GÜVENİN SINAVI 🔒

69 12 4
                                    

Oluşan aralar için af diliyorum

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Oluşan aralar için af diliyorum. Bu ara her gün bölüm yazamıyorum. Umarım bölümü beğenirsin😍❤️

Mile ve Ebrar telefonlarını kapattıklarında , aynı anda birbirlerine döndüler. Mile esmer tenine rağmen bembeyaz olmuştu. "Tamam bir şey olmaz. Serbest bırakılmış olabilir ama sana yaklaşamaz. Emin ol." Mile kafasını salladı. "Haklısın ya bir an gerildim. Seninleyim, sen varken hiç bir şey olmaz." ikili gülümsedi.

"Sen izin verdiğin sürece ki vermezsen bile senin yanından asla ayrılmam." Mile gülümseyip çıplak tenini Ebrar'ınki ile buluşturdu.

Sarılarak tavanı izlemeye başladılar.

Mile ve Ebrar, sessizlik içinde birbirlerine sarılırken Mile, Ebrar'ın göğsüne yaslanmış, onun kalp atışlarını dinliyordu. Bu ritmik ses, dış dünyadaki tüm endişeleri unutturacak kadar güven vericiydi.

"Beni bırakmayacağını biliyorum," dedi Mile, Ebrar'ın elini sıkıca tutarak.

"Hiçbir zaman," diye fısıldadı Ebrar, Mile'ın saçlarını nazikçe okşayarak.

İkili bir süre sessiz kaldı, sadece birbirlerinin nefeslerini dinlediler. Ebrar, Mile'ın huzur dolu yüzüne bakarak, onun yanında olmanın verdiği mutluluğu hissetti.

"İleride ne olursa olsun, seninle birlikteyim," dedi Ebrar, gözlerinde kararlılık vardı.

"Bunu bilmek, bana güç veriyor," diye yanıtladı Mile, gözlerini kapatarak.

Ebrar, Mile'ın alnına hafif bir öpücük kondurdu ve onu daha sıkı sardı. Gelecek bilinmezdi ama o an, birbirlerine duydukları güven her şeyden daha güçlüydü.

Üç gün geçmişti. Antremanlar başlıyordu. Hollonda'ya gideceklerdi. Bu aralıkta Mile ve Ebrar'ın bağı daha da güçlendi. Birbirlerini asla bırakmıyorlardı. Tuvalete bile birlikte gideceklerdi neredeyse. Evleri oldukça korunaklı bir yerdeydi. Bir adam elini kolunu sallayarak giremezdi. Yine de Ebrar endişeliydi, Mile'ye çaktırmıyordu.

En sonunda tüm takım tekrar buluşmuştu. Kadroda az sayıda eksilme vardı. Yemek vardı. Ebrar ondan önce geldi, kızlarla konuştu. Ali'nin serbest bırakılması konusunda kimsenin pot kırmasını veya üstten dâhi olsa konuşmamasını rica etti. 

Takım üyeleri, büyük yemek salonunda bir araya gelmişti. Masanın etrafında neşeli bir atmosfer hâkimdi; kahkahalar, şakalaşmalar havada uçuşuyordu. Herkes antrenman öncesi enerji depolamak için tabaklarını doldurmuştu. Ebrar, Mile'ın yanında oturuyordu ve onunla hafifçe sohbet ediyordu.

Ebrar dikkatlice takım arkadaşlarını süzdü. Herkesin moralli görünmesi içini rahatlatıyordu ama yine de bir tetikte olma hali vardı. Mile, Ebrar'ın  tavırlarını fark etmişti. Onun elini masanın altında tutarak, Her şey yolunda, dercesine bir sıkışla destek oldu.

Yemek boyunca sohbet konuları farklı yönlere sapıyordu. Bazıları yaklaşan maçlardan, diğerleri antrenmanlardan bahsediyordu. Bir ara Eda, "Bu sezon çok sıkı çalışacağız, değil mi?" diye sordu. Tüm takım onaylayarak başlarını salladı.

EBGAS İS LOVE Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin