Dövüşçü

"Gözümden bir damla yaş döküldü ve..."

Multimedyada Zeynep ve Aras
(Zeynep'in yeni karakteridir:')

Bölüm şarkısı: Abluka Alarm - Unut dedi hatıram

***

"Özür dileriiim," diye fısıldadım. Gözümden bir damla yaş döküldü. "Hocaam..özü-"

"Sadece biraz gecikiriz Zeynep,", dedi bana bakıp. Hala kucağındaydım ve mezarlık çıkışına gidiyorduk hızla.

"Aah,peki nasıl isterseniz..ben de bedeli ödeyemeyeceğimden korkmuştum," dedim. Asıl önemli olan şeyi sordum "Beni nasıl buldunuz,"

"Şoförüm," dedi "takip etti."

"Burayı bilen bir tek Burcu vardı zaten," dedim nefesimi vererek. Burcu.. Ah,onu aramamıştım hiç.. Müsait bir yere geçer geçmez aramalıydım.

Kolları gerçekten çok kuvvetliydi. Beni taşıyabiliyorduysa.. Bir ara kafam çok sarsıldı ve sağıma çevirdim. Sağa çevirmemle yüzüme değen baklavalarını hissettim. Ya kokusu.. Susup kokusunu içime çektim. Harika kokuyordu ve sanki koku tanıdıktı.. Bir anda yüzünü bana çevirip tek kaşını kaldırarak baktı.

Bana baktığını hissedince utanmıştım. "Ah..artık yürüyebilirim sanırım," dedim inmek istediğimi belirtip.

Tepkisini merak ederken şaşırmama daha çok neden olup iyice kendine sardı beni. Evet daha çok şaşırdım!

"Baklavalarıma hayran olman gözümden kaçmadı," dedi ukala bir gülümsemeyle. Çok nadir gülerdi oysa ki. "Bu kaslar için aslına bakarsan yıllarımı vermedim," dedi tekrar gülerek. Ben de güldüm. "Ama.." dedi "Ama hiç yılmadan çalıştım,ne engel olursa olsun. Şimdi..senden de bunu bekliyorum,benim dövüşçüm olmanı.. Ne olursa olsun yılmamanı. Önüne her türlü engelin çıkabileceğini bilmeni istiyorum,darbenin nereden geleceğini önceden kestirmeni.."

Dedi ve yere atar gibi bıraktı kucağından. Yere yapışmamla inlemem bir oldu. "Aynen böyle.." dedi "şuan tam ayağının üstüne düşmen lazımdı," ayaküstü bir ders daha vermişti. Kıçımı ovuştura ovuştura ayağa kalkmaya çalıştım. Elini uzatıp kaldırdı ve arabaya bindik.

Biner binmez telefonu elime alıp Burcu'yu aradım. İkinci çalışta açtı.

"Alo..Burcum..nasılsın kuzum,"

"Birileri bizi hatırlamış he,gözlerim yaşardı," dedi kırgın bir sesle.

"Gelince,her şeyi anlatacağım ama lütfen bana kırılma." Sesim çok kırılgan çıkıyordu bunları söylerken.

"Allahtan hocan haber vermeyi unutmadı Zeynep,gerçekten çok korkuttun." Demesiyle göz ucuyla Bruce hocaya baktım. Haber vermeyi bile düşünmüştü.

"Farkındayım Burcu,bu gece Bruce hocayla bir partiye katılacağım..muhtemelen geç biter,haber vereyim dedim.."

"Vaay.." dedi piçvari bir gülüşle "tamam iyi eğlenceler,"

"Sen evde misin?"

"Aslında hayır,Kaan vardı ya..bu gece yemek yiyeceğiz birlikte,yani dışarıda olacağım,"

"Kaan mı..Aras'ın yanındaki çocuk?"

"Evet," dedi umursamaz tavırla.

"Kızım nasıl güveniyorsun ya,hem de Aras'ın sağ kolu.."

"Merak etme Zeynep,herkes Aras değil," dedi kırıcı bir sesle.

"Peki o zaman,kendine dikkat et." Deyip kapattım telefonu. Eminim başıma gelenleri duysa o çeteden kimseye yaklaşmazdı.