Hayaller ne için vardır?
Bazıları mazi olmak için.
Bazıları ise gerçekleştirilmek için.
Öyle değilmi?
Ve hayâllerimizin kaderi ise bizim ellerimizide.
Onların mazi olup olmayacağına biz karar veririz.
Yaşamak istediklerimizi yaşar, hayata geçi...
AsyaBurası dağ, şehitlerin omuz başı; O, bir şehit annesinin gözyaşı... Yola çıkıp selâm durmak âşığım; Bu sabah bir bayrak rüzgâr bekliyor.
Mavi göklerden şehidimin gönderine, Bir bayrak rüzgâr bekliyor. O, nazlıdır; rüzgârı bekler, öyle gelir. Öyle gelir, öyle gider...
~Arif Nihat
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
-Oktay'ın anlatımı
Başımı arkaya çevirdiğimde sesin sahibi Asilay ile karşılaştım. Asilay çok başarılı ve yetenekli bir kadındı. Gerçekten ciddi manada mükemmel denilecek kadar harika biriydi. Hatta en başarılı askerin kim deseler ilk onu gösterirdim. Daha yirmi yedi yaşında olmasına rağmen altı dil biliyor, kürtce ve Arapçayı kendi lisanları ile konuşa biliyor, teknolojiyle ilgili üstün derecede bilgili, karmaşık durumlarda en iyi çözümleri bulma yeteneğine sahipti. Tabii yetenekleri bunlar ile sonlanmıyor.
Tıp konusunda müdahale edecek kadar bilgili, ne kadar ekibin keskin nişancısı olmasada, yinede nişancılık konusunda da oldukça yetenekliydi.
Çok yönlü sporcuydu aynı zamanda. Tabii asker olunca ister istemez spor yapıyorsunuz ama onunki çok farklı. Tırmanış, yüzme, paraşüt, dalış gibi çok çeşitli fiziksel aktivitelerde profesyonel düzeyde yetenekliydi. Bütün bunlar dışında dışında oldukça zeki, kurnaz ve cesur bir kadındı.
Ama Tabii ki en önemlisi, kendisi mükemmel bir istihbaratçıydı. Ekibimizdeki görev mevkiyide zaten buydu. Bilgi toplama, kılık değiştirme, bilgi analizleme konusunda kimse eline su dökemezdi.
Hani derler ya, insanlar isimleri ile özleşir diye. Oda en az bir ay kadar asil ve parlaktı. İsminin resmen hakkını veriyordu. Tek sorunu Celil'in yıllardır ona olan aşkını farketmemesiydi.
Erkekler olarak Kadınları hiçbir zaman tam anlamı ile anlayamayacaktık.
Gözlerimi Asilay'dan çekip tekrar bir çift safir mavisi gözle birleştirdim. Ama o gözler şuan bana bakmıyordu. Pür dikkat Asilay'a bakıyor, onu inceliyordu.
Artık burdan çıkmamız gerekiyordu. Ve birimizin bunu dile getirmesi lazımdı.
"İyiyiz Asilay, iyiyiz. Mavi gözlü, hadi çıkma vakti."
"Hı?"
Aldığım tepki karşısında gram şaşırmamıştım. Çünkü böyle bir tepki alacağımdan haberdardım.
