VAMPİRE DİARY

11. Hakkımda

Eve gidiyordum. Hava git gide çabuk kararıyordu. Sanırım sonbahar geldiğindendi. Addımlarım hızlıydı.
Bu gün arkadaşımı ziyaret etmiyecektim çünki bana gelmemesini söylemişti. Bu gün yoğun olacaktı.

Acaba eve çabuk gelirmiydi?
Dün ve sabah yaşadıklarım benim için fazlaydı.
Bu yüzden eve gitmek istemiyordum bile.
Ama mecburdum...

Hızlıca addımlarımın sonunda eve vardım.

Kapı kilitliydi
Lanet olsun.

Hadi ama yaa
Girmek istemiyordum hayır.

Geri dönüp kütüphaneye yol aldım.
Gecede olsa gidicektim zaten kütüphane geç kapanıyordu.

Yolda giderken Aya bakmaya başladım.
Yine kendi ihtişamıyla parlıyordu.
Acı olan ise o kendi parlamıyordu...
Ben Ayı her zaman çok seven biri olmuşumdur. Çoçukluğumdan beri hemde.

Ona ne zaman baksam kendimi güvende hissederdim çünki...

Derin düşüncelerle yolda giderken sonunda varmıştım.

Kapıyı açıp içeri geçtim.
Biraz bakındıktan sonra benden 2-3 yaş büyük olan kütüphaneci Conroyu gördüm. Sandelyesinde kitap okuyordu.

Ona yakınlaştım.

'Merhaba Conroy'

Beni fark ettiğinde gülümseyip

'Oh merhaba Elena'

Söyledi.

Ardından bende.

'Nasılsın?'

'İyiyim sen?'

'Bende iyiyim teşekkürler. Bu arada benim canım sıkıldı kitap okumaya geldim'

'O ne iyi kitap okumayı seviyorsun galiba'

'Yani pek okumam ama ilgi çekici bir şey olduğunda okuyorum'

'Peki bu aralar senin ilgini ne çekiyor?'

Bu aralar ilgimi o boktan cinayetler. Gün içinde gördüğüm o illüzyonlar ve daha fazlası...

'Bilmem bana ne önerirsin mesela. Senin ilgini bu aralar ne çekiyor?'

Bir az düşünüp ekledi.

'Mesela bu cinayetler. Her kes çok rahatsız ve tedirgin. Bu kasaba da bu zamana kadar böyle bir şeyin olmadığını söylüyorlar ama kitaplar öyle söylemiyor'

Söyledikleri ile şaşırdım. Onunda mı ilgisini bu cinayetler çekiyor yani?
Nasıl yani bu Kasaba da önceden de böyle şeyler olmuşmuydu?

'Bir dakika ne? Daha önceden burda böyle şeyler oldumu? Ama nasıl?'

'Ben her şeyi biliyorum lakin onlar bana inanmıyor'

Giderek daha da şaşırıyordum.

'Neyi biliyorsun Conroy?'

Kaşlarımı çatarak konuştum.

'Şimdi söylersen sende bana inanmazsın aslında'

'Hayır, hayır söyle ben seni dinlerim'

'Gerçekten mi?'

'Gerçekten'

'Tamam anlatıyorum o zaman
Bir zamanlar insanlarla vampirlerin sülh içinde yaşadığı bir zaman varmış'

'Vampirmi? O da ne?'

Aklıma gelen ilk soruyla konuştum.

'Vampir insanlara tıpa tıp benzeyen ama onlardan çok farklı hayat süren canlılara denir. İnsanlardan en büyük farkıysa kan içmesidir. Bilmiyorum biliyormusun yoksa yok ama ölen insanlar hep boyunlarından ısırılarak ölüyorlar. Biz onları bulduğumuzdaysa kanları tamamen çekilmiş halde oluyorlar. Bak bu söylediklerim saçma gelebilir. Ama büyük ihtimal gerçek'