Pokemon XY&Z - Wielkie Wyzwanie Mistrza Kalos

Rozdział 4: Shalour wita pretendenta!

Popołudniowy szum morza powitał naszych drogich przyjaciół w Shalour. Zanim minął tydzień od pobytu w Coumarine, nastolatkowie przybyli do nadmorskiego miasta tętniącego pełnią wakacyjnego klimatu. Widok z góry na plażę i otwarte morze był zdecydowanie przedni. Wędrówkowicze przystanęli na moment za barierą drogową, aby podziwiać piękny krajobraz morski oraz wyspę z Wieżą Mistrzów wyglądającą, jakby została zbudowana na głębokiej wodzie. Była to oczywiście iluzja, aczkolwiek niejeden już przechodzeń dawał się nabrać na specjalnie utworzone złudzenie. Sama budowla prezentowała się nader okazale. W porównaniu do paru budynków znajdujących się wokół niej i trzech pozostałych wież, konstrukcja dominowała swoją wysokością. Okrągła budowla miała na każdym piętrze okna ze wszystkich stron świata, a im szła ona coraz wyżej, obwód wieży zwężał się. Na samym jej szczycie wystawało dodatkowo kilka szarych kolumn.

- Oto Wieża Mistrzów. Siedziba sali Shalour i strażników mega ewolucji - oznajmił Clemont nieco przemądrzałym tonem. Czwórka przyjaciół z Pikachu na pokładzie spojrzała jednocześnie na mini wyspę ulokowaną blisko plaży.

- Masz rację. Prawdopodobnie to właśnie gdzieś tam czeka na mnie Wikstrom - rzekł Ash, poprawiając swoją czapkę na głowie. Patrzył również na wspomnianą wcześniej wieżę z oczami pełnymi determinacji.

- Ach, jak wspaniale tutaj wrócić. Morski klimat jest przecudowny - powiedziała Serena i zamknęła oczy, wsłuchując się w relaksujący szum morza. Poczuła przyjemny wietrzyk rozwiewający jej dość krótkie włosy. Naprawdę gustowała w takich klimatach. Zresztą niemalże każdego zachwyciłaby odprężająca aura tego miejsca.

- Zgadzam się - odparła Bonnie, chętnie dołączając do relaksu przyjaciółki wraz ze swoim Dedenne. Po chwili naszło ją również pragnienie do małego, niewinnego podroczenia się z kumpelką. Spojrzała na nią uważnie i dokładnie analizowała wzrokiem miodowe włosy artystki. - Poza tym, Serena, powiesz mi w końcu skąd masz tą piękną spinkę do włosów?

- Już ci mówiłam, abyś o to nie pytała! To tajemnica! - wykrzyknęła poirytowana dziewczyna, która była już zmęczona codziennym naciskiem towarzyszki wobec jej ostatniej przechadzki po sklepach z kruczowłosym chłopakiem. Od tygodnia nastolatka non stop musiała cierpliwie znosić mnożące się komentarze dziewięciolatki.

- Ja nadal sądzę, że Ash maczał w tym palce - skomentowała blondynka, pokazując psotliwy uśmieszek. Serena poczerwieniała na twarzy na jej słowa, z kolei młody Ketchum odwrócił głowę w przeciwnym kierunku do dziewczynki, gwiżdżąc przy tym nerwowo pod nosem.

- Bonnie! Nie można być tak nachalnym wobec innych, zwłaszcza wobec przyjaciół! - Clemont podniósł głos na młodszą siostrzyczkę, wyrażając swoje niezadowolenie jej nieuprzejmym zachowaniem. Uznał więc, iż jako starszy brat powinien skarcić dziewczynkę. - A jakby to ciebie ktoś tak ciągle wypytywał o prywatne sprawy, podobałoby ci się to?

- No dobra... Przepraszam, Serena. Ciebie też, Ash - Bonnie mocno posmutniała i zrozumiała swój błąd. Dotarło do niej, że chyba trochę przesadzała. W rzeczywistości próbowała tylko pomóc Serenie zbliżyć się do Asha, ale w ten sposób raczej jedynie zaszkodzi towarzyszce, czego oczywiście w żadnym wypadku nie chciała. Spuściła lekko głowę, a w jej oczach pojawiły się łzy.

- Spoko, zapomnij o tym - rzekł Ash i czule pogłaskał główkę dziewczynki, aby ją pocieszyć. Uśmiechnął się także do niej, co nawet uradowało blondynkę i zdołało ją uspokoić.

- Nie gniewam się. Ale proszę, więcej tak nie rób - oznajmiła Serena ze spokojnym uśmiechem. Szybko odpuściła przyjaciółce, wszak dlaczego miałaby obrażać się na tego małego szkraba, który przecież tak naprawdę chciał dobrze? Wszyscy robimy błędy, toteż artystka postanowiła wybaczyć blondynce ten drobny występek. Clemont zaś westchnął i zaraz również zapomniał o całym zdarzeniu.