GÖR BENİ

ALBAYIN KIZI

MERHABAAAAA
OKUDUĞUNUZ BÖLÜMLER İÇİN YORUM DA YAPARSANIZ ÇOK SEVİNİRİMMM.
İYİ OKUMALAR KUZULARIM❤️

Bazen hayatınızın çok sıkıcı ve sıradan olduğunu düşünürsünüz. Keşke bir şeyler olsa ve hayatıma renk katsa diyerek atıldığınız her maceranın hayatınızı daha da renklendirdiğini de görebilirsiniz. Daha da karanlığa battığınızı da. Elinde tuttuğu nota ve içerisinde yer alan yine siyahlarla kaplı kutuya göz gezdirdi. Düşünceliydi, daha çok korkuyor gibiydi. Evet o da her genç kız gibi hayatına biraz heyecan katmak, eğlenmek istiyor ama bunu her yaptığında hata ile sonuçlanıyordu. Genellikle tanıştığı insanlardan bir darbe yiyor ve pişman oluyor, tanıdığını sandığı insanların daha farklı karakterlere büründüğünü görüp hayal kırıklığına uğruyordu. Ama ilk defa gizemli bir kutu ile karşılaşıyordu. Daha önce bile isteye bile hediye almamışken, kimden geldiğini bilmediği bu kutu onu mutlu etmemişti. Korkmuştu. Arkadaşlarını yanında görememek onu daha da gerilmeye sürüklemişti.
Siyah kutuyu korkarak eline aldı, yavaşça kapağını aralarken gelen ses ile ufak bir çığlık atıp gözlerini kapadı. Birinin cama tıkladığını duydu fakat cam filmli olduğu için muhtemelen arkadaşları içeride birinin olup olmadığından emin değildi. Gelen telefon ile apar topar içeri gitmişlerdi. Bade kutuyu kapatarak yan tarafına aldı ve kapıyı açtı. Herkes arabaya bindi ve konuşmadan yola koyuldular.
Herkes düşünceli ve gerilmişti. Koluna dokunan el ile irkilmişti Bade, yanındaki arkadaşı onu korkuttuğu için özür dileyerek söze girdi;

-    Bade iyi misin? Rengin solmuş. Biliyorum içeride olanları çok iyi idare ettim haddini bildirdin o gerizekalı çocuğa... ama sen biraz tuhafsın bir şey mi oldu?

Bade'ye yöneltilen soruya karşılık Ozan aynadan dikkatlice sevdiği kıza baktı. Bade gülümsemeye çalıştı. Ona yöneltilen soruları olabildiğince geçiştirdi. Sanki onu korkutan ve gergin olmasına sebep olacak hiçbir şey yokmuş gibi gülümseyerek arkadaşlarının durumu anlamaması için oldukça çaba sarf etti. Evin önüne geldikleri sırada Ozan'ın gözü Bade'nin elinde bulunan siyah kutuya takıldı. Tam arabadan ineceği sırada ;

-Bade o elindeki kutu nereden çıktı, sizi aldığımda yoktu diye hatırlıyorum.

Kaşlarını çatarak kutuya bakan Ozan'ın sorduğu soruya karşın Bade, elinde sıkıca tuttuğu kutunun varlığını hatırladı

-    Bir arkadaşımdan aldım ya kıyafetim kalmış. Dedi ve bir cevap almayı beklemeden arabadan indi. Yaşadıkları eve doğru bilinçsizce hızlı adımlar ile yürüdü, Hızlı yürüdüğünü ancak arkadaşı ona seslendiğinde fark edebildi.

-    -Bade sen gerçekten iyi değilsin sen de bir haller var ayrıca o kutu olayına inanmadım o ne hemen anlatıyorsun.

-    -Eve geçelim anlatırım hiç ayakta duracak
mecalim yok şuan.

-    Ee şey... ben eve gelmicem de sen şimdi şey yapsan

-    Bana diyorsun ama sende bir haller var. Nereye? Kimle? Ne zaman? Nasıl tan-

-    Oha Bade dur. Nasıl anladın hemen biri oldu- Amaaan neyse işte biri var kızım konuşuyoruz işte iki gündür bakışıyorduk bugün de partide çıktıktan sonra bir şeyler yapalım diye sözleştik ama senin olayın olduğu için ben tamamen unuttum. İçeri girdiğmizde de durumu ben anlatmadan arkadaşının yanında ol dedi ay çok tatlı bir hareket değil mi ama , neyse işte birazdan beni almaya gelecek kahve falan içeriz diye düşünüyorum. Biliyorsun hemen birine güvenmem bu yüzden alkol almam zaten hiç aklın kalm-

-    Ay sus kafam şişti. Hadi git bana geldiğinde anlatırsın her şeyi. Telefonun açık olsun aradığımda ulaşayım sana.

Yüzünde saf bir sırıtış ile arkadaşını öptü, geç kalmayacağını söyledi. Bade bunları düşünecek ve kafa yoracak halde olmadığı için eve ilerledi. Zaten iki arkadaşın yaşadığı ev oldukça minimal dizayn edilmiş 2 odalı bir evdi