AJAN #wattys2015 (ASKIDA)

AJAN-6-

Multimedia Eda: jade thirlwall
Şu anki saç rengi bu olucak kitapta keyifli okumalar...♥♡♥

UFUĞUN AĞIZINDAN

Deniz'in kaldığı odadan çıkar çıkmaz telefonumdan Ender Beyi bulup aradım.

Zaten Deniz bir şey olucağını anlamıştı ki bana ' Seni seviyorum Ufuk sakın beni yanlız bırakma tamam mı beni hiçbir zaman bırakma.' dedi.

Ben her zamanki düşünce alemimdeyken üçüncü çalıştan sonra Ender Beyin buruk ama hâlâ sert olan sesini duydum.

"Bir şey mi oldu Ufuk!"

"Hayır Ender Bey Deniz uyandı yarın sabah taburcu olucak onu haber vermek için aradım."

"Peki oğlum eğer bizlik bir şey yoksa orda ben şirketten çıkıp eve gidiyim hemen bi temizletiyim orayı gelmiyim artık. Hem nasılsa sen varsın."

"Evet ben zaten bi sorun çıkarsa size haber veririm."dedim ve bekledim.

Ender Beyden ses gelmesini değil onun kapatmasını bekliyordum. Çünkü yüzüne kapatmak saygısızlık olurdu. Bunu biliyordum.

******

Dün gece bekleme koltuklarına oturup kafamıda duvara yaslayıp uyuduğum için her yerlerim tutulmuştu.

Yattığım yerden kalktım ve bir kaç gerinme hareketi yaptım.

Aklıma Deniz gelince yavaş yavaş odasının içinin göründüğü cama gittim.

Hmm Deniz yoktu tuvalete mi gitti acaba?

Ne Deniz yok muydu? Ne tuvaletine gitmesi salak Ufuk. Kız kendi başına doğrulamıyordu bile.

Nerde bu kız diye düşünürken sırtıma bir el değdi.

Ama tanıdık bir el değildi. Hislerim kuvvetli olduğu için biliyordum çünkü mesleğim gereği hislerimin kuvvetli olması çok önemliydi.

Arkamı dönmedim. Bir şeyler duymam gerekliydi ilk önce eğer doktorlardansa saldırmamak için tek bir söz bekliyordum.

"Ufuk Bey Deniz Hanım uyandı taburcu olucak size haber verelim dedik" doktordu bu dünkü doktor.

Arkama döndüm.

"Peki Deniz nerede şimdi yanında olmak istiyorum."

"Pekala Ufuk Bey sağdan ikinci oda üzerinde Prof.Dr. Saadet Atalay yazan kapı oraya girin siz ben hemen geliyorum."dedi ve gitti.

******

Deniz'in taburcu ve çıkış işlemleri yapıldıktan sonra hastanenin otoparkına geldik. Deniz hâlâ tam olarak iyleşememişti.

Bu yüzden evde 1-2 gün dinlenip okula gitmemesi gerekiyordu. Deniz okula gitmiyceği için bende gitmiycektim haliyle.

Arabaya Deniz'i yavaş bir şekilde oturtturup emniyet kemerini taktım.

Bende kendi yerime oturdum. Emniyet kemeri takma ihtiyacı duymazdım ama Deniz bana doğru eğilip emyet kemerimi taktı.

"Sağlık ve emniyet her şeyden önce gelir Ufuk."dedi.

"Senden önce değil"dedim ve dudaklarına minik bir buse kondurdum.

"Şapşal senin başına bir şey gelirse ben ölürüm bunu biliyorsun diyil mi?" dedi ve kollarını göğsünün üstüme birleştirdi arkasına yaslandı. Camdan dışarıya bakıp ofladı sonra.

Miniğim aynı çocuk gibi narin ve kırılgandı... Hemende küsüyor bana... Miniğimm....

***

Denizlerin otoparkına arabamı park edip kafamı Deniz'e çevirdim. Uyuyakalmıştı miniğim...

Bana küstüğü zaman yaptığı gibi hâlâ kolları göğsünün üstünde birbirine kenetlenmiş bir haldeydi. Ve o güzel dudaklarıda aralanmıştı miniğimin...
Ağzı açık uyuyakalmıştı...

Ne ironiktiki ben annem esmer olmasına rağmen Deniz'i anneme benzetirdim...

Galiba huylarını benzetiyordum. İkiside çok saf kalpliler çünkü.

Yine gözlerim doldu. Bi anda annem ve babamın ölümü geldi aklıma.

Deniz onların araba kazasında öldüğünü sanıyordu. Ama bir bilseydi annesini öldürenlerin benimde annemi ve babamı öldürdüğünü bana çok acırdı...

Ama tabikide ben bana acımasını istemediğim için söylememiştim ama bilmekte hakkıydı. Muhakkak öğrenicekti ama daha o zaman gelmemişti.

Hayatımda bir tek Eda,Deniz ve arkadaşlarım kalmıştı sadece...

Deniz kız kardeşim Eda'yı tanıyordu. Eda yurtdışında okuduğu için birbirlerini çok görmemişlerdi ama iyi anlaşmışlardı görüştükleri zaman zaten ikiside çocuk gibiydi...

Eda çok çocuk ruhludu tıpkı Deniz gibi canı sıkıldıkça saçını boyardı mesela çocukça kıyafetler giyerdi ki hâlâ yapıyor bunları ama ikiside benim miniğimdi sadece benim ve sadece benim olucaklardı....

Miniklerimdi onlar benim hayatımda olan nadir kişilerin ilk sırasını paylaşıyorlardı...