-კი მე ვხდები მამა!-თქვა ლუკამ და კაცი უფრო მაგრად გადაეხვია მას.
-ამაზე მეტი ბედნიერება რა გინდა..-თქვა გიორგიმ და ახლა ნიკასაც მოხვია ხელი..-წადით სახლებში დღეს.
-მამა..კარგად ხარ.-კითხა ნიკამ კაცს სიცილით და კაცმაც უცებ წამოარტყმა მას
-წადი რო გეუბნები სანამ გადავიფიქრე-თქვა კაცმა და ბიჭიც ეგრევე გავარდა ოთახიდან.-ეს რა ძაან აბნეულია ამ ბოლო დროს..სულ გამოაშტერა სიყვარულმა-თქვა კაცმა და ლუკას შეხედა გაუღუმა
-ჰო..სულ გაგიჟდა-თქვა ლუკამ და კაცმაც ხელი მოხვია
-აბა მითხარი ახლა შენ რამდენი კვირისაა ჩვენი რძალი?-თქვა კაცმა და ლუკას რძალის გაგონებაზე გაეღიმა
-3 კვირის..ჯერ პატარა..ძალიან პატარა..-თქვა ლუკამ და ისევ წასკდა ცრემლები-მართლა არ მჯერა იცი?! არ მჯერა რომ მე შეიძლება მამა ვიყო..
-ვაიმეე..-თქვა გიორგიმ-სულ გამიგიჟდა ესეც.
***
ნიკა რომ ოთახში შევიდა ქეთი ნერვიულად სვავდა წყალსს და უცებ წაბარბაცდა. ნიკა მივიდა და გოგო ეგრევე მის მკლავებში გაეხვა.
-რა გჭირს პრინცეს?-კითხა ბიჭმა და თმები სახიდან ყურს უკანნ გადაუწია..
-დღეს მთელი დღეა ასე ვარ..-თქვა გოგომ და ბიჭმაც ეგრევე ხელში აიყვანა, ოთახიდან გაიყვანა დაბლა ჩაიყვანა და მანქანაში ჩასვა-რას აკეთებ? სად მივდივართ?
-ექიმთან მივდივართ-თქვა ბიჭმა და მანქანა დაქოქა, უცებ გააქოლა..ქეთის კი ფეხზე დაადო ხელი და ცერა თითით მოეფერა.
-კარგიი რა..ექიმთან რა გვინდა? სახლში წავიდეთ..სახლში წამიყვანე!-თქვა გოგომ და ბიჭს ხელზე ხელი დაადო..მაგრად ჩასჭიდა.
-არა წავალთ ექიმთან-თქვა ბიჭმა და გოგოს წუწუნს აზრი აღარ ჰქონდა რადგან ბიჭს უკვე გადაწყვეტილი ჰქონდა ყველაფერი ანუ ასე უნდა ყოფილიყო..მალევე ჩააქრო ბიჭმა მანქანა, მანქანიდან გადავიდა რადგან დანიშნულების ადგილას იყვნენ და გოგოსაც გამოუღო კარები..ხელებით მიიწია მის აყვანას აპირებდა გოგომ რომ იუარა.-გადმოგიყვანდი..-თქვა თუ არა ბიჭმა გოგო ერგევე მანქანიდან გადმოხტა
-არა!!? ავადმყოფი კი არ ვარ!? ჩემით ვივლი!-თქვა გოგომ და წინ წავიდა , ბიჭმაც თავი ეს რას გადავეყარეო და მას თავის ქნევით მიჰყვა უკან.-გამარჯობა ანალიზების აღება მინდა-უთხრა გოგომ (საავადმყოფოში რო დგანან რაქვია იმათ აღარ მახსოვს) ქალს.-თან მუცლის ტკივილებიც მაქვს...
-კიბატონო ბატონ ლევანთან შებრძანდით და ის გეტყვით რა და რისი ანალიზებია საჭირო..თან ეხოსკოპიასაც გაგიკეთებთ-თქვა ქალმა და რიგის ნომერი მიაწოდა, ბიჭმა კაცის სახელის გაგონებაზე გოგო გამოიყვანა მიფარებულში და უთხრა.
-კაცთან არ შეხვალ-თქვა ბიჭმა და გოგოს ხელზე მოკიდა..ეჭვიანი თვალები შეხედა..გოგოსაც გაეცინა აიწია და ტუჩთან ახლოს აკოცა.
-ნუ ხარ ეჭვიანი შენ!-თქვა გოგომ-ექიმია მეტი არაფერი! ნუ ეჭვიანობ! რა თვალებით იყურები?? დაგთხრი მაგ ლამაზ თვალებს..ეჭვიანობაც რო გიხდებაა-თქვა გოგომ და კაცის კაბინეტისკენ სვლა გააგრძელა.
-არ შეხვალ მეთქი!-თქვა ნიკამ და ისევ დაქაჩა გოგოს ხელზე, მაგრამ გოგომ რომ არ მოუსმინა..ეგრევე კაბინეტში შევარდა.-ნეც შემოვალ ხოდა.
-გამარჯობა ბატონო ლევან-თქვა გოგომ როგორც კი კაბინეტში შევიდა.
-გამარჯობა..დაბრძანდით.-თქვა კაცმა-რომელს გაწუხებთ რამე?
-მე.-თქვა გოგომ და ნიკას ახედა
-მაშინ თქვენ თუ შეიძლება გარეთ დამელოდეთ!-თქვა ლევანმა და ბიჭი ლამის ეცა დაახრჩო.
-არ შეიძლებაა!-თქვა ბიჭმა და გოგომ ისეთი თვალებით ახედა.
-ამ...კარგით იყავით-თქვა კაცმა და ნიკაც იქვე ჩამოჯდა.-აბა რა გაწუხებთ?
-თავბრუსხვევა..გულისრევა..უჰაერობა..-თქვა გოგომ და კაცმა შეაწყვეტინა.
-ორსულობის ტესტი გაიკეთეთ?-თქვა ლევანმა და ბიჭმა თვალები დააჭყიტაა..
-არა..-თქვა გოგომ ანერვიულებულმა.
-დამშვიდდი..რა განერვიულებსს..შეიძლება მშობლები ხდებით..ამაზე დიდი ბედნიერება არაფერია.-თქვა კაცმა და გოგოს უთხრა ადექიო-მოდი აი აქ დაწექი..შენც მოდი შვილო ნუ მჭამ თვალებით რა.-უთხრა კაცმა ნიკას და ნიკაც გვერდში ამოუდგა.
