Gamer|taekook

Duş

Daha yeni başlıyoruz küçüğüm
_________________________________

Zevk çok güçlü bir şeydi. Anlık zevk duygusu insanı mahvedebilir,onu ölüme sürükleyebilirdi. Günler belki de haftalar önce bir sapık tarafından takip edilirken şimdi ise o sapığın kolları arasında zevk çığlıkları atıyordum sanki bir daha dünyaya gelmeyecekmiş gibi. Ben nasıl bu duruma düştüm? Diye sormadan edemiyordum. Adımı unutacak kadar nasıl kendimden geçtim? Diye sorgulamadan yapamıyordum. Zevk gözümü nasıl bu kadar kör edebilmişti anlamıyordum,anlayamıyordum ve bu hissiyat beni öldürüyordu. Bir anda hiç hissetmediğim duyguları hissetmiştim, kalbim heyecanla çarpmaya başlamıştı ve bedenim buna alışık değildi,bu bünyeme çok ağır geliyordu. Aldığım her oksijen ciğerime bir zehir gibi akıyordu adeta,gerçekler birbir yüzüme çarpınca bedenimde ki kan akışı hızlanıyordu. Ben düşmanım dediğim adamın kolları arasında beni tatmin etmesi için çığlıklar atmıştım, ben kendi sonumu kendi ellerimle yazmıştım ama bunu fark edemeyecek kadar kör olmuştum, görememiştim.

Anlık hevesin ve heyecanın pişmanlığın başlangıcı olduğunu yeni anlamıştım,fark etmiştim. Daha tanımadığım bir adamın kolları arasındaydım,onun emri altında nefes alıyordum “Dur lütfen” dedim kesik nefeslerimin arasından sessizce mırıldanarak. Daha fazlasını kaldıramazdım, bedenim bunu kaldıramazdı biliyordum. Yetmemiş miydi yaptıkları? Daha benden ne istiyordu? Taehyung usulca belimi okşayarak kaburgalarımdan aşağı ürpertilerin inmesini sağlamıştı. Nefesim kesiliyordu,en ufak bir hareketinde bedenim deli gibi titriyordu karşısında “Peki tam olarak neden durayım? Bedeninin kollarımın arasında titreyişinden gizlice hoşlandığın için mi?” Dedi Taehyung cümlelerini adeta suratıma çarparak. Hoşlanmak mı? Onun beni tatmin etmesi için can attığımı mı düşünmüştü yani? Komikti. Ben daha Taehyung’u tanımıyordum sadece bir isimden ibaretti benim için daha da ötesi olamazdı,olmamalıydı “Seni tanımıyorum bile” dedim düşüncelerimi bir ok misali fırlatarak. Nasıl olurda böyle düşüncelere sahip olabilirdi aklım almıyordu.

Sadece adını bildiğim birinin böyle iddialı konuşması garibime gitmişti “Çok yakında bir daha unutmamak üzere tanıyacaksın beni” dedi Taehyung nefesini aheste aheste boynuma vurarak. Sıcak nefesleri adeta bedenimi yalayıp geçiyor,düşünme yetimi kaybetmemi sağlıyordu. Haykırmak,çığlık atarak içimde ki duyguları dışa yansıtmak istedim ama sadece istedim çünkü bunu yapacak gücü ve cesareti kendimde bulamadım. Bir anda Taehyung’un beni kucağına alması ile dudaklarımın arasından kaçan çığlığa engel olamayarak ellerimi refleksle ensesinde buluşturmuştum. Hızına yetişemiyordum,hareketleri beni mahvediyordu “Taehyung!” Dedim korkuyla bağırarak. Taehyung benim aksime sakin bir şekilde kalçalarımı sıkıca tutarak beni kucağında taşıyor,hızlı ama bir o kadar da yavaş adımlarla yürüyordu. Ben ondan uzaklaşmak istedikçe o beni daha çok kendine çekiyordu,beni kendi karanlığına bulaştırıyordu “Seni yıkayalım daha sonra akşam yemeğine ineriz acıkmış olmalısın” dedi Taehyung benim isyanlarıma kulak asmayarak. Akşam yemeği mi?

O kadar çok dalmıştım ki yemek yemek aklımdan uçup gitmişti. Ben bir anda nasıl bu kadar kendimi kaybetmiştim anlayamıyordum. Sağlıksız düşünmemi sağlayan şey neydi? Beni korkutan neydi? Aklıma bir anda Jiminin gelmesi ile kalbime hançer saplanmış,nefesimin kesilmesine sebep olmuştu. Ben hala Jimin’e haber vermemiştim oysa onu cevapsız bırakmayacağım için söz vermiştim. Ben çok kötü bir arkadaşdım,daha verdiğim sözleri bile tutamıyordum “Senin sevdiğin yemekleri hazırlattırdım” dedi Taehyung karamsar düşüncelerimin arasından çıkmamı sağlarken. Sevdiğim yemekler mi demişti o? Taehyung benim sevdiğim yemekleri nereden biliyordu ki? Ben ona hiç sevdiğim şeylerden bahsetmemiştim ki. Taehyung benim hakkımda neler biliyordu bunu bilmiyordum ve bu beni çok geriyordu, düşüncelerimin arasında boğuyordu beni “İştahım yok hem yemem ben” dedim İstemsizce mırıldanarak. Bu evde yemek yemek bile başlı başına bir riskti adeta. Beni zehirlemesini bile bekliyordum şahsen, Taehyung gibi birine güvenmem hayatımı altüst edebilirdi