Cold

8.

''YENİDEN MERHABA COLD''.

Sanki beni oraya çivilemişler, her şeyimi de birlikte alıp gitmişler gibiydi. Kağıdı okuduktan sonra hareket edememiştim. Şaşıramamıştım bile. Git gide yükselen ayak sesleri ile kağıdı pantolonumun cebine sıkıştırıp eski halime dönmeye çalıştım. Sahteden bir gülümseme ile karşılık verdim. Belli ki bu notu atan kişi buraya geleceğimi tahmin etmişti. Ama çocuğu (Blas) denemek amaçlı bir kaç şey sordum.

''Hiç buraya bir tamirci geldi mi? tadilat için veya başka bir şey için?''

''Evet gelmişti. Kalorifer peteklerinde sorun vardı. Borularda bir sıkışma olmuş. Diğerlerinde de olmuştur diye benim odama da bakmıştı.''

''Odanı kontrol ettiğinde yanındamıydın?'' dedim. Sesim fazla endişeli ve garip çıktığı için çocuk yüzüme garip garip baktı.

''Ş-şey hayır. O sırada telefonla konuşmak için çıkmıştım. Döndüğümde adam çoktan gitmişti. Bir şey daha var ama belki yanılabilirim.'' dediğinde pür dikkat ona baktım. Bu sefer sesimin normal ve sakin çıkmasına özen göstererek ''Lütfen söyle.'' dedim.

''Adam ilk başta bana normal gelmişti. Ama benim odama girdiğinde tuhaf şeyler oldu. Odamı detaylı inceledi. Bir şeyler mırıldanıp durdu. Sanki ''Not burada kalsın'' gibisinden bir şey.''

''Not mu?''

''Evet. Yanlış duymuş olabilirim belki ama sanki buna benzer bir şeyler söyledi.''

Cebimden sakladığım notu çıkarıp ona gösterdim. Hiçbir tepki vermeden dikkatlice okudu. Bana baktığında tam anlayamamış gibiydi. Ancak o notun bana yazıldığını tahmin ettiğini biliyordum.

''Bu not sana yazılmış değil mi?'' dedi.

''Senin masanın altında buldum... Ne zaman gelmişti?''

''İki gün önce. Tamirci giderken bana baktı ifadesiz yüzle. Yaşlıydı. Ama gözleri beni fazla korkuttu. Odamı kontrol edecektim. O sırada arkadaşım bana eski sevgilimin intihar ettiğini söylediğinde eve bile giremedim. İki gündür hastanedeydim. Saat sabahın dördünde ancak gelebildim. Sonra da sen geldin.'' dedi. Ondan azıcık bile şüphelendiğim için pişman olmamıştım. Ama anlattıklarıda son derece inandırıcıydı.

''Anlıyorum. Blas lütfen bana adamı tarif edebilir misin hatırlayabildiğin kadarıyla?''

Gözünü kapatıp yüzünü buruşturdu. 1-2 dakika sonra gözlerini açıp bana tarif etmeye başladı. Söylediklerini tek tek not alıyordum. Arada ilgini çeken detayları da ayrıca not etmiştim. İşim bittiğinde ona teşekkür edip aşağıya indim. Yavaş yavaş hazırlanıp evdekilere teşekkür ederek evden çıktım.

Arabaya giderken önümde takım elbiseli adam yürüyordu. Telefon konuşmasına dalmış hararetli hararetli yürüken ara sıra kıkırdamalarımı gizleyemiyordum. Neyse ki duymamıştı.

''Evet notu iki gün önce yazıp verdim ona. Şimdiye dek görmesi gerekti... aa evet telefon numaramı da yazıp 'ara beni' yide ekledim. Ben sapığım zaten. Dalga mı geçiyorsun benimle?!... İstediğini yaptım işte bir daha arama!''

Duyduğum bütün konuşmalarından sadece ''Ben sapığım'' demesine takılmıştım. Şuan herkesin bana dikkat çekmesini istemediğim için rahatça gülemiyordum. Bu yüzden dudağımı ısırmaktan neredeyse kanamak üzereydi. Sonunda arabama yaklaştığımda gülümsedim ve koşarak ilerledim. Arabaya bindiğimde ısıtıcıtyı hiç açmadığım için soğumuştu. Önce ısıtıcıyı açıp biraz ısındıktan sonra nihayet arabayı çalıştırdım. Zar zor oradan çıkarak New York'a sürmeye başladım.