EBGAS İS LOVE

ZİNCİRLEME SORUNLAR ⛓️

Mile bir saatten fazla bir süre kapının önünde oturdu. İçeri giremeyecek kadar korkuyor, Ebrar'dan uzaklaşmayı reddedecek kadar cesurdur. Oturduğu anlar düşündüğü tek şey "Ebrar mesajı gördüyse ne düşündü?"

Mile gecenin ilerleyen saatlerinde kapıda uyuyakalmıştı. Tüm ekip ve takım çoktan odalarına geçmiş ,hepsi uyumuştu. Mile'yi gören kimse olmadı. Ebrar da uyumuştu. Gece su içmek için uyandığında yanında Mile'yi görememek onu endişelendirdi. Fakat hissettiği endişe, sevdiği kadının sapığı olmasından çok , bir takım arkadaşının gece ortalıkta olmamasıydı.

Böyle hissetmesi onu şaşırtsada umurunda olmadı. Tekrardan yatağa dönüp gözlerini kapadı. Uykuya geçmeden tekrar kalktı. Vicdan yapmak istemiyordu. Çıkıp bir göz atsa bir şey olmazdı.

Terliklerini giyip kapıyı açtığında Mile, Ebrar'ın dizlerine yığıldı. Ebrar şaşkınlıkla Mile'ye bakıyordu. Mile sarsıntıyla gözlerini açmış, korkmasıyla ağızından "Ebrar"çıkmıştı. Ebrar duymamazlığa gelerek, ayaklarını çekti. "Kalk" Mile denileni yapıp kalktı.

Birbirlerine hesap sormak veya açıklama yapmak istemiyorlardı. Mile içeri geçtiğine bir şey demeden yatağına geçti. Ebrar da yatağına döndüğünde, birbirlerine sırtları dönük şekilde yatmaya başladılar. Uyuyamıyorlardı.

Sabah odadan ilk Ebrar ayrılmıştı. Mile hâla yatağında oturuyordu. Yemeğe gittikten sonra ne olacaktı? Yemeğe gitmeme ihtimali yoktu. Onca şeyden sonra bir anda dönemezdi.

Düşüncelerinden kurtulmak için duşa girdi. Ebrar'ın duş jelini kullandı. Belki anlamaz diye düşündü. Bornozla duştan çıktığında Ebrar ile göz göze geldi. İkisininde aklında aynı görüntüler geçiyordu. Banyo kapısının açılmasıyla jelin kokusu odayı kapladı. Ebrar'ın odada olmasını beklemiyordu. Ebrar kokuyu duyduğunda eski heyecanına ulaşamadı. Duygusuzca önüne döndü.

Zihinlerinde, geçen gece yaşadıkları anlar geliyordu. Mile yine bornozlaydı. O zaman içlerinde tutkunun ateşi yanıyordu. Şimdi Ebrar öfkenin yangınında Mile ise özlem, hayal kırıklığı ve tüm duyguların karmaşasıyla boğuşuyordu.

Ebrar şarjdaki telefonunu almış, tekrar odadan çıkmıştı. Mile banyo kapısının önünde dona kalmıştı. Kendini toparlayınca telefonunu aldı.

"Bu akşam Lush & Lively restoranında seni bekliyorum tatlım. Sonunda özlem gidereceğiz. Seni almak isterdim fakat olacakları tahmin ediyorsun. "Ebrar" sorunu. Öptüm 💋 "

Mile'nin midesi bulanmıştı. Bir de tırnak içine almış Ebrar'ı beyinsiz herif diye geçirdi içinden. Mesajı 6 dakika önce göndermişti. Her zamanki gibi görüldü attı. Sevgilisi gibi mesajlar atan bir sapığı vardı. Elinden yapacak bir şey gelmeyen, bir sapığı. Mile lanet edip kahvaltıya indi.

Kahvaltı bittikten sonra, antrenmandan önce boş geçirecekleri yarım saatleri vardı. Mile, Zehra'nın yanına gidecekken , Ebrar önce davranıp onun önüne geçti. Zehra, Ebrar ile kalkıp uzaklaştılar.

Mile olduğu yerde kaldı. Yok sayılmıştı. Kendini eski takımındaymış gibi hissetti. Sorun çıkaran, istenmeyen yine yalnız. Bu sefer hakettim diye düşünüyordu. Onların hiç bir suçu yoktu. Yine de kalbini her saniye yakan acı, şimdi daha da artmıştı. Ebrar'ın onu gözden gelmesine dayanamıyordu.

Dün geceye kadar, kaçamak bakışlarını yakalıyordu. Artık Ebrar, Mile'ye bakma zahmetine bile girmiyordu. Mile kimseyle konuşmadan oturmaya başladı.

Eda, Mile'yi hareketsiz ve ağlamaklı görünce yanına gittti. Mile'nin dizine dokunup yanına çömeldi. "İyi misin?" Mile'nin dudağı titremeye başladı. Ebrar'la küstüğünden beri kimse ona iyi misin dememişti. Bir anda ağlamaya başladı. Eda bir anne edasıyla Mile'ye sarıldı.