Cold

2.

CLAİRE

Hep Yaz olsun isterdim. Soğuk olmasın , özgürlüğünü kısıtlamasın.. Hayalim hep sıcak yerlere gitmekti. Kış gelince güneye Güneyden de tekrar Kuzeye gitmek isterdim. Doyasıya yaşamak bir sürü arkadaş edinmek isterdim. Aslında mümkündü bu şimdi. Ama zamanı geldiği için o çatışmayı çözecektim.

Olay zamanından 2 gün geçmişti. Sandığım kadar büyük bi meselenin aksine küçük bir kavga ve kırık burunla son bulmuştu. O zamandan beri Lauren ile ne bir buluşma ne de bir telefon konuşması yapmıştık. İçten içe endişelensem de işimi yapmaya çalışıyordum. Öte yandan da Ailemin neden bir kazaya kurban gittiğini anlamakla meşguldüm.

Sıradan bir olay değildi. Bir iş kavgasıydı belkide ya da aile kavgalarından biriydi. Kan davası bile olabilirdi. Ancak bunları düşünmek dışında elimde kesin kanıt yoktu.

 Düşüncelerimden Sıcak kahve getiren Kevın oldu. Bana verdiği bardakla yanıma oturmuştu. Saat nerdeyse 00:00 olmak üzereydi ancak iki gündür nedensiz uyuyamıyordum bile.

''Hala Lauren'dan iz yok mu?'' diye sordu. Aslında en son düşünmek istediğim olay buydu sanırım. Ama yinede merak etmeden edemedim.

''Telefonu sürekli meşguldü. En azından yaşadığını biliyorum.'' diye alayla konuştum. Kevın ise düşünceli hallerimi fark edince konuşmaya başladı.

'' Ailenle ilgili son olaydan ne biliyosun?'' . Elimdeki kahveyi fark edip bir ikiyudum aldım.

''Sadece çatıştıklarını'' . Sephadaki kutudan bir kart alıp bana uzattı. Ona anlamayan gözlerle baktıktan sonra elime aldım.

''Adı Elena O da Los Angeles'tan bir FBI ajanı aynı zamanda araştırmacı'' dedi. Bir süre susmuştum. Kafamda bir çok soru gidip gelmişti. Kevın devam etti.

''Onunla konuştum. Sana yardımcı olacak. Ailenin son görüşme kayıtlarına bakıcaklar. Kimlerle ne zaman nerde görüştüklerine bakacaklar. Sonrasıda senindir. İstediğini yapacaksın ve Dava kapanacak.''

Aslında bu işi bizzat bende yapabilirdim ama bırak araştırmayı bir daha o semte bile ayak basamamıştım. Konu uzunca bir süre kapanmıştı. Kendimi toplarlayacak ve bu davayı netleştirip en sonunda kapatacaktım. Sonunda o zaman geldi ve Elena bana yardımcı olmak için çoktan gönüllü olmuştu.

''Merak etme Elena güvenli birisi son derece cana yakın ve bir o kadarda işine odaklı birisi. Eline gelen pek çok olayları başarıyla çözmüş birisidir. Endişen olmasın'' dedi omzumu sıvazlayarak. Gülümsemiştim.

''Sana inanıyorum ama... ya bu davayı kapatamassam?'' dedim kuşkulu ve yorgun gözlerimle. O da benim gibi yorgun gözlerle gülümsedi ve sarıldı.

''Her şey güzel olacak. Sen de mutlu olacaksın inan bana.''

''Şimdi madem uykumuz yok o halde sen aç bir film bende atıştırmalık getireyim'' Gülümseyerek yerimden kalktım ve Tv köşesine gelip DVD kutusuna göz attım.

Her hafta bu kutu mutlaka yenilenirdi. İzlemediğimiz film bile olsa mutlaka değişirdi. Çok fazla film izleyen tiptik bir o kadarda eğlenceliydi bu. Dışarı çıkıp barda içip takılmaktansa bunu milyon kere tercih ederdim.

ERTESİ GÜN

''..anlıyorum... Olaydan sonra gelen giden peki?... tahmin etmiştim.. Peki teşekkür ederim.Geldiğinde konuşuruz'' telefon konuşmasını bitirdikten sonra Kevın'ı fark ettim.