucz do rzeki.

- Kłamiesz. - stwierdził młodszy, czując jak napływają mu łzy do oczu.

- zginął. -

- KŁAMIESZ! JAK ŚMIESZ KŁAMAĆ! - krzyknął po czym gorzko zapłakał. - JESTEŚ MOIM PRZYJACIELEM, TO NIE JEST ZABAWNE CHANNIE HYUNG! NIE OSZUKUJ MNIE! -

- Minho, Lix zginął. Ślady jego istnienia zginęły. Nie wiadomo nawet jak zmarł. - odpowiedział, sam czuł jak łamie mu się głos.

- nie prawda! Nie zostawiłby mnie.. Nie on! -

- nie wierz mi, jak nie chcesz. Mówię tylko to, co wiem. - stwierdził, po czym ocierając łzy wyszedł z sypialni Lee.