give me love

-17

Manal adilli perspectief
" het spijt me maar Lina adilli heeft het niet gehaald"

Het leek alsof er met een mes in me hart werd gestoken. Ik kreeg geen adem en viel neer. De pijn van mijn val is niks met de pijn die ik in mijn hart heb...

Huilend viel ik in mijn man zijn armen. Hij zelf keek maar voor zich.

Ya rabi waarom zij, waarom niet ik.

Mounir adilli perspectief
" het spijt me maar Lina adilli heeft het niet gehaald"

En toen ik dat hoorde stond mijn verstand op nul.
Ik realiseerde het me niet. Mijn enige tweeling zusje is dood? Gewoon dood?.

" NEEEE" " NEEEEE" zonder geen enkel twijfeling rende in naar de deur waar mijn zusje zich bevond als snel werd ik terug getrokken.

" LAAAT ME LOSSS" schreeuwde ik
" meneer u mag niet naar binnen"
" JAWEL A.U.B 1x" schreeuwde ik hopeloos

Ik zal het me zelf nooit vergeven als ik der niet nog 1x zie.

" sorry meneer het mag niet"

Hopeloos liet ik mezelf vallen

" ik zorg er persoonlijk voor dat diegene die dit hebben gedaan gaan boeten voor hun daden. Ze gaan spijt krijgen dat ze uberhaupt aan jou hebben gezeten" schreeuwde ik

" AAAAHHHH LAAT ME NAAR BINNEN" flipte ik

" HAAAL HET SPUITJE" schreeuwde een dokter

" LINAAAAAAAAAA"
" LINAAAA KOM TERUGG LINAAA WAAROM LAAT JE ME ALLEEN OP DEZE VERSCHRIKKELIJKE DUNYA WAAROM"

" OPSCHIETEN ZUSTER SNEL HIJ DRAAIT DOOR"

Meteen rende er een aantal zusters naar binnen , 1 van hun spoot wat in me ,en toen was het zwart voor mijn ogen....

Paar uur later...
Vermoeiend werd ik wakker..
Pff waar ben ik?. OH ja ziekenhuis.
" lina waar is Lina" meteen schoot ik overeind
" LINAAA" schreeuwde ik frustrerend
Plots kwam er een zuster binnen. Waarschijnlijk Marokkaans.

" hallo"
" hallo" antwoordde ik vermoeiend terug
" even een paar controles doen Dan mag u weg"
" is goed"

Na een paar controles wenste ze me nog beterschap en vetrok. Meteen stond ik op van bed en vetrok..

Aangekomen bij de goeie afdeling zag ik mijn hele familie daar..

Iedereen was stil. Iedereen verwerkte het op zijn eigen manier.

Je voelt pas hoe het is om een geliefde te missen als het bij jezelf gebeurd..

Plotseling kwam er gestrest een dokter naar ons toe.

" kan ik meneer adilli snel spreken"  vroeg de dokter snel het leek meer op bangheid

Verward liep me vader mee

Na 1 uur was tie nog steeds niet terug...
Nadat we wouden vetrekken omdat het te lang duurde en toen kwam mijn vader terug.

"Khalid wat zeiden ze" vroeg mijn moeder

Mijn vader antwoordde niet , zen gezicht was bleek en zijn lippen waren kurk droog.
Ik werd bang, bang voor wat ik te horen kreeg...

" papa wat is er aan de hand" vroeg ik haast smekend

" uhm Lina" zei die stotterend
" Khalid wat is er met mijn dochter" vroeg mijn moeder bang

" mama kom we gaan, hij gaat zeker niet praten nu" zei ik teleurgesteld

Maar toch zei iets in me dat dit niet klopt..

" KHALID WAT IS ER MET MIJN DOCHTER AAN DE HAND!!" Schreeuwde mijn moeder plotseling

Ik weet zeker weten dat er verschillende emoties door haar heen gaan.

" KHALID PRAAT"
" KHALID" schreeuwde me tante

Plots begon hij te huilen. Mijn vader die huilt?. Er klopt iets niet

" papa wat is er"
" Khalid praat!"
" Khalid"

" LINA'S LICHAAM IS VERMIST"

En toen stortte mijn wereld in. De lieve zachte Mounir is weg.

The only one who you can trust is Allah swt.

Vergeet niet te stemmen en reageren, hou van jullie❤️