AJAN #wattys2015 (ASKIDA)

AJAN-5-

Multimedia Deniz:Cara Delevingne
İyi okumalarrr...♥♡♥

******

DENİZ'İN AĞIZINDAN

Gözlerimi araladığımda başım çok ağrıyordu ama bu başımda duran doktoru görmeme engel değildi.

Çok konuşabiliceğimi sanmıyordum bu yüzden sadece 'Ufuk' diye mıraldanabildim.

Doktor bana doğru eğilip bir kaç test yaptı ve "Ufuk Beyi hemen çağırıyorum Deniz Hanım ." dedi ve odadan çıktı.

Kaldığım hasta odası odam kadar büyük değildi ama banyom kadar küçükte değildi.(bilirsiniz ki benim normal bir evin salonu kadar bir odam ve çocuk odası büyüklüğündede bir banyom var soyunma odamı saymıyorum bile anlıyıcağınız evim sarayları aratmıyor.)

Odanın sağ tarafında bulunan küçük bir pencere vardı.

Kafamı o tarafa çevirdiğimde Ufuğun doktorla konuştuğunu gördüm.

Birde Ufuğun gözleri şişmişti. Bir dakika Ufuğun gözü şişmişmi. Olamaz diyil mi benim için ağlamış olamazdı...

Görünürlerde sadece Ufuk vardı. Ne babam ne Göktuğ ne de Hande ortalarda gözükmüyordu.

Doktor Ufuğun yanından ayrıldıktan sonra derin bir düşünceye dalmıştı çok belli oluyordu.

Çünkü onu 4 yılda saçının her teline kadar ezberlemiştim.

Daha sonra Ufuğun yanına tekrar geldi doktor ve eline bir kaç mavi naylon tutuşturdu.

Ufuk onları alır almaz üstüne geçirdi ve görüntü alanımdan çıktı.

Sol tarafımdaki kapının açıldığını fark etmemle kafamı kapıya çevirdim.

Ufuğu gördüğüme çok sevinmiştim bu yüzden gülümsedim.Oda gülümsedi. Bir şeyler düşünüyor gibiydi.

Hiç kıpırdamayıp gözlerinin gözlerimin içinde kaybolmasından anlamıştım bir şeyler düşündüğünü.

"Ee noldu ne düşünüyorsun."dedim sesimi ben bile duyamıyordum resmen.

Kafamsa kazan gibiydi. Kafamda büyük ihtimalle bir bandaj falan sarılıydı. Çünkü kafamı kaşındırıyodu. Saç diplerimde aynı şekilde kaşınıyordu çünkü eminim ki yağlanmışlardı.

Gözleri dudaklarıma kaydı. Ve tekrar gözlerime çıkarırken gözlerini bir eliyle serum olmayan elimi diğer eliylede yüzümü okşamaya başladı.

Ağzını araladı ama hemen kapadı sonra o güzel dudaklarını bir şeyler söylemek istiyordu ama söyleyemiyor gibiydi.

Yüzünü bana yaklaştırdı ve alnıma öpücüğünü bıraktıktan sonra " Ben Ender Beyi arıyım sende dinlen bu gece buradasın ama yarın birazcık bile iyi olursan taburcu olabilirsin."dedi ve yavaşça doğruldu.
Arkasını döndü tam bir adım atmıştı ki bileğini zorlada olsa tutmuştum. Gözleri ilk önce bileğindeki elime daha sonra ise gözlerime doğru çıktı.

Ben yine o fısıltı gibi olan sesimle "Seni seviyorum Ufuk sakın beni yanlız bırakma tamam mı beni hiçbir zaman bırakma."dedim yine o muhteşem(!) fısıltı şeklindeki sesimle.

Yüzünü yüzeme yaklaştırdı ve "Sende beni bırakma her ne olursa olsun miniğim her ne olursa olsun bizi sadece ölüm ayırsın."dedi be önce alnıma sonra dudağıma minik bir buse kondurdu.

Gülümsedim "Hadi git babamı ara beni daha fazla merak etmesin"dedim yine fısıltı gibiydi sesim ama ilk uyandığımdaki sesimin yanında daha iyidi şimdiki ses tonum.

Biraz doğrulmaya çalıştım ama yapamadım çünkü şu lanet baş ağrım dudaklarımdan minik bir çığlık çıkartmıştı.

Ufuk bana 'noldu? neyin var ?' dercesine bir bakış atınca ona yaklaşması için işaret yaptım.

Yüzünü yüzüme yaklaştırdığında elimle boynumu kavradım ve yüzünü biraz daha yüzüme yaklaştırdım.

Dudakları ve dudaklarım arasında sadece bir nefeslik mesafe vardı. Nefeslerimiz birbirine karışıyordu.

Hafif ve yavaş bir şekilde doğrulup dudaklarına busemi bıraktım.
Sadece gülümsemekle yetinip odadan çıktı.

Morali çok bozuk görünüyordu. Bir şeyler aklını kurcalıyor gibiydi.

Bana 'beni bırakma her ne olursa olsun miniğim her ne olursa olsun bizi sadece ölüm ayırsın. ' demişti bana sanki benim ondan ayrılıcağımı düşünüyormuş gibiydi sözleri... Yine ne vardı bu çocuğun kafasında...

Acaba bir gün ben cevap bulmamış cevapsız sorularımın cevabını bulabilicekmiydim... Peki sorunlarını benimle paylaşabilecekmiydi...
Kafam milyonlarca cevap alamadığım sorularla cevapsız sorularla doluydu...

******

Bölüm kısa oldu biliyorum ama kısa kısa bölümler yazıp her gün paylaşmayı düşünüyorum umarım beğenmişsinizdir öpüldünüz... :-*