(09.06.24)-(09.07.24)
~Somaly~
I'm lacking the confidence sa pag-ssimula ng klase, I rose from my feet, and saw myself right through the mirror, pinipitik-pitik ni Enzo ang flyer na mula sa eskwelahan, "ate meron naman palang less 'tong tuition mo, eh. Need mo lang sundin yung mga," he squints as he peruses what's enlisted, "steps. Oh, pag-nag junior high, baka pwede ako naman pag-aralin ninyo ni inay." He showed some puppy eyes.
I-sinesentro ko ang necktie ko't duda kung may nananagtili pang tinga sa gilagid. I tried to use toothpick, but it didn't help anyhow, ni-ready ko na rin ang tumbler ko't sariling prito ko nang hotdog at ham. I also put my hair at the back of my ears, but due to much air breeze, I still wound up having this tousled hair, habang patuloy na n-nnalamin. I comf'tably paid coins sa isang jeepney, sinoli pa nga dahil kulang, at na-hassle pa 'ko dahil na-tastas ang bulsa ng lumang school's skirt ko.
This wasn't the first day of my class, it's been a week, but still considerably the first day dahil sa tindi ng tama ng bagyo rito sa syudad namin.
My eyes widened, then proceeded to sighing nang gamuntik nang mag-salpukan ang dalawang dyip. 'Di ko rin masisisi dahil may madalas na barubal na motorsiklo ang nag-ooverspeeding, ngayon ay makapit ako nang todo sa steel bar, naiinis lang ako sa idea na ba't kailangan ng mga tao rito na ipamukha sa 'kin na medyo may-kasangsangan 'tong underarm ko.
It didn't stop me from still holding much tighter, mahirap na't baka diretso na maisugod ako rito sa kalapit lamang na ospital.
Sa wakas at na-ibaba na rin ako sa isang intersection, bagaman't madalas kong nasusungitan ang mga pulubi, ngunit naalala ko naman ang isang scenario sa news na bigla na lang may nang-tarak ng patalim sa isang tumangging ginang, kaya isinakto ko na lang. Ga-piranggot lang din ang pabaon sakin, dahil ubos na nga nang dahil sa matrikula ko sa isang pam-pribadong paaralan, na sakatunayan ay nag-ssinungaling lamang ako na may binabayaran kahit na ang totoo ay fully paid na ito ng gobyerno, pero it'll take me almost a year para may-maipambili yung something na para um-antas ako sa mga 'di ko kauri, na walang iba kundi ang Iphone.
Nakakaiyak lang isipin, gugutumin ko na naman ang sarili tapos dala-dalawang libo lamang ang mga malilikom mula ron buwan-buwan.
Sa sobrang pag-ooverthink ko ay naka-yapak na pala 'ko sa upuan ng klase. Shit, late na pala 'ko.
"Miss Segovia please stand up," but we already had our introduction? Nung bumabagyo ay pinilit pa nga kaming mag-klase, dahil tolerable naman daw ang bagyo, I don't know if they're really serious, kasi 'yung flash floods ay umabot lang naman sa outlet ng bahay namin, or maybe it's a matter of kung sa'ng baranggay ka, what else can I suggest? We're not from public school, kaya patigasan atake nang pamantayan dito. Too generalized!
I'm grade 10, never been into a cream section, but still I participate whenever I can, sometimes I may look an absolutely try harder, and they're used to mocking me, and it somehow affects me, but I still fight so that I don't end up loser. Sabi ni ate, 'di na raw mahalaga 'yung performances mo rito, ang mahalaga ay 'yung college. Lower than average student daw sya, (while I'm lower than the least, as for me) in spit of that, she still achieved a Cum Laude, ganon pa man ay harsh, ang sang-sinukuban sa kanya, nadisgrasya kasi s'ya the next day nang martsa.
"Stand in front!" Nag-balik tanaw ako sa reyalidad, katabi la'ng namin 'yung star section. Yukung todo ako, kada ako'y mapapa-pasada roon, sa 'sang lalaking nasa gawi sa 2nd row.
"A-ano po 'yon sir?"
"Pakitaan mo nga kami nang mga pang-energizer mo? Daliii," he fanned out his collectibles, mukhang galing, at pamigay nang mga tumatakbong kagawad sa brgy nila. He stood up and gestured, hindi naman ako totally mahiyain na introvert, na nanginginig, so I just performed trend dances from Tiktok.
