Gamer|taekook

İsyan

"Arabadan in!"
___________________________________________

Bazen kendimizi ifade etmek için kelimeler yetmezdi bu dünya da. Duyguların önemli olduğu kadar düşüncelerde önemliydi ancak hiç kimse sizin ne düşündüğünüzü umursamazdı. Onlar için önemli olan tek şey çıkar idi. Ağlamak çare değildi susmak ise çözüm. Ne adım atabilirdik ne de kaçabilirdik öylece hırçın dalgaların arasında boğulup kalırdık. Kimse mazluma sormazdı. "İyi misin?" Demezdi,diyemezdi. Mazlum ne kadar çığlık atarsa atsın sesini asla duyuramazdı insanlara. Kalbim acıyordu, yaşadıklarım beni yavaşça öldürüyordu ancak hiç kimse bunu görmüyordu. Bir yanım Taehyung'a güvenmemi söylüyordu diğer yanım ise kaçmamı. Kime güveneceğimi bilmiyordum, bilemiyordum. Yoongi beni,bizi altüst etmiş iken nasıl olurda insanlara güvenirdim? Çok zordu,imkansızdı. Ben ailemi silmiştim, arkadaşlarım ve geleceğim için ailemi silmiştim ancak en yakınlarım da beni silmişti.

İşittiklerim karşısında başımdan aşağı kaynar sular dökülmüş,saç diplerime kadar korkuyu hissetmiştim. Arabadan inmek mi? Bu saatte mi? Bu halde arabadan mı indirecekti beni? "Ne diyorsun sen Taehyung?" Dedim şokla mırıldanarak. Neden aşağı inmemi istemişti? Yoksa benden sıkılmış mıydı? Taehyung bakışlarını yoldan ayırarak hızla irislerim ile buluşturmuş, kalbimin teklenmesine sebep olmuştu "Sana arabadan in dedim Jungkook!" Dedi Taehyung adeta kükreyerek. Neden benden bunu istiyordu ki? Sırf kaçmaya çalıştığım için mi? Yanağımdan düşen ılık yaşları silerek elim hızla emniyet kemerine gitmişti. İstenmediğim bir yerde duramazdım. Özellikle yanımda bir mafya var ise. Emniyet kemerini alelacele çıkartarak derin bir nefes almıştım. Beni bu ormanda yalnız mı bırakacaktı yani? Gecenin bu saatinde hemde. Saat kaçtı?

Beni ölüme mi terk edecekti? Titreyen elimi tereddütle kapıya götürmüştüm. İnmek istemiyordum. Ben sadece uyumak ve bu dertlerden uzaklaşmak istiyordum ancak isteklerim hiçbir zaman gerçekleşmiyordu. Önüm bulanıklaşıyordu, gözlerim istemsizce doluyordu. Kendime engel olamıyordum, sürekli kendimi küçük düşürmekten nefret ediyordum. Ya şimdi bu arabadan inecektim ya da Taehyung'un merhametine sığınacaktım. Bu sefer kalbimi değil beynimi dinledim. Kapıyı ağır bir şekilde açarak şiddetli rüzgarın bedenimi yalayıp geçmesine izin vermiştim. Vücudum hissettiğim soğukluk ile titrerken gözlerim yüksek ağaçlarda gezinmişti. Sırtımda ki bakışları hissedebiliyordum,Taehyung'un beni izlediğini tüm iliklerime kadar hissediyordum. Ayağımı yavaşça toprak ve taşlarla dolu olan zeminle buluşturmuştum. Çaresizce oturup öleceğim anı bekleyemezdim, bunun için salak olmam gerekirdi. Öyle değil mi?

Omuzlarımda Taehyung'un paltosu olmasına rağmen üşüyordum,bedenim sarsılıyordu. Cezam bu muydu yani? Ormanda kalmak mıydı? Diğer ayağımı da hızla yerle buluşturarak ayağa kalkmış, arabanın kapısını sertçe kapatmıştım. Beni burada yalnız mı bırakacaktı? Bakışlarım anayola dönmüştü ancak araba sayısı oldukça az ve yol neredeyse boştu. Yutkunmak istemiştim ama boğazım düğümlenmiş,kalbim acıyla sızlamıştı. Üzerimde para bile yoktu ve ben eve nasıl dönecektim bilmiyordum. Ben kendi düşüncelerim arasında boğuşurken Taehyung hızla arabanın kapısını açarak kendisini dışarı atmış,büyük ve sert adımlarla yanıma doğru yürümeye başlamıştı. Siktir! Hemde koca bir siktir! Omuzlarımda ki paltoluyu sıkıca kendime bastırırken kurumuş dudaklarımı ıslattım yavaşça.

Hava oldukça soğuktu. Bu soğukluk çok tanıdık geliyordu. Ne zaman Taehyung'un gözüne baksam o soğukluğu hissederdim "Sen bunu nasıl yapmaya çalışırsın?!" Dedi Taehyung içinde ki öfke patlamasını daha fazla tutamazken. Dayanamamıştı, kendine yenik düşerek yine sinirini benden çıkartacaktı biliyordum. Taehyung tam önümde durarak kinle gözlerime bakmış, göğsümün ağrımasına sebep olmuştu. Ben onun düşmanı mıydım? Neden bana böyle bakıyordu? Burnuma ilişen kan kokusu midemde ki hareketliliği körüklüyordu, beni mahvediyordu. Dudağımı sertçe ısırarak derin bir nefes aldım. Beni öldüren şey düşüncelerim miydi yoksa Taehyung mu? Her ikisi de. Bakışlarımı Taehyung'dan kaçırarak anayola çevirmiştim. Konuşamadım,kendimde o cesareti bulamadım. Ne diyebilirdim ki?