EBGAS İS LOVE

PARAMPARÇA AŞK 🕯️

(MELONUZ İYİ OKUMALAR DİLER ❤️)

Mile ne yapacağını bilmiyordu. Ebrar'a söyleyemezdi. Ebrar hemen sinirlenir başını belaya sokardı.

Mile çaresizdi, Ali'nin teklifini kabul edecekti. Herkesin olduğu ortamlarda Ebrar'la kavga edecekti.

Ali kesinlikle onları izliyordu. Olanlardan haberi olacağına emindi.

Ebrar, Mile'nin arkasından kafasını omuzuna koydu, boyun girintisini öptü. Mile'nin kalbi acımıştı. Sevgilisi ile yaşayacak son tatlı anılarıydı. Mile pek tepki vermeden gülümsedi. Ebrar ellerini Mile'nin beline doladı. Ağır ağır karnını okşuyordu. Mile kendini ana bırakmıştı. Bira daha böyle durduktan sonra kaldıkları otele döndüler.

Akşam yemeğine kadar odadan çıkmamışlardı. Oda da pek muhattap olmadılar. Ebrar, Mile'nin yorgun olduğunu düşündü. Beşerli masalarda oturuyorlardı.

Ebrar hep yaptığı gibi Mile'nin tabağını dolduruyordu. Mile fırsat olabileceğini düşünüp tabağı kenara bıraktı. "Yeter ya annem gibi sürekli başımdasın. Sıkıldım," dedi. Ebrar ve o sırada yanında olanlar şok oldu.

Ebrar "Bundan rahatsız olduğunu bilmiyordum," ne diyeceğini bilemedi. Mile, Ebrar'a kızamıyordu ona sarılmak istiyordu. "Bil o zaman ya. Yeter ben çok sıkıldım senden," sözlerin ardından Ebrar sinirlenmişti. "Asıl sana yeter be. Bir şeyi beğenmiyorsun, hep şikayet halindesin. Sana yaranamıyorum," kavga ateşleniyordu. Kızlar sakinleştirmeye çalışsalarda pek özellerine girmek istemiyorlardı.

Mile son sözü söyledi. "Madem birbirimizden bu kadar rahatsızız uzatmaya gerek yok. Ayrılalım bitsin bu dert," söylediği kelimeler canını yakmıştı.

Ebrar ne kadar sinirli olsa da ayrılmayı düşünmemişti. "Sonunda senden kurtulmama izin verdiğin için teşekkürler Vargas," ikiside donmuştu. Gerçekten ilişkilerini bitirmişlerdi.

Zehra daha fazla dayanamadı. "Oha durun saçmalamayın. Siz birbiriniz için yaratıldınız. Sinirlisiniz evet ama ilişkinize bunu yapmayın," dese de nafileydi.

Ebrar da Mile'de onu dinlemeyip farklı masalara geçmişlerdi. Masada oturanlar ikisinide yumuşatmaya çalışıyordu.

Gizem, Eda, Cansu, Aslı , Mile ile konuşmaya çalışıyordu. Hukukları zaten fenere dayalıydı. Belki daha etkili olur diye düşünüyorlardı. Hande, Elif, İlkin, Zehra da Ebrar ile konuşuyorlardı. İkisininde söylenenler bir kulağından girip diğer kulağından çıkıyordu.

Ebrar dayanamayıp Mile'nin duyacağı ses tonuyla "ben onun yüzünü bile görmek istemiyorum. Zehra odaları tekrar değiştirelim," Mile duyup onların tarafına baktı. "Haklısın ben seninle kalmak istemiyorum. En kısa zamanda odamdan gitmelisin,"

Ebrar, Mile'nin söylediğiyle ona döndü. "Ben gitmiyorum. Burada fazlalık sensin. Gerek olmayanda sensin. Sen git ben odamdan mutluyum.," ikilinin kavgası devam edecekken

Zehra müdahale etti. "Ben oda arkadaşımı değiştirmeyeceğim. İkinizide istemiyorum," dediğinde diğer kızlarda arka çıktılar. Onlarda odalarını değiştirmiyorlardı.

Birlikte kalmaya devam etmek zorundalardı. Tekli odaya geçemezlerdi. Yemek büyük bir gerilimle son bulmuştu. Kızlar onlar için endişeleniyordu.

Aynı şekilde antremanda kavgalarla devam etmişti.

Antreman sırasında herkesin üzerinde belirgin bir gerilim vardı. Ebrar ve Mile, birbirlerine bakmaktan kaçınıyor, sürekli diğer kızlarla konuşarak dikkatlerini dağıtmaya çalışıyorlardı.

İlk pas antrenmanında Mile, topu Ebrar'a gönderirken gözlerini ondan kaçırdı. Ebrar topu sert bir şekilde geri gönderdi ve Mile zorlanarak topu karşılayabildi.