აბა ვინ ელოდა ახალ თავს?
ველოდები თქვენს შეფასებებს...
მატჩის შემდეგ იმდენად დატვირთული იყო ემოციურად, აღარაფრის თავი ჰქონდა, სახლი და საწოლი უნდოდა, რომ მშვიდად დაეძინა და დაესვენა, ორ თვიანი შვებულება ჰქონდა ნაკრებიდან და კარგად უნდა დაესვენა, ძალებიც აღედგინა, ვიდრე კლუბში დაბრუნდებოდა, ლივერპულში. ამხანაგური თამაში იყო მაგრამ იმდენად მნიშვნელოვნად თვლიდა თითოეულ მატჩს, მით უმეტეს ნაკრებისას მთლიანად იხარჯებოდა და დღესაც ასე იყო, რაც შეეძლო მაქსიმუმი გააკეთა და ორი გოლიც გაიტანა.
სახლში მივიდა, საჭმელი არ უნდოდა ეგრევე დასაძინებლად წავიდა, თამაშამდე თუ დაძაბული იყო და თავს მოდუნების უფლებას არ აძლევდა ახლა ერთიანად ძალა გამოცლილი იყო და ძილის მეტი არაფერი სჭირდებოდა, მაგრამ ძილი არ მიეკარა ფიქრობდა თავის ცხოვრებაზე, ყველაფერზე, დღევანდელ მატჩზე და უცებ გონებაში რაღაც უფრო სწორად ვიღაც ამოუტივტივდა, გოგონა აეროპორტიდან და გოგონა გაბრიელის გვერდით, რომელიც გაიცნო. მოიცა რა ერქვა? ვერაფრით გაიხსენა, მაგრამ ის კი დარწმუნებით იცოდა აეროპორტში ზუსტად მის მიერ ნათქვამი იყო ის სიტყვები რაც გაიგონა და კიდევ ერთხელ მოეშალა ნერვები, „მორიგი იმედგაცრება იქნება ქვეყნისთვის" არც კი იცნობდა და რა უფლებით უწოდა იმედგაცურება, ის არ ეყოფოდა მამა რომ მტრად ექცა ლამის და აგერ უკვე ამდენი წელია იმის ნაცვლად რომ შვილით იამაყოს უკმაყოფილოა მისი არჩევანით და არც ის აინტერესებს ლამის მთელი მსოფლიო, რომ მის შვილზე, შიო დადეშქელიანზე ლაპარაკობს და მართლაც ვარსკვლავი, რომ გახდა.
ამ ხმას ალბათ მილიონშიც იცნობდა ან რა დაავიწყებდა ისე ატკინა გული, მთელი ცხოვრება, რომ რაღაცის მტკიცებაში ხარ და გგონია უკვე გადაიარა ამ ყველაფერმა, ამოისუნთქე, ფიქრობ, საკმარისად მაღლა ახვედი და მორჩა ყველას დაუმტკიცე, რაც შეგიძლია, მაგრამ უცებ სრულიად უცხო ადამიანი ისევ იმას ამბობს, რომ იმედგაცურება ხარ, თან მხოლოდ ვინმე კონკრეტულისთვის კი არა მთელი ქვეყნისთვის. ამაზე საშინელება რაღა გინდა, ხმა რომელიც შენს ყურს წვდება და არც ისე სასიამოვნო სიტყვები გესმის, ცხოვრებაში აღარ დაგავიწყდება ამ ხმის სიბოროტე და გესლი...
