VAMPİRE DİARY

9. Victor

'Asıl sen kimsin?'

Bu kadar mı? Benimle dalga mı geçiyordu?

Yüzüne 'dalga mı geçiyorsun canım' ifadesiyle bakıyordum.
Ciddi olduğunu anladığımdaysa

'Ben Elena'

Söyledim. Başka ne söyliyecektim ki?
Yüzeme öylece bakıyordu.
Sen kimsin be adam?

Ağzımı açıp tam konuşacakken konuşmaya başladı.

'Ben Victor. Memnun oldum Elena'

Adımı bastırarak söylemişti.

'Bende Victor'

Yüzüme öylece bakıyordu.
Hayatı böyunca aynı yüz ifadeyle mi yaşadığını düşünmeye başlamıştım artık.

'Neden burdasın? Bu saatte?'

Başını sağa yatırıp bana öylece baktı bir süre.

'Peki sen bu saate burda ne yapıyorsun?

Sorularıma soruulamı cevap verecekti?
Öyle olsun bakalım.

'Ben eve gidiyordu-'

Sözümü tamamlayacakken Auroranın sesini duydum.

'Elena, Elena nerdesin?'

Arkama dönüp işığa taraf baktım. Lanet olsun eve gitmeliydim burda zaman kaybetmiştim. Muhtemelen geç geldiğim için beni aramaya çıkmıştı.

'Arkadaşın mı?'

Yine o konuşmuştu. Ona döndüm. Yeter bu kadar soru sorduğun.

Hiç bir cevap vermeden yüzümü çevirip Auroranın sesi gelen tarafa hızlıca yürüdüm. Sonra koşmaya başladım.

Sonunda onu görmüştüm.

'Aurora burdayım'

Ona doğru seslendim.
Görüş açısına vardığımda bana doğru gelmeye başladı.

Bana ulaştığındaysa sıkıca sarıldık.

'Aman Tanrım Elena. Çpk korktum sana bir şey olacak diye. Ne yapıyorsun burda?'

Ne yapıyordum burda gerçekten?
Bir insan yerde kanlar içerisinde ölmüştü. Birde ela gözlü birini görmüştüm. Adı sanırm Victordu ve sorularıma soruyla cevap veriyordu.

'Ben burda birini gördüm. Ela gözlü biri hatta burdaydı. Ve yerde kanlar içerisinde yatan daha doğrusu ölen birini de gördüm. Yardım diye feryad ediyordu çok korktum. Amma yardıma gittim. Gel sana da göstereyim'
Korkuyla endişenin karışımı gibi konuşmuştum. Yüzüme aval aval bakarken elinden tutup onu oraya sürükledim.

'Yavaş ol Elena'

Oraya vardığımda şaşırdım çünki, ne O ne de yerde ki, kanlar içerisindeki adam yoktu.
Nasıl ola bilir bu?
Hayal mi görmüştüm yani?
Hayır onu görmüştüm.
Evet bundan emindim.

Ben öldürülen adamın yattığı yere bakarken Aurora bana seslenmişti.

'Kimden bahsediyorsun Elena?'

Oda şaşırmıştı.
Kim şaşırmaz ki?
Biri sana bir adam gördüğünü söylüyor hatta yerde kanlar içerisinde ölen adam. Yanında da ela gözlü birini.
Ama oraya geliyorsun ne yerde ölen adamı ne de başka birini görüyorsun.
Onu bırakın yerde bir damla kan bile yoktu?!
Bu nasıl ola bilirdi?!

Kendime gelip konuşmaya başladım.

'Ama ben gördüm. O buradaydı. Burda yatan birini de gördüm. Sana yemin ede bilirim ki, gördüm Elena. Bak doğru söylüyorum-'

Elini yanağıma koyup korku dolu yüzüme baktı.

'Tamam Elena, geçti. Sen illüzyon gördün. Muhtemelen son olaylardan sonra çok korktun belkide. Hadi sakinleş evimize gidelim'

Bir az olsun sakinleşmiştim.
Sanırım illüzyon görmüştüm.
Evet, evet hayal görmüştüm.

Yanağımda ki elini, elimle birleştirdi ve

'Hadi gidelim Elena'

Kabul edecektim başka çarem yoktu.

Birlikte eve vardık. İçeri girip salona geçtik. Çoktan hazır olan sofraya oturdum. Arkadaşım yine çok güzel yemekler pişirmişti. Ama benim pek iştahım yoktu. Tabağımda ki, yemekle oynarken bana seslendi.

'Pek iştahın yok sanırım? Yoks aaklən hala orda mı?'

Endişeyle sormuştu. Yüzüne baktım. Bu gün çok endişelendirmiştim onu zaten. Yüzüne gülümseyip konuştum.

'Hayır, pek aç değilim aslında. Bu gün sana eşlik edemeyeceğim galiba. Duş alıp uyumak istiyorum. Yani senin içinde uygun olursa'

'Tabi, tabi sen git güzelce duş al sonra uyu. Bu gün olanlarıda unut tamam mı? Onlar sadece illüzyondu'

Tamam merak etme. Unutmaya çalışacağım sana iyi geceler'

'İyi geceler Elena'

Ona gülümseyip odama çıkmıştım.
Duş alıp geceliğimi giymiştim. Saçımıda kuruladıktan sonra yatağıma girmiştim.
Olan şeyleri düşünüyordum yine.
Yine ve yine aynı şeyleri düşündüm. Kulaklarımın duyduğu feryadı. Gözlerimin gördüğü kanlı bedeni ve onu, Victoru...

Bunları düşünerek uykuya dalmıştım.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Ne zaman uyuduğumu bilmediğim uykumdan gördüğüm kabus yüzünden nefes nefese uyandım. Terlemiştim.
O neydi öyle? O illüzyon diye nitelendirdiğim adam.
Uykuda gözlerimi içine ormanda gördüğüm o acımasız gözlerden daha da acımasız gözleriyle, gözlerime bakıyordu. Boğazımı kendi elleriyle sıkıp beni boğuyordu. Bir saniyelik öleceğimi sanmıştım. Ne iyi ki, kabustu.

Bir az kendime geldikten sonra aşağı mutfağa su içmet için gittim. İşığı bile yakmadığım mutfakta tezgahın önüne geçtim. Bardağa su doldurup kafama diktim. Kendine gel Elena. Sen artık büyük bir kızsın.

Tam sakinleştikten sonta dakikalardır az önce su içtiğim bardağımdan gözlerimi çektim.

Tam dönüp odama gidecekken pencerede gördüğüm yüzle duraksadım. Sakinliğimin yerini endişe, korku almıştı.

O öylece bana bakarken. Ben son hız odama koştum.

Odama girdikten sonra kapıyı sertçe kapatıp ardından kilitledim. Pencerenin önüne gelip perdeleri kapadım. Ve perdeler yüzünden Ay işığının bile aydınlatmadığı odamı daha fazla karanlık olmasın diye bir mum yaktım. Mumu yatağımın yanındaki sandalyele koyup yatağıma girdim.
Yorganı başıma kadar çekip bir daha kabus görmeme umuduyla gözlerimi sıkıca kapadım.
Ardından uykuya daldım.

_________________________________________
Selam nasılsınız dünden beri?
Umarım iyisinizdir.
Kitapla bağlı bir çok düşüncem oldu ama size en iyisini sunacağım.
Görüşmek üzere hoşçakalın~