give me love

-4

vermoeiend opende lina haar ogen ''hmm waar ben ik'' kreunde ze.

ze wou opstaan maar een heftige pijnscheut kreeg ze in haar rug, dan maar blijven liggen zei ze in der gedachtens.

''waar ben ik eigelijk'' zei ze , ze zag alleen maar 4 witte muren en een vaas met bloemen, ze lag in een bed met allerlei draden, binnen een paar seconden flitste alle beelden zich weer voor me ''oh leuk hoor weer in het ziekenhuis'' zei ze sarcastish ''ik heb altijd al een hekel gehad aan ziekenhuizen en is altijd zo gebleven maar het meest sinds die ene dag, die verschikkelijke dag die mij altijd blijft achtervolgen, het doet lina pijn om erover te praten ze krijgt paniek aanvallen dervan

''vertrouw niet iedereen lina, mensen willen je pijn doen ik heb voor je gevochten maar ik heb verloren, let goed op je zelf kleine prinses vetrouw alleen familie het spijt me dat ik niet sterk genoeg was maar onthou ik hou van je en ik zou altijd op je letten al ben ik der niet'', dat waren de laatste zinnen van lina's lievelingsneef karim voordat hij overleed aan zijn verwondingen

hij was neergeschoten voor de ogen van Lina, door voor haar nog steeds een onbekende persoon,Lina kreeg van de onbekende persoon naardat Karim zijn laatste adem uit blies een spuitje waardoor ze bewusteloos raakte, toen ze weer wakker werd was ze in een ziekenhuis bed, sinds die dag veranderde van alles in Lina's leven.

op straat werd ze steeds achtervolg, ze werd uitgescholden, ze kreeg anonieme bedreigingen.

ze had geen hoop meer, het leek wel alsof ze steeds dieper in een zwarte gat viel tot dat op een dag , ze brieven kreeg met geen naam derop diegene stuurde haar steeds adviezen en sprak de moed in der het hielp der wel maar daar kreeg ze Karim niet mee terug.

Karim's moeder haat Lina ,volgens haar is Lina de oorzaak van haar zoon zijn dood maar Lina kon der zelf ook niks aan doen als het kon dat stond ze voor Karim toen hij werd geschoten maar ze hielden haar vast.

Mounir,Lina en karim werden ook wel de adilli drieling genoemd ze waren altijd samen niemand kon ze uit elkaar halen maar toch is het ze gelukt.

Karim adiili uit het oog maar niet uit het hart. allah y rahmoe.

zuchtend ging lina even liggen dit word haar weer te veel, plots ging de deur open en kwam er een arrogante zuster die heel overdreven op der kauwgom kauwt, ze kwam met der metershoge hakken naar me toe wiebelen phel shi pinguin

''je mag naar huis hoop dat je niet meer terug komt doei'' zei ze met der schorre stem

''pardon? wat voor zuster ben jij eigelijk'' zei ik boos wat denk zij wel niet.

''ik zeg tog ga naar huis yalla ofso hoe jullie mensen dat zeggen'' zei ze met haar schorre stem oh god ze haalt de bloed onder me nagels vandaan

'' nou ten eerste het is yallah als je het niet kan zeg het dan ook niet wees ook geen wanabe marokaan want dat gaat je niet lukken ten tweede doe die hakken uit je valt bijna op je bek en je lijkt op een pinguin en ten derde ga maar weg ik vraag wel om een andere zuster'' zei ik met een schorre stem expres om haar te iriteren

met een rood hoofd liep ze weg, beter voor der.

ik drukte op dat knopje naast me bed en binnen no time kwam er een andere zuster zij leek me wel lief waarschijnlijk is ze marokkaans

''hallo ik ben Laila wat kan ik voor je doen meid'' zij ze met een lieve stem

''heey uhm nou net kwam er een andere zuster met hele hoge hakken en ze dee beetje arrogant en zei dat ik naar huis mag terwijl ik geen eens weet waar me ouders zijn''

''oh zeker was dat Carolina ze loopt als een pinguin yek?''

'' ja hahaha ik wist wel dat je dat ook zou zeggen'' grinnikte ik

'' jaa hahha let maar niet op haar, mensen vragen me vaak hoe ze deze baan heeft gekregen maar de baas van dit ziekenhuis is haar broer daarom''

'' meskien sterkte met die broer dat tie met haar kan overleven'' zei ik

'' ewa ja maar uhm jou vader is khalid adiili toch?'' zei ze

'' ja dat klopt'' zei ik zelf verzekerd dat mag toch wel trots zijn op je vader

'' nou je vader en waarschijnlijk je broer want je lijkt op hem waren hier de hele tijd toen je bewusteloos lag maar toen kwam je moeder en toen vetrokken hun naar een paar uur vetrok je moeder ook, ik belde je moeder net maar ze nam niet op toen belde ik meneer adilli en die liet me geen eens uitpraten wat die schreeuwde al met ik kom deraan en hing vervolgens op''

''typisch mijn vader, maar bedankt zuster'' zei ik

''graag gedaan meid fijne dag verder beslama''

''beslama''

dus nu moet ik even wachten heb ik eigelijk wel kleren hier even kijken, rustig stond ik op en keek rond hmm een tip de bruin tas viel me op ,even kijken hoor ik pakte de tas en ja er zaten kleren in

ik trok me zwarte broek met scheuren aan en trok ook me rode kenzo shirt aan ik pakte me zwart rood geruite blouse en knoopte die vast aan me middel, dee een beetje creme op me gezicht en een speciale creme in me haar,stifte me lippen rood en dee me rood zwart huraches aan perfect de oude lina is back nobody is going to hurt me any more zelfverzekerd pakte ik me tell en maakte paar seflies plaatste der 1 op insta met als tekst don't ruin a good day because you had a bad yesterday, luisterde nog een beetje muziek en wachten op me vader.

de deur ging open eindelijk papa waarom duurde het zo lang maar toen ik me omdraaide geloofde ik me eigen ogen niet

hey schatjes,

me laptop doet laatste tijd vreemd gister had ik een heel groot hf gemaakt maar toen ik het in de avond wou plaatsen was het weg dus vandaag heb ik alles opnieuw gedaan maar dan korter sorry moppies.

tot volgende x toppers wel blijven stemmen en reageren he

kusjes ayaelh_