2,5 yıl önce
Gecenin devamı
İkisi de sessiz bir şekilde yatakta pozisyonlarını bozmadan ve saatin varlığından habersiz bir şekilde dakikalardır uzanıyorlardı.Bu sessizliği bozan Arda oldu.
"Futbolu ne kadar seviyorsun?"mırıldanarak yüzünü yanında uzanan çocuğa doğru çevirdi. Sabahki tavrından ve dün gece gördüğü rüyanın ona düşündürdüklerinden kurtulmak,eskisi gibi Kenana yaklaşmak ve kurdukları arkadaşlık bağını güçlendirmek istiyordu.
"Kendime suçluluk hissetirecek kadar çok"diye yanıtladı onu kumral oğlan.
Bu cevapla ne kastettiğini anımsayacak kadar benzer duygular hissettiği olmuştu Arda'nın.Bu duyguların benzerini bir cümleden tanıyacak kadar benzer şeyler hissetmek, tuhaf hissettirmişti.
Kenan ise yavaşça yanındaki bedene doğru döndü.Gözlerini tavana dikmiş bakan çocuğun ne hissettiğini merak ediyordu.
"Sen?"dedi gözlerini üzerinden çekmeden.
Arda'nın da gözleri sonunda ona bakan çocuğa dönmüştü.
"Ben.." diyip düşünceyle mırıldanmaya başladı.Onun ne diyeceğini merakla bekliyordu Kenan.Telefonun çalan sesi ortamın sessizliğini alıp götürdü.
Çalan Kenanın telefonuydu. İstemeye istemeye yerinden kalkıp, yan koltuktaki telefonu kimin aradığına bile bakmadan aramayı reddetti.
Ardından gözlerini hemen yatakta hafif doğrulmuş ona bakan çocuğa doğru döndürdü.
"Bari kimin aradığına baksaydın"diye mırıldandı Arda.
"Sonra bakarım" diyerek telefonu bırakacağı sırada tekrar sesi odayı doldurdu.İstemeye istemeye elindeki telefona ve ısrarla arayan isime baktı.Yüzünün düşüşü ve bıkkınlığı büyük bir ölçüde artarak kendini gösterirken telefonu tamamen kapatıp koltuğa fırlattı.
Arda ise bu kadar ısrarla arayanın kim oluğunu zaten merak etmişken,birde Kenan'nın bu yüz iadesini görünce o merak katbekat artmıştı.
Yanındaki yastığın ucuyla oynamaya başladı.Cevap vereceğini umarak,merakını olabildiğince bastırarak "Kimdi arayan"diye fısıldadı.
"Önemli biri değildi"diyerek tekrar Arda'nın yanına kendini bıraktı Kenan.
"Bu kadar ısrarla aradığına göre önemli olmalı"dedi Arda.Bu sefer içindeki merakı bastıramadan.
"Alara..eski sevgilim" diye yanıtladı onu Kenan.
Eski sevgilim lafını duyunca oynadığı yastıkta eli duraksadı Ardanın.
"Aylar önce ayrıldık ama bazen hâlâ ayrılmanışız gibi davranıyor.Tuhaf bir karakter.Ailelerimiz arkadaş olduğu için istediğim kadar çizgiyi de çekemiyorum..Bu yoruyor beni"diye devam etti sözlerine kumral oğlan.
"Anladım"demekle yetindi Arda.İçten içe merak ediyordu.Arkadaşların aşk hayatıyla ilgili konuşup dertleşmesi olağan bir durumdu lakin Arda'nın merakına rağmen bunu hiç yapası yoktu.
"Ben gidiyim artık"diyerek ayaklandı.Yavaşça yanından kalkan çocuğun tişörtünden tuttu Kenan.
"Gitme, daha erken ne güzel sohbet ediyorduk" dedi.
Bir ona, birde tuttuğu tişörtüne baktı Arda.Kenan elini yavaşça tişörtten çekerken o da Arda gibi doğruldu.
"Geç oldu.Gidiyim artık"diyerek yerinden kalktı ve kapıya doğru ilerledi.Kenan da onunla birlikte ayaklanarak kapıya doğru ilerledi.
"İyi geceler kardeşim"diyerek cevap bile beklemeden arkasını dönerek oradan uzaklaştı.
Arkadaşım,kardeşim ,dostum bu kelimeleri içinden tekrarlayıp durdu.
Odasına yürürken içinde tuhaf bir burukluk hissediyordu.Buraya gelirken hissettiği korku ve meraktan arınmıştı ama içini yeniden saran bir merakın kurbanı olmayı planlamamıştı.
******
Günümüz
Hantal adımlarla yeni otel odasına doğru yürüyordu Kenan.Bir hafta olmuştu.Bir hafta boyunca Arda'nın varlığını, söylediklerini ,her şeyini görmezden gelerek geçirmeye çalıştığı koca bir hafta.Düşünmüyordu çünkü düşünmemek zorundaydı aklını, futboldan başka herhangi bir şeye yönlendiremezdi.
Uyuma ,antreman ve beslenme.Bu üçlü arasında oluşturduğu döngü dışında başka bir şey düşünmüyordu .Eline telefonunu bile almıyordu,yemeklerde ağzını açmıyordu.Herkesten önce kalkıp antrenmana başlayıp ,herkes bitirse bile devam ediyordu.Vücudunu öldürene kadar.
Çünkü eğer bu döngüyü kırarsa ve Arda'yı düşünürse kendini kaybederdi.Kenan'ı oluşturan ve onun varlığını adadığı en önemli şey uzun zamandır futbol değildi lakin şu an bunu yapamazdı.Bunu yapma lüksü yoktu.
Bazen yemeğe bile gitmediği oluyordu sırf işini daha da kolaylaştırmak için.Arda'nın da en az onu kadar dikkat ettiğin emindi yoksa bu kadar az iletişim ve onu bu kadar az görmesinin başka açıklaması olamazdı.
Asansörü es geçip ,yedi kat merdiveni çıkmayı tercih etmişti.Odaya vardığında kapıdaki on beş sayısını gördü.Bu gördüğü sayı onun yutkunmasına ve aklına getirmekten kaçındığı bazı şeyleri getirmesine sebep olmuştu..
Elindeki fenerbahçe formasına bakıp gülümsedi kumral oğlan,ardından arkasına çevirip ordaki sayıya bakarken gülümsemesi daha da genişledi.
"Çok mu hoşuna gitti"diyerek yatakta oturmuş ,elinde formaya gülerek bakan Kenan'a doğru yürümeye başlamıştı Arda.
Sevgilisinin sorusunu duymazdan gelip,ona doğru gelen çocuğu elinden çekerek bacaklarının arasına gelmesini sağladı.Kollarını sıkıca önündeki bedene dolayarak gözlerini yumdu.Arda ise bir eliyle ona sarılan bedene karşılık veriyor, diğer yandan sarıya çalan saçlarda ellerini gezdiriyordu.
"Bugün.."derken az önceki keyifli sesinden eser yoktu.
"Bugün röportajda neden ısrarla on beş numaralı formayı giymek istediğimi sordular..
Çünkü Kenan da on beş numaralı formayı giyiyor,Kenan on numaralı formayı giyse on numaralı formayı giyerim demek istedim..O kadar istedim ki bunu söylemeyi"derken yutkundu.Duyduklarıyla sarıldığı bedene daha sıkı sarılması mümkünmüşçesine daha sıkı sarıldı Kenan.
"Herkese söylemek istiyorum.Seni ne kadar sevdiğimi, senin beni ne kadar sevdiğini haykırmak istiyorum ama biliyorum ki anlamayacaklar ve ben de onları,senin gibi birini sevmemi anlamayanları ,asla anlayamayacağım..Nefret kusucaklar,seni sevmenin birilerinde nefret uyandıracak olabilmesini anlayamayacağım.."ağzından dökülen kelimeler kendi canını yakan ve uzun zamandır düşünceleriyle ona işkence eden cümlelerdi.
Kenan kollarını gevşetti. Ardından ona hafif dolu gözlerle bakan yüze döndürdü gözlerini.O bedeni yavaşça kucağına oturttu.Elini Arda'nın yüzüne çıkarıp bir damla akan gözyaşını sildi.
Dudaklarını aralamak,onu rahatlatmak ve daha bir çok şey söylemek istedi ama yapamadı.
Dediklerini kendisi de iliklerine kadar hissediyordu çünkü.
Bunların gerçekliğini biliyordu.
Ağzından çıkan tek şey "Seni çok seviyorum"oldu Kenanın.
Arda ise bu sözcüklerin sadece seni seviyorum demek olmadığını anlamıştı.
Aklında canlanan anıyla,korkuyla sikeyim sikeyim diye mırıldandı Kenan.Bunları düşünmemeliydi.
Bir hışımla odasına girip kapıyı sertçe ittirdi.Çantalarını yana fırlattığı gibi kendini yatağa attı.
Ellerini kulaklarına götürüp kapadı,ardından gözlerini.
İçinden birden başlayarak saymaya ve uyumaya çalıştı.
***
Bugün antrenman yoktu ve Kenan sadece uyumak istiyordu.Odasından bir adım dahi atmayı planlamıyordu lakin bu planını çalan telefon sesi böldü.
Komidinin üzerinden eline aldığı telefonda yazan isime bakınca derin bir iç çekti.
"Efendim Alara"diye uykulu sesiyle ,bir an önce kapatmak istediği telefonu yanıtladı.
"Oteldeyim, in hadi aşağı"diye cevap verdi karşındaki ses.
"Ne?Ne demek oteldeyim kim gel dedi ki sana...inmiyorum ben boşuna gelmişsin" dedi Kenan.
Telefonun karşındaki ses ise "Sen gelmezsen ben otel numaranı öğrenip odana gelir tercih senin"diyerek yüzüne telefonu kapattı.
Gerçekten onu görmek iletişim halinde olmak istemiyordu Kenan, özellikle son zamanlar Alara sınırları fazlasıyla zorluyordu.
