VAMPİRE DİARY

5.İşte benim hayatım

Sabah kuş sesleriyle uyandım. Günrş işığı yüzüme vuruyordu. Rahatsız olduğum için kalkıp perdeleri kapattım.
Yeniden yatağıma girecekken tam o an iş konuşması yapacağımı hatırladım.
Yarım kalan yevesimle yatağımı düzenledim. Ve lavaboya gidip işlerimi hallettim. En son kiyafetlerimide giyip aşağı indim. Aşağıda Aurora kahvaltı hazırlıyordu. Kurt gibi açıkmışdım.

'Günaydın'

Arkasında ki bana döndü ve gülümsüyerek,

'Günaydın Elena'

Her şeyden habersiz gibi

'Kahvaltımı hazırlıyorsun? Yardım edeyim mi?'

'Hayır bitmişdi zaten. Gel otur'

Oturup söhbet yaparak kahvaltımızı yaptık. Gerçi ben yemek yerken konuşmayı sevmem ama bu kızı çpk sevmişdim.

Kahvaltı bittiğinde kalkıp sofrayı toplamaya yardım ettim.

Ardından da sordum.

'Bu gün şu Amber hanımın yanına gidecekmiyiz? İş konuşması için yani'

'Ha tabi hazırlanıp çıkalım'

Ve evet şimdi iş konuşması yapmaya gidiyorduk.

En son ne çok büyük ne çok küçük olman bir dükkanın önünde durduk.

'İşte burası. Hadi girelim'

Son defa dükkana bakıp içeri geçtim.

İçeri girdiğimizde bizi çok hoş bir kadın karşıladı.

'Merhaba bayan Amber'

Demek bu oydu.

'Merhaba Aurora'

Gülümseyerek söyledi bu sözden sonra bana baktı.

'Bu kim Aurora arkadaşın mı?'

Aurora konuşmadan kendimi tanıttım.

'Merhaba ben Elena. Bu kasabaya yeni tanışdım. Auroranın arkadaşıyım. Buraya yeni iş bulmak için geldim. Sanırım sizde çiçeklerden koku üretip satıyorsunuz. Buraya çalışmaya geldim eğer izin verirseniz'

'Ah, evet buraya bir satıcı arıyorum. Heç koku yapmak hemde satmak gerçekten yorucu oluyor. Ben seni işe kabul ediyorum. Yarından işe başlaya bilirsin Elena'

'Tamam çok teşekkür ederim'

Aurorayla bayan Amberle bir az söhbet edib ordan ayrılmıştık.
Tamam iş bulmağım kolay oldu.
Sanırım hayatım düzene giriyordu.

'Ben iş buldum artık sende kalmasan?'

'Hayır ve ituraz istemiyorum ev bulana kadar demiştin hemdee'

Ne kadar söylesemde kabuı etmeyeceğini bildiğimden direk kabul ettim.

'Eee, şimdi napıyoruz?'

'Bilmem napalım? Ha buldum ormana gidip meyve topyalayım. Buranın meyveleri çok güzel oluyor'

'Tabi ki olur'

Ormana gibip bir çok meyve toplamışdık.

'Off çok yoruldum hadi eve gudeıim dinlenelim biraz'

'Bende yoruldum hadi gidelim'

O kadar dalmıştık ki saati unutmuşduk.
Eve gidip akşam yemeği hazırladık.
Bana buranın bazı yemeklerini nasıl pişirmeği öğretti. Bende çalıştığım kadarıyla dediklerini aklımda tutdum.

Akşam yemeğimizi yedikten sonra aomandan topladığımız meyvelerden yedik. Söylediği kadar varmış. Tatları çok güzeldi.

Çay içip sohbet ettikden sonra uyumak için odalarımza geçtik.
Çabuk uyumalıydım çünki yarın erkenden işe başlayacaktım. Bu yüzden çok heyecanlıydım. Yatağıma girip düşünmeye başladım.

'Acaba nasıl olcak? Başarılı olacakmıyım? Bana iyi davranacaklar mı? Biraya alışacakmıyım? Daha fazla arkadaşım olacak mı?'

Korkuyordum. Hemde çok.

Boş vermek istiyordum ama geleceğim için çok endişeliydim. Ayağa kalkıp su içmek için mutfağa gittim. İşıkları açıp kendime su doldurdum. Tam o an pencerenin önünden siyahımsı bir varlık geçti. Başda korktum ama yinede gidip pencereden baktım. Kimsecikler yoktu. Yemin ede bilirdim orda bir şey gördüyüme. Sonra kendi kendime çok düşünüp, korkuttuğum için bunların olduğunu kendime inandırdım ve suyumu içip odama çıktım.

Örtüğü üzerime örtüp uyumaya çalışdım. Ama nafile yine aklımda bir sürü sorular. Bunları düşünerek uyudum en son.

_________________________________________
Selam naberr?
Ben geldim. Bir daha ki sefere görüşmek üzere...