Chapter 2

3 1 0
                                    

(09.07.24)-(09.07.24)

~Somaly Pov~

Ba't ba 'ko na-ssaktan? 

Natulo na ang luha ko, the heck! Walang kayo, HOY!

I still peeked through the curtains, coming from a faculty. W-wala naman? Hindi naman, sinusungitan n'ya 'yung babae? Am I this too delulufied, na pati gano'ng eksena nakikita ko na ng literal? At ba't ba 'ko nag-sselos, huh?

Sole reverberation tangled in my ears, there was a littered light bulb which can almost cut through my skin, if only I'd nonsensically step on it. "A-ay, s-sorry po."

I received a full-blown attack from the lecturer who had us handled from before, TLE. I felt like I've been touched by him, surroundingly with those intense shady veins lingering atop his eyeballs.

Ramdam ko ang hapdi nang may impact na sampal n'ya. Ooooh!

What was that? Itinuro n'ya papunta sa sahig. 

I effectuated what needs to be reimbursed. Manhid ako ngayon sa mga pang-yyari.

May fines na 'ko. 'Di ko na namalayan na wala pala kami sa isa't-isa ni Denise.

~

Gumising ako sa tiring na siesta, ewan ko ba. Nagpahinga na't lahat-lahat pero pagod pa ring bumangon. Tinry kong hanapin 'yung salamin ko sa nightstand, nagalak naman ako as I reached for the bread sandwhiched with hotdogs and mayonnaise, "ako gumawa n'yan ate," an'ya ng naka-babatang kapatid ko. Pamilya na kami rito, kaya med'yo awkward na nag-ppasalamat kami sa isa't-isa.

Nag-unat pa 'ko.

I feel like going back to sleep, kaso need ko pa nga palang I-add si Fian.

"Sige ate," palabas s'ya't hinayaang naka-awang lamang ang pinto. Our home wasn't usually called the authentic home, but an unfinished one. Nagkusut-kusot pa 'ko, nagsimulang humigop ng kapeng gawa ni Enzo, para ma-ibsan ang labis na pagka-lightheaded na kanina'y nauseated. Tamang-tama 'to para maka-recover ako sa biglaang caffeine withdrawal ko, feeling ko kasi I had to eat more, kaya I did my research about it, and it turns out people vary, and as for my case mas gutumin ako with it. Past 12 pa 'ko kung matulog when I'm too indulge to some coffees.

Parang may migraine pa rin ako.

I flickered onto my screen, played some phonk songs, to alert my mind. I-aadd mo pa si Fian, right?

Pa-bagsak bagsak ang ulo ko, dahil sa nakaka-gimbal na soundtracks that's coming from my Tiktok sound-playlist. Lumabas ako ng kwarto't pumilas nang pahina sa notebook ni mama, na sinusulatan n'ya gamit ng HBW, kung sa'n naka-lista ang ipamamalengke ko.

Binilisan ko na't 'di n-nag-atubili magsagawa ng mga afternoon rituals.

Masukit na mahilig akong maglalakad, sa tapang kong ito kahit na same ng level ang baryo namin nang gaya nang sa Tondo. Per week, asahan nang may ma-babanggang ginang kahit pa n-nakatabi sa malawak na kalsada, highly infested pa nga ng mga wheeler trucks, at napapa-ubo ako sa kalat-kalat na usok mula sa iba't-ibang sasakyan.

Sinuway ko nga si mama sa pag-utos sa 'kin na bumili ng trays ng itlog, dahil bukod sa dalawang beses pa 'kong maglalakad papunta't-pabalik ay, feeling ko ma-ccholesterol kami sa palagiang pag-konsumo nito.

Wow dito pala si Vince, nakatira, he's half-shirtless. Naka-sampay, I-I don't know how to describe, but guess what I dont have time to get scared shitless, isa pa baka magka-gitgitan at stampede rito. Kaya lumayo na 'ko, napapamugaran s'ya ng mga babae't beki, isama mo na 'yung 'di ko ma-gets na construction worker na ba't tila ang tamis ng titig. Haha, I only saw him from peripherial vision, sa totoo la'ng marupok ako sa mga ganito kaya madalas na iiwasan ko na la'ng. I tried to look sharply, but he was already worned with his whatever you called it, violet, at bahala na, kahit blurred ko s'yang na-tititigan ay alam kong maibubuga s'ya pagdating sa looks nung asungot. I meant Fian, rather!

InfatuationsWhere stories live. Discover now