Bungou Stray Dogs: Dazai Osamu'nun Giriş Sınavı

4. Bölüm

13.

Uzun zaman sonra eve döndüğüm evde kalemimi ilk kez bu sayfalarla elime alıyorum.

Hayattaki en basit yol, günün olduğu gibi geçmesinden tatmin olmaktır.

Başkalarının yardımıyla ölecek olanları kurtardık. Ancak kurtarılamayanları diriltilemeyiz.

Gerçeklik böyledir. Sorunların kaynağı ise gerçekliğin kendisidir. Hakikatten sapmak insanlar arasında sorunlara yol açar. Gerçek insanı etkilemez çünkü nasıl bir hakikat olursa olsun yaşam ve ölüm değişmezdir.

Göremediğimiz için bu gerçekleri kimse bilmiyor.

Ve böylece dava kapandı.

O zamandan beri Ajansla beraber olayların sonuçlarıyla ilgilenmekle meşguldük. Polise ifade verdik, haber ajanslarıyla uğraştık: iş unvanımın özel dedektif olmasına rağmen yapmam gereken pek çok masa başı iş vardı. İşim başımdan o kadar aşkındı ki hissettiklerimi düşünecek vaktim yoktu.

Bitirilmesi gereken yığınla ofis işi olduğunu gören Dazai "araştırması gereken bir şey" olduğunu söyleyip hızla hiçliğe kayboldu. O adamı elime bir geçirirsem gırtlağını sıkacağım.

Uçağın neredeyse düştüğüne pek çok insan tanık olmuştu. Haberler, saldırıdan yabancı illegal bir örgütün sorumlu olduğunu söyledi ve Dedektiflik Ajansının liderlerini yakalamakta öncülük ettiğini belirtti. Silahlı Dedektiflik Ajansı, eşi benzeri görülmemiş bir felaketi önlediği için alkışlara tutulurken dahil olmamızdan dolayı acımasız olaylar zinciri için bizi suçlayanların sayısı da az değildi. Ara sıra terk edilmiş hastanedeki vaka için hala tepki görüyorduk.

Her zamanki günlük görevlerimi ve raporlarımı bitirdiğim bir günde başkan beni ofisine çağırdı.

"Siz mi çağırmıştınız?" İçeriye girmeden önce eğildim.

"İş nasıl ilerliyor?" diye sordu başkan, gözlerini masasındaki belgelerden kaldırmamıştı.

"Her zamanki gibi meşgulüz. Ve bu da yetmezmiş gibi Dazai kaçtı. Ofis işinden nefret ettiğini söyleyip tüm evrak işlerini çalışanlarımızın birisinin üstüne atmış. Ayrıca bir şekilde Askeri İnceleme ve Soruşturma Dairesi Başkanlığına vermesi gereken ifadeleri vermeden sıyrılmayı başarabilmiş. Sanırım onu bir tencere kaynar suda haşlarsak düzelebilir, ama öldürmemek şartıyla. Ölmekten keyif alırdı."

"Polisin bulamayacağı ıssız bir yerde yaptığın sürece sorun yok."

Bana dönmeden önce Başkan tüm belgeleri toplayıp bir zarfta mühürledi.

"İyi iş çıkardın. Askeri İnzibat generallerinin birisinden doğrudan mansiyon ödülü bile aldık. 'Dedektiflik Ajansı, başkalarına örnek teşkil ediyor.' dedi. Böylece omuzlarımdan ağır bir yük de kalkmış oldu. Bir an için... Ajansı kalıcı olarak kapatmayı bile düşünüyordum."

Ah...

Ben bir şey söyleyemeden Başkan konuşmaya devam etti.

"İnsan hayatından değerli hiçbir ajans yoktur. Organizasyonumuzun devamlı varlığı insanların hayatını riske atacaksa en iyi çözüm faaliyetlerimizin durdurulması olurdu... fakat her şey çözüldü. Hepsi sıkı çalışman sayesinde, Kunikida."

Parmaklarıyla kaşlarını ovuşturdu. Başkan işle ilişkin endişelerini asla dile getirmezdi... ama biraz yorgun olmalıydı.

"Peki Kunikida, ödevinin cevabını bulabildin mi?"