Mastermind | Mabbie

Hoofdstuk 2: Drankje doen

De muziek klonk luider nu Matthy even op zichzelf was. Koen was druk bezig met het schudden van handen en het maken van foto's met fans en collega-influencers, dus Matthy besloot om naar de bar te lopen. Hij had even wat afstand nodig van alle drukte, en misschien een drankje om zijn zenuwen te kalmeren.

Net toen hij zijn bestelling wilde plaatsen, zag hij vanuit zijn ooghoek iemand naast hem verschijnen. Het was Robbie. Matthy voelde een rilling van nervositeit door zijn lichaam gaan. Hij hoopte dat hij er niet al te ongemakkelijk uitzag.

"Ook een biertje?" vroeg Robbie terwijl hij tegen de bar leunde en Matthy aankeek.

Matthy knikte snel. "Ja, gewoon een pilsje," antwoordde hij.

"Goede keuze," grinnikte Robbie terwijl hij naar de barman knikte. "Twee biertjes, alsjeblieft."

Terwijl ze wachtten op hun drankjes, wist Matthy niet goed wat hij moest zeggen. Robbie leek zo op zijn gemak, alsof hij al honderd keer in deze situatie was geweest. En toch voelde zijn aanwezigheid niet overweldigend, maar juist geruststellend.

"Ben je al eerder op dit soort events geweest?" vroeg Robbie plotseling, terwijl hij Matthy vriendelijk aankeek.

Matthy schudde zijn hoofd. "Nee, dit is mijn eerste keer. Ik ben eigenlijk niet zo goed in dit soort sociale dingen."

Robbie lachte zachtjes. "Geen zorgen, de meeste mensen hier zijn gewoon bezig met zichzelf. Niemand merkt het als je even verdwijnt of wat ongemakkelijk voelt. Ik weet hoe het is."

Matthy was verrast door Robbie's openheid. "Echt? Maar jij lijkt juist... zo relaxed, alsof dit je natuurlijke habitat is."

"Dat lijkt misschien zo, maar dat is niet altijd het geval," antwoordde Robbie terwijl hij de twee biertjes aanpakte en er eentje aan Matthy gaf. "Laten we even naar die tafel daar gaan, dan kunnen we wat rustiger praten."

Samen liepen ze naar een vrij tafeltje in de hoek van de ruimte, iets verder weg van de luidruchtige menigte. Matthy voelde zich opgelucht dat ze zich even konden terugtrekken. Ze namen plaats aan de tafel, en Matthy nam een grote slok van zijn biertje om de spanning in zijn lijf te verminderen.

"Hoe ken je Koen eigenlijk?" vroeg Robbie, terwijl hij ontspannen achterover leunde in zijn stoel.

"Koen is mijn neef," antwoordde Matthy. "Hij is altijd degene geweest die me probeert mee te sleuren naar sociale dingen. Hij weet dat ik niet zoveel vrienden heb, dus hij probeert me erbij te betrekken."

Robbie knikte begrijpelijk. "Dat is wel chill van hem. Hij lijkt me echt een goede gast. Maar je moet niet te hard voor jezelf zijn, iedereen heeft z'n eigen tempo. Ik bedoel, het is al vet dat je hier bent."

Matthy voelde een warme gloed van Robbie's woorden. Het was zeldzaam dat iemand hem zo makkelijk begreep. "Ja, ik denk dat je gelijk hebt. Maar het voelt soms alsof ik een beetje verdwaald ben in dit soort situaties."

Robbie glimlachte bemoedigend. "Weet je, ik ben ook niet altijd super sociaal geweest. Ik vond het lastig om mezelf te zijn tussen al die mensen die altijd maar 'aan' lijken te staan. Maar op een gegeven moment besefte ik dat het geen wedstrijd is. Het belangrijkste is dat je jezelf blijft, dat maakt je uiteindelijk veel interessanter dan iemand die doet alsof."

Matthy knikte langzaam, terwijl hij Robbie's woorden op zich liet inwerken. Hij had nooit gedacht dat iemand zoals Robbie, die zo zelfverzekerd leek, ook met dat soort gevoelens worstelde. Het voelde goed om te weten dat hij niet de enige was.

"Dat klinkt best wel logisch," zei Matthy na een korte stilte. "Ik denk dat ik dat nog een beetje moet leren."

Robbie grijnsde en hief zijn glas. "Komt vanzelf. Proost, op nieuwe dingen proberen."

Matthy glimlachte terug en tikte zijn glas tegen dat van Robbie. Terwijl ze samen verder praatten, voelde hij langzaam een last van zijn schouders vallen. Misschien was dit niet zo'n slechte avond, dacht hij. Misschien was dit wel precies wat hij nodig had.