Cold

6.

'Aptallığın en büyük kanıtı, aynı şeyi defalarca yapıp farklı sonucu almayı ummaktır.' Einstein..

Kimse masum değildi, Kimse iyi değildi, Kimse şevkatli , merhametli değildi.. Sadece korkularımız olduğu için bunu yapıyorduk. Carly bugün bana bunu bir kez daha göstermişti. Kimse uyanık olamazdı. Mutlaka bir kusurumuz vardı hepimizin, Gerçeği gün yüzüne çıkarmaktan korktuğumuz sırlarımız vardı. Batırmamak için savaşıyorduk hepimiz. Yaşamanın , görmenin tadı hep bunlar ile geçip duruyordu. Hayatta herkesin bir amacı vardı mutlaka. Kimse boş yere gelmemişti. Tersini düşünenler ise hala bulabilmiş değildi amaçlarını. Ama hepimizin ortak bir yanı vardı. SAVAŞMAKTI. GERÇEKLER İÇİN.

Bazen gün yüzüne çıkarmak için savaşırdınız açıklar için, bazen bunu kimseye göstermemek için, diğer bir yandan da bundan ötürü nedenler için. Peki ben ne için savaşıyordum? Evet ortada bir sebep vardı elbette. Ailem. Ama bundan daha fazlası da vardı. Katilin oğlunu hedef almıştım ailem için. Normal de bu tür çocuklar hep playboy ve şımarık çocuklar olmaz mıydı? Benimkisi kendi halinde, işi bunlardan çok iyi niyetle olan durumlarda yaşayan bir adamdı. Ancak onun da sırları vardı. Mesela aşık olduğu kızın ölüm sebebini herkese kanser diye anlatırken, gerçeğin bu olmadığını er geç anlamıştım.

O akşamdan sonra şaşkınlığım bir gram geçmemişti. Sadece ağzımın o şeklini almış durumdan ve duraksamalarımdan , hareketsizliklerimden kurtulmuştum o kadar (Ortada böyle gezinirken hayal edin kendinizi. Birisi çoktan sizin için ambulansı aramış ve akıl hastanesine kapattırmış olabilirdi. Bunu düşünürken birden irkildiğinizi biliyorum bazılarınızın. Konumuza dönelim).

Sadece ben değil, Elena da buz gibi olmuştu. Kevın' da çok geçmeden öğrendiğinde gerçekleri o da sessiz olmayı tercih etmişti. Kimse bunu idrak edemezken hayat devam ediyordu. Sabah olmuştu. Sessiz sakin kahvaltı ettikten sonra Elena ile işe gelmiştik. Şans eseri o da bizim yanımıza atanmıştı. Ekibimize, ailemize gelmişti. Bundan herkes son derece memnun olmuştu.

Adam'ın davranışları herkesi şaşırtmıştı. Daha bir sevecen ve daha bir tatlı kalpli olmuştu. Ciddiyeti yine vardı arada ama bundan sonra iş hariç bu haliyle hepimize böyle davranmaya devam edecekti. Elena onu ilk gününden değiştirmişti anlayacağınız. Zaten ikisi bir grup çalışacaklardı. Ben hala Migiuel ile birlikte çalışıyordum. Sarah tek başınaydı. Arada o da bize katılır ya da Adam ile takılırdı. Genellikle o burada olur Otopsi veya sinyaller ile uğraşırdı.Ama halinden memnundu. Çok koşuşturmayı sevmezdi. Çocuk veya ergen operasyonlarını da.

Sarah benim suskunluğumu fark etmiş olmalıydı ki olanları ona tek bir solukta anlattığımda tepki vermemişti. Tek söylediği şey ''Zaten sevmemiştim o minnoşu, Kevın'a yakışmıyordu!''oldu. Bunu herhatırladığımda tebessüm etsem de içten içe Carly'den kormkmaya başladım. Birinin adamı olduğu kesindi. Yapacağım planları altüst edebilir, Herkese benim gerçek yüzümü çok abartılı bir şekilde anlatabilirdi. Bunu biliyordum çünkü giderken bana açıkça tehditler savurmuştu. Kevın ise buna dayanamamış ona zarar vermeden evden sert bir şekilde atmıştı.

Öğleden sonra iki üç operasyondan sonra herkes kendi odasında çalışıyor veya dışarıda yemek yiyorlardı. Ben ise bu güneşli günlerin tadını çıkarmak için kendimi dışarı atmıştım. Açık mekanların birinde kahvemi içerken tanıdık simalar görmüştüm. Lauren ve kız kardeşi Lorence ile beni fark etmiş yanıma geliyorlardı. Fark etmeden Lorence'ı inceledim. Sempatik ve tatlı birine benziyordu. Kahverengi uzun hafif dalgalı saçları, başına geçirdiği o Tatlı desenli bir saç bandığıyla hoş gözüküyordu. Giydiği Kremsi rahat kazağı ile açık mavi kot pantolonu çok yakışmıştı. Makyajını Kahverengi farlarından ibaret, Kahverengi bir ayakkabı ile tamamlamıştı. Lauren krem uzun ince bir tişört, siyah dar pantolon ve siyah sporlarıyla saçına şekil vermemiş olmasına rağmen gayet hoştu.