දුර ඈත අහසෙ උපන් වලාකුලකත් මහ පොලවෙ උපන්න නුඹෙත් ඇති වෙනස මොකක්ද මම තවම කල්පනා කරනවා. ලං වෙන්නවත් බැරි වලාකුලක් දිහා බලන් හූල්ලන්න ආස කරන උන්ට මොහොතකටවත් අත පොවන මානෙ ඉන්න නුඹ දිහා හැරිලා බලන්න ඒ හැටි ආසාවක් තිබුනේ නැහැ.මැවුම්වාදයටත් දැන් හරි හරි පන්තිභේද.
____________________________________
සද්දන්ත කදු මැදින් පාන්දර ජාමයෙ ඇද වැටුන අකල් වැස්සත් එක්ක ඇතිවුන සුදු මීදුම මැදින් තද කලු මෝටර් රථයක් හරිස්චන්ද්‍ර තේයාය පහු කරගෙන යමින් සිටියා. හිරු උදාවට ඒ හැටි මහ වෙලාවක් ඉතිරි වී නොතිබ්බත් දෙනියාය කදු පාර තවමත් සීතල අදුරු මීදුමෙන් වැසී තිබුනා. ඉදිරියට ඇදෙන මෝටර් රථයෙ විවර කරපු ජනෙල් කවුලුව හරහා පිටතට දික්වුන අතක දිගු ඇගිලි තුඩු අතරට හිර වුන දුම්වැටියක් උතුරු හුලගෙ සීතලට දිගින් දිගටම පිලිස්සෙමින් රහස් හුලගත් එක්ක දොඩමලුවක වැටී සිටියා.
විවර කරපු කවුලුව හරහා මෝටර් රථය තුලට පිරෙන සීතල හුලගට අනුරාධගෙ සිරුර මේ වෙද්දිත් වෙවුලන්න පටන් ගෙන තිබුනත් නිහඩ භාවනාවකට වැටෙමින් නිසොල්මන් බැල්මෙන් මීදුමෙන් වැහුන කදුපාර දිහා බලන් ඉන්න ගඟනට බාදාවක් කරන්න අනුරාධට ඕන කලෙ නැහැ.තත්පරයකට හෝ එම මලානික ඇස් තුල පුංචිම හෝ වෙනස් හැඩයක් දැකගන්න ලැබෙයිද උවමනාවෙන් අනුරාධ බලන් හිටියත් අන්ධකාරයෙ ගිලුනු ගැබුරු ආගාධ පතුලක කිමිදෙන්න තරම් අනුරාධ වන් සාමාන්‍ය මනුස්සයෙක් දක්ශ වුනේ නැහැ.
කාලය සෙමෙන් ගලන් යන්න පටන් ගත්තා, අදුර වැලදගත් ආකාසය ලා තැබිලි පැහැයකින් හැඩවෙද්දි ඉමක් කොනක් නොපෙනෙන ආකාසයෙ කරක් ගහන කුරුල්ලන් ඔවුන්ගෙ එදිනෙදා රාජකාරි බලා පිටත්වෙන්න පටන්ගෙන තිබුනා.
"ගඟන"
පිලිතුරක් නොලැබෙන බව දැන දැනත් අනුරාධ ගඟනට කතාකලා. වේගයෙන් කදුපාර දිගේ ඉදිරියට ඇදෙන මෝටර් රථයෙ වැදෙමින් ප්‍රතිවිරුද්ධ අතට හමන හුලගත් එක්ක ඔහු තවමත් නිහඩ භාවනාවක.අනුරාධගෙන් පිටවුනෙ බර සුසුමක්.මනුස්ස ජීවිත පුදුමාකාර බව අසා තිබෙනවා.ඉතින් ඒ පුදුමාකාර ගඟනගෙ මනුස්ස ජීවිතේ තුල අනුරාධ කියන්නෙ එක් බලාසිටින්නෙක් පමණයි.
"නිහැඩියාවට ඔය තරම් ඇබ්බැහි වෙන්න එපා බන්"
"උඹ අතරමං වුනොත් උඹව ආපස්සට ඇදලා ගන්න තරම් දක්ශ මිනිහෙක් නෙවෙයි මම"
උදව්වක් බලාපොරොත්තු නොවෙන මිනිහෙක්ට කොයිතරම් උදව් කරන්න උත්සහ කලත් එයින් පලක් වෙන්නෙ නැහැ.එක්තරා විදියකට එය ගලන ගඟක උඩුගම් බලා පිහිනීමට දරන උත්සහයක් වගෙයි.තමන්ගෙ ආත්මය සුවපත් කරගන්න ඕන කියන සිතුවිල්ල බිදුන මිනිසෙක්ගෙ මනස තුල උපදිනතෙක් කිසිවෙක්ට එම බිදුන මිනිසාව ප්‍රතිසංස්කරණ කරන්න බැහැ.ඒ හැර වෙනයම් ආකාරයකින් ඔවුන්ව ප්‍රතිසංස්කරණය කලත් එයත් බිදුන කටු එක්කාසු කර වතුර පුරවන්න උත්සහ කල ඉරි තැලුනු වතුර වීදුරුවක්ම විතරයි.
ගඟනත් එහෙම මනුස්සයෙක්.පිටත ලෝකයට විවර වෙන මාර්ග සියල්ල දොරගුලු දමමින් වසා දැන්ම බිම්ගෙයක තනිව ජීවත්වෙන බිදුන මිනිසෙක්.ඉතින් එහෙම මිනිසෙක් වුන ගඟනගෙ බිම්ගේ අස්සට රිංගන්න දක්ශ මවන්නෙක් හොයමින් අනුරාධ යන මේ ගමන කුමනාකාරයෙන් සාර්ථක වෙයිද කියන්න තවමත් මම නොදනිමි. ඔවුන් දිහා දුර සිට බලාගෙන ඔවුන් ගැන ඔබට කේලම් කීම පමණක් මම කරන්නම්.
ගැබුරු ආගාධ අස්සෙ කරක් ගහන්න පුරුදු වුන ප්‍රාණීන් හුස්ම හිරකරවන අදුරට ඇබ්බැහි වෙනවා.ආලෝකයෙ අල්පමාත්‍රයක් හෝ වැටෙන බිම් සිදුරු වලට ඔවුන් වෛර කරනවා.
ඉතින් අදුර වැලදගැනීමට යන ආලෝකයෙ ඔබට රහසින් කොදුරන්නම් , බිදුන මිනිසුන් සත්‍යයෙන්ම කැපෙන සුලුයි.ප්‍රවේශමෙන්!!!
_____________________________________
මැරුණු මිනිසුන්ට පවා දෙවියන් නැවත ජීවය දුන්නමුත්
හඳවත මියගිය හුස්ම ගැහෙන මනුස්සයෙකුට ජිවය දෙන හැටි දෙවියන් වත් දන්නේ නැහැ මිත්‍රයා;
උන්ගේ ඇස් කෙවෙනි වල පවා ජීවයක සේයාවක් හොයන එක නිස්කාරණ දෙයක්........
බිදිච්ච වීදුරුවක කටු එකතු කරලා පැලැස්තර ඇලවලා......
ඉරිතැලුනු කටු අතරින් ගලාගෙන ඉවතට යන සෙනෙහස ,
ආයේ එකතු කරන් පිරෙව්වත් උඹ දකින්නේ හිස් වීදුරුවක්ම විතරයි නේද......
මගේ හිතත් එහෙමයි අනුරාධ
ඒක හිස්
ඒක ආයේ පිලිසකරන කරන්න බැරි තරම්ම
විනාස වෙලා........
හෙට දිග එකක් ගේන්නම්.මම කල්පනා කලා මේක මෙහෙම දානවද හෙට එක එකතු කරනවද කියලා. හිත කිව්ව මේක 00 කරලා හෙට එක 01 කරලා දිග එක හෙට දෙන්න කියලා. එහෙම කලා ඔන්න.
අදහස් දක්වන් යන්න හොදද.
