Obsessed. | Megumi Fushiguro.

Sen Bana Aitsin.

Bölüm Beş: Sen Bana Aitsin.

Aklın ayrılmanı söylese bile
benden uzağa gidemezsin.

⊹ ࣪ ˖ ✩ 𓏲 ₊ ’

Sabah uyandığımda Nobara'ya hiçbir şey anlatamamıştım. Olanları bir türlü kabul edemiyordum ve ne yapmam gerektiği konusunda kafam oldukça karışmıştı.

"Nobara, hazır mısın?"

Rujunu sürmeyi bitirdikten sonra yanıma geldi. "Evet, hadi gidelim."

Beraber evden çıktık. Aklım hâlâ dün gecedeydi.

"Neyin var?"

"Hiç." Sesim çok tuhaf çıkmıştı. Sanki ben konuşmuyormuşum gibi.

"Emin misin?"

"Evet, biraz yorgun gibiyim sadece."

"Megumi konusunu düşünüyorsun bence." dedi arabaya binerken.

İç çektim. "Bilmiyorum."

"Takma kafana. Halledeceğiz bu konuyu. Bu arada, çıkışta randevum var."

"Kim o şanslı kişi?"

"Ablam." Ben gülerken somurttu ve arabayı çalıştırdı. "Misafirleri için hazırlık yaparken benim de çocuğuna bakmam lazımmış. Süper."

"İdeal randevu bence."

"Ya ne demezsin, hep bugünü bekliyordum."

Beraber güldük. O anlığına Megumi aklımdan uçup gitmişti.

"Ödevlerinizi yapmayı unutmayın çocuklar, yarın kontrol edeceğim."

Sonunda zil çaldığında çocuklar kapıdan çıkmaya başladı. Bir kişi hariç. En köşeye sinmiş öylece oturuyordu. Tüm arkadaşları gittiğinde bile kalkmamıştı yerinden.

"Canım, neden gitmedin?"

Sessizce durmuş öylece yere bakıyordu. Çantamı koluma taktım ve yanına adımladım.

"Bir sorun mu var? Bana anlatabilirsin."

Bana baktı ve elimi tuttu. "Beni bahçeye siz götürür müsünüz öğretmenim?"

"Tabii ki. Gel bakalım."

Birlikte sınıftan çıktık. Merdivenleri inerken ara sıra bana bakıyordu.