(අ)හිමි | Ongoing

අටවන දිගහැරුම

Pahan's POV

අපි මත් වෙන්නේ අපේ ඇස් එකකට එකක් යා උනහම මල්ලි. එහෙම ඇස් හැප්පුණහම අපිට අපිවත් අමතක වෙලා යන තරමට අපි දෙන්නම මත් වෙනවා. වෙනම ලෝකෙකට යනවා වගේ වෙනවා.

කොහොම හරි අපි ආයෙත් ළං උනා. මන් එයාගේ ඇස් දෙක දිහා බලාගෙන ඉඳලා මන් මගේ නළල එයාගේ නළලට ගෑව්වා. හෙමිහිට මගේ නහය එයාගේ නහය උඩින් අරන් ගියා. ඇත්තටම මල්ලි මන් මේ දැන් කියන දේවල් හරියටම මතක නැහැ. මේ දේවල් උනා වගේ යන්තම් මතකයක් තියෙනවා. මොකද එතන වෙච්ච දේවල් එක්ක මේ දේවල් අමතක වෙන එක සාධාරණයි.

ඊටපස්සේ දන්නෙම නැතුව අපි ගොඩක්ම ළං වෙලා තිබුණා. අපේ තොල් පවා එකකට එකක් හැප්පෙන විදිහට. ඒක හරියට නිකන් අකුණක් ගැහුවා වගේ මට දැනුනේ. හිතාගන්න බැරි උනා. ඒ දේවල් පාලනයකින් තොරව වෙච්ච හැටි හරි පුදුමයි. ඇත්තටම අපි ගොඩක්ම ආදරේ කරන කෙනා ළඟදි අපේ ෆීලින්ස් කන්ට්‍රෝල් නැහැ කියනවනේ මල්ලි. අන්න ඒක තමයි මේ සේරටම හේතුව. මට විතරක් නෙවෙයි, ඒක එයාටත් පොදුයි. එයාටත් ඒක හරියට අකුණක් ගැහුවා වගේ.

ඒත් මන් හිටියේ චකිතෙකින්, ඇත්තටම කිව්වොත්!

"චකිතෙකින්?"

"ඔව්, මන් හිටියේ චකිතෙකින් මල්ලි. මොකද එයාට අතක්වත් තියන්නේ නැහැ කියලනේ මන් එයාව එක්කරගෙන ආවේ. ඒ නිසා මන් පොඩ්ඩක් එයාගෙන් ඈත් උනා."

ඊටපස්සේ මන් ඈත් උනහම එයා මන් දිහා බැලුවා. එහෙම බලන් ඉඳලා චනුක ආයෙත් මට ලන් උනා. අපි ආයෙත කිස් කරන්න පටන් ගත්තා.

"ඒක හරි අමුතුයි මල්ලි!"

"මොකක්ද?"

"තමන් මේ ලෝකෙ වැඩි පුරම ආදරේ කරන මනුස්සයව කිස් කරන එක. ඒක හරි අමුතුයි. රියලිටියක් නෙවෙයි ඒක ෆැන්ටසියක් වගේ."

"ඒක ඇත්ත! ඒක හරි අමුතුයි. ඒ වගේම හරි රහයි"

"ඒකනේ. ඒක හරි රහයි."

ඉතින් ඊට පස්සේ කිස් කරලා ටික වෙලාවකින් මන් එයාව මගේ ළඟට ඇදලා අරගෙන එයාගේ නළලට තොල් තද කරලා හාද්දක් දුන්නා. ඊට පස්සේ ආයෙත් අපේ තොල් පැටලුනා. ඒත් එක්කම අපේ හැඟීම් ටිකෙන් ටික ඇවිස්සෙන්න පටන් ගත්තා. එයාටයි මටයි දෙන්නටම දැනෙන්න පටන් ගත්තා අපේ ඇඟ ඇතුලෙන් ඒ හැඟීම් පොර කකා එලියට පනින්න හදන විදිහ.