𝐿𝑜𝑣𝑒 𝑠𝑡𝑜𝑟𝑦[1897]

{ 3 🌻 }

မြို့ပြင်အနည်းငယ်ရောက်နေသည့်။ ဒုတ္ထလီခင်းဟာ ယောင်းမထင်ထားလောက်တဲ့၊ အထိလှသည်။ယောင်းအမေက ဂျပန်သူပါ နောက်တော့ဂျပန်ကို အလည်လာတဲ့ ဆိုလ်းက အဖေကိုချစ်မိသွားပြီး အိမ်ကိုအတိုက်ခိုက်လုပ်ကာ အဖေပိုင်တဲ့ ဆိုလ်းမှလိုက်နေခြင်းပင်။ အဖေပိုင်တဲ့ ဆိုလ်းမှာ ပန်းဆိုတာ ဘာမှန်းတောင် ယောင်းမသိပါ..

" ဆင်းလို့ရပြီး.."

" ဒုတ္ထလီပန်းမှာ ဆုတောင်းရင်​ပြည့်တယ်ဆိုတာ ဆူးသိလားဟင်.."

" တို့ ဘယ်သိမလည်းကွယ်.."

ဂျီဆူးဟာ သူပါလာတဲ့ ပစ္စည်းတွေကို ကားပေါ်ကနေ ချရင်းပြောလိုက်သည်။

" ကျွန်မ သယ်ကူရမလားဟင်.."

" ဖြစ်နိုင်ရင်ပေါ့.."

ဂျီဆူး ယူလာသည့် ပစ္စည်းက တစ်ခြားဟာမဟုတ်ပေ။ ပန်းချီဆွဲတံတွေဖြစ်သည်။

" ပန်းချီ ဆွဲမို့လားဟင်.."

" အင် ဟုတ်တယ်.."

" ကျွန်မပုံ ဆွဲပေးပါလား.."

အရိပ်ရသစ်ပင်အောက်သို့ သွားနေသည် ဂျီဆူး ခြေလှမ်းတွေဟာ ရပ်တန့်သွားခဲ့ပြီ.. ယောင်းဘက်ကို လှည့်ကြည့်မိသည်။

" ဟို.....မရရင်လည်း မဆွဲပါနဲ့ ကျွန်မကပြောကြည့်တာပါ.."

" အင်.."

ခဏအကြာ သစ်ပင်အောက်သို့ရောက်သွားခဲ့သည်။ယောင်းတို့ လျောက်လာသည် သစ်ပင်ဟာတောင်ကုန်းဘက်နည်းနည်းရောက်သည့်မို့ ယောင်းဘက်ကနေကြည့်ရင် ဒုတ္ထလီပန်းခင်း တပြင်လုံးမြင်ရသည်။ 

" ဆူး.."

.....

ယောင်း ဆူးဆီက တုန့်ပြန်သံမကြားတာမို့၊ လှည့်မိလိုက်တဲ့အခါ ပန်းချီဆွဲမယ် ပစ္စည်းတွေကို၊ နေရာတကျချလိုက်ပြီး ဘယ်တုန်းက ယူလာမှန်းမသိတဲ့၊ ထိုင်ခုံအသေးလေ ယူထုတ်ကာ ထိုင်နေပြီ​ဖြစ်သည်။ ပန်းချီစဆွဲမလို့ ပြင်နေသည်ပုံပင်။

ယောင်းလည်း ဆူး၏ဘေးနားသွားပြီး မြစ်ခင်းပြင်မှာ ထိုင်ချလိုက်သည်။

" ဆူး.."

" အင်.."

" ကျွန်မနာမည် ပတ်ချယ်ယောင်းပါ.."