Lina is een 17 jarige meid die veel in haar leven heeft meegemaakt, wanneer ze eindelijk denkt een gelukkig leven te lijden valt alles tegen ,wie zijn nog vertrouwbaar in Lina's leven? en wie valt haar toch telkens lastig, leef je mee met haar verh...
Omar syadi, ook wel Farid zalouni 21 jaar , marokaans afkomst Heeft 2 zussen Laila & Zohra zalouni 25 & 23 Vader Said syadi ook wel hicham zalouni Moeder gadisha fahini Wonen op ......... Nummer 18
" voor de rest heb ik nog niks meneer" " Goedzo jonge ga zo door" zei ik tevreden Met een sigaretje in me mond keek ik zijn dossier door " deze weld hram moet dood" zei ik inmezelf
" yo Khalid" zei me broer Taoufik " ja" " hoor deze dan dochter van zalouni chilt in lounge van Ahmed" " stuur Chaima & Sara op der af" " komt goed bro"
Zuchten ging ik onderuitgezakt zitten en nam een hijs van me sigaret tegelijkertijd keek ik zijn dossier door..
Lina perspectief Vandaag ga ik mezelf lekker verwennen. Ik nam een korte douche trok een donker blauw jumpsuit aan met witte hakken, die ik combineerde mer mijn witte Chanel tas en Rayan zonnebril. Ik gaf me moeder een kus en vetrok naar de stad
Aangekomen in de stad ging ik van de ene winkel naar de andere. Ik kwam nog bekende tegen van school maakte een korte praatje en vetrok weer. Na een tijdje kreeg ik honger en besloot iets te gaan eten Ik gaf mijn bestelling door en nam plaats ik keek een beetje rond op instagram.. Mijn bestelling was gekomen en genoot zeker van me eten
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Ondertussen scrolde ik verder op instagram tot dat ik een bekende stem hoorde:
" subhanallah zie ik jou weer" Geschrokken draaide ik me
" subhanallah ja , hooi Marouan" " hooi lina, alles goed" " hmdl met jou?" " hmdl vooral toen ik jou zag" Dat laatste sprak hij haast fluisterend " ga je ook wat bestellen of?" " ja eigelijk wel momentje " Hjj stond op en ik fixeerde snel me haar, heel raar want dat doe ik nooit maargoed " zo ben der weer" bracht hij me uit mijn gedachtens Blozend keek ik naar buiten " kifesh je kijkt naar buiten wesh moet ik tegen je wang praten" Dat maakte me nog meer verlegen en lachte heel nerveus ken je die nerveuze lach die gekke ewa die 😭 " sorry" zei ik haast fluisterend WoW ik fluisterend Praten aten we onze eten op Na een uurtje stond ik op en wou gaan betalen... " goedemiddag" " goedemiddag mag ik de rekening" " is goed hoor even kijken" " sorry maar dat is al betaald" " betaald door wie?" " door mij" zij een zware stem Boos keek ik hem aan en liep weg " lina ga nu niet boos doen" " ik wou betalen ik betaal voor mezelf" " lina doe nier dom ik ben de man" " ja dus ?" " dus ik betaal" zei die lachend " neeeheeeee" zei ik als een kleinkind " ewa saffi lina " " nee je begrijpt het niet" " wat begrijp ik niet, dat je niemand bij je wilt en iedereen weg duwt ik had je allang al in de gaten" Geschrokken draaide ik me om " JE BEGRIJPT ME VERDOMME NIET" schreeuwde ik Waarom gedraag ik me zo? Misschien omdat ik bang ben, bang dat hij me ook laat zitten " IK BEGRIJP JE WEL" schreeuwde hij terug " Laat me mer rust je bent niks van mij" Zijn ogen straalde iets pijnlijk uit , iets wat ik niet kan plaatsgeven.. " sgoed maar besef wel wat je kwijt bent" zei die gebroken en liep weg " nee Marouan Wacht" " nee lina ik ben niks van jou toch?" " nee zo bedoelde ik het niet " " doei lina "
Wat daarna gebeurde zal ik nooit vergeten " MAROUAN PAS OPP!" Maar het was al te laat, hij werd aangereden. Het leek wel in slowmotion hoe zijn lichaam meter omhoog gingen. Het geluid van geschreeuw bracht mij in realiteit Zo snel als ik kon rende ik naar hem " Marouan a.u.b word wakker " " BEL 112" schreeuwde een oude vrouw in paniek " Marouan please word wakker" " mevrouw we moeten hem meenemen wie bent u van hem" " zen vrouw " loog ik " Kom maar mee " Huilend hield ik zijn Hand vast Na een snelle rit waren we aangekomen zo snel als ze konden kwamen er zuster naar beneden en namen het over " mevrouw u moet hier blijven" zei een zuster en duwde me terug " NEEE MAROUANNNN" Huilend stortte ik me op die stoelen en dee alleen maar dua's dit is mijn schuld
Een uur werd 2 uur en 2 uur werd 3 uur
Uiteindelijk kwam er een zuster " ZUSTER " schreeuwde ik " ja mevrouw " " hoe gaat het mer Marouan" " zijn toestand is nu stabiel hij had veel bloed verloren " " Waneer word hij wakker" " weet ik niet ik denk rond de..." Een harde piep onderbrak ons en of het niet erger kon kwam het van zijn kamer " MAROUAANNN NEEE" Meteen kwam er stuk of 5 dokter naar binnen rennen " MAROUANN NEEE PLEASEE IK SMEEK JE BLIJF BIJ ME" schreeuwde ik hopeloos " mevrouw ik mag niet naar binnen" " u begrijpt her nier zuster ik ik ik " " wat bedoelt u mevrouw"
