𝐿𝑜𝑣𝑒 𝑠𝑡𝑜𝑟𝑦[1897]

{ 11 🌻 }

" ချယ်ယောင်း.."

" ဟင်.."

ဂျီဆူး အခန်းထဲဝင်မလို့ ပြင်နေတဲ့ ချယ်ကို လီဆာခေါ်လိုက်ကာ ချယ်လက်ထဲ ဖျော်ထားသည့် ခွက်ထည့်ပေးလိုက်၏..

" ဘာလုပ်ဖို့လည် လီဆာ.."

" အာ...ကင်မ်ကိုပေး ပေးပါလား.."

" ကိုယ်ဘာသာကိုသွားပေးလေး လီဆာရာ ငါဆူးဆီသွားမလို့.."

ချယ်ပြောပြီး ဂျီဆူးအခန်းထဲ ဝင်မလို့လုပ်တုန်း ချယ်၏ လက်ကိုလီဆု ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။

" တောင်းဆိုပါတယ် ချယ်ယောင်း ကင်မ်ကိုပေး ပေးပါ ငါခဏနေ တစ်နေရာကို သွားစရာရှိလို့.."

လည်ပင်းကို လက်နဲ့ပွတ်ကာ ချယ်ကိုမကြည့်ပဲတစ်နေရာရာကို ကြည့်ပြီးပြောသည်။

" ပြီးရော် ပြီးရော် ငါသွားထားပေးမယ်.."

ထိုးပေးထားသည့် ခွက်ကိုယူကာ ဂျိန်း၏ အခန်းဘက်သို့ တက်သွားခဲ့သည်။

🌼

" ပြောစရာရှိတာ အမြန်ပြောလေး လီဆာ ငါတို့နှစ်ယောက်ဒီရောက်နေတာ နာရီဝက်တောင် ရှိပြီး နင်အဲပုံကို ဘယ်ချိန်မှ ချပြီး ငါတို့ကို ပြောပြမှလည်း.."

ဂျီဆူးဘေးနားမှ ရပ်နေသည့် ဆိုဟေးဟာလည်း ခေါင်းညိမ့်၍ထောင်ခံသည်..။

အဲတော့မှ လီဆာဟာ သတိဝင်သွားခဲ့၏..။ ဂျီဆူးဟာလည်း လီဆာအဖြစ်ကို ကြည့်ကာ မသိမသာ သက်ပြင်းချ၏။

" အဟမ်း မနေ့ညက ဘန်ဘန်နဲ့ တွေ့ခဲ့တယ်။.."

" သူဘာလုပ်ခဲ့တာလည်း.."

" တစ်ခုခု လုပ်ခဲ့သေးလာ.."

လီဆာ ခေါင်းခါ၍ ဆိုဟေးကို ကြည့်လိုက်သည်။

" ဒီရက်ပိုင်းတွေထဲ ကင်မ်နဲ့ ချယ်ယောင်းကို သေချာစောင့်ကြည့်ထား ဆိုဟေး.."

" ဟုတ် ဒါနဲ့ အဲကောင်ဘာပြောခဲ့သေးလည်.."

" ဘာမဟုတ်ပါဘူး ဒီတိုင်း တွေ့ခဲ့ရုံပါ စိတ်မပူနဲ့.."

" လီဆာ.."

" ဟင်.."

ဆိုဟေးဆီမှရှိနေတဲ့ အာရုံတွေဟာ ဂျီဆူးဘက်လှည့်လိုက်ပြီး မေးဆက်ပြသည်။