give me love

-20

" je bent nog lang niet van mij af"

Verward keek ik naar de tal loze anonieme berichten.

" ik wil iets terug wat van mij is!"

" je bent een goedkoop wijf"

" ik maak je kapot"

Waar slaat dit op en wie is dit? Zo kinderachtig. Geiiriteerd sloeg ik me dekens van mij af en ging me even opfrissen in de badkamer nadat ik klaar was kleed ik me even om in een Marokkaanse  pyjama en ging fluitend de trap af.
Me gedachtens dwaalde weer af naar Marouan, ik heb dit nu al regelmatig dat ik aan hem denk maar of ik er iets mee doe? Nee niet echt heb altijd al moeite gehad om me emoties uit te leggen dus ben het ook niet van plan om nu te doen.
Marouan doet me wel denken aan iemand alleen ik kom er maar niet op.

De deurbel liet me uit mijn gedachtens waken.
" LINA doe je even open" schreeuwde Mounir
" pff is goed"
Vermoeiend opende ik de deur maar zag niemand?.
" huh zo vreemd"
Nadat ik de deur dicht wou doen zag ik een klein pakketje voor mijn voeten.
Verbaasd pakte ik het pakketje op en dee de deur achter me dicht.
" wie was het lina" schreeuwde mounir
" niemand joh"
" okee"

Nieuwsgierig opende ik het pakketje. Het enigste wat in het pakketje zat is een roos en een briefje ?.
Dat is vreemd een roos? Waarom een roos
Ruik mijn roosje het ruikt naar jou prachtige meid.
Ik rook aan het roosje en rook een parfum geur? Daar is toch niks boeiends aan
" lina kom eten" riep me moeder
" kom eraan!"
Ik stormde de trap af maar ik miste 1 tree en viel kei hard op de grond.
Vloekend liep ik de woonkamer in.
Verbaasd keek iedereen mij aan
" gaat alles goed?" Vroeg mijn vader
" ja gaat lekker pa"
" ah okee fijn"
Geïrriteerd liep ik weer naar mijn kamer en trok mijn kleren aan. Vervolgens pakte ik me tasje en liep weer naar beneden.

"Lina naar waar ga je" vroeg mijn vader
" gewoon buiten"
" nee blijf gewoon thuis"
" huh pap hoezo"
" je blijft gewoon thuis."
" dacht het ff niet"
" lina!" Zei me vader met een boze stem
WoW die is meteen boos.

Een harde geklop stoorde ons gesprek.

"Khalid doe open!"
" schat ga even naar boven" zei me vader rustig
Verward liep ik naar boven..
Haha tuurlijk loop ik niet naar boven ik dee de deur dicht en bleef stiekem luisteren.
" Khalid het gaat mis" zei iemand frustrerend " nee komt goed we maken ze af" zei die rustig
" nee wollah niet dit gaat fout ze komen achter haar weer aan"
" nee we maken dit x een einde aan, niemand komt aan haar!"

Wie zijn hun? En wie is haar? Ik?
Te veel vragen en te Weinig antwoorden

Verward liep ik naar boven en bleef even naar me witte muur kijken.
Ik strook mijn mouwen op en keek naar mijn litteken
Verschillende emoties gingen door me heen.
Boos,verdrietig alles

Deze litteken heeft zo Veel verhalen.
Tranen vielen weer naar beneden, harde snikken verlieten mijn mond.
" wollah ik wil dood" huilde ik frustrerend
" ik kan niet meer!"

Ik sloeg alles omver het leven heeft geen nut niemand gaat mij willen en iedereen heeft toch altijd een oordeel over mij klaar staan.

Huilend viel ik in slaap...

Khalid adilli
" DIT KAN NIET" schreeuwde ik wanhopig
" het is echt zo meneer"
Boos pakte ik hem bij zen kraag
" je neemt je mannen mee en gaat erop af pak hem en laat hem zien wie ik ben. Ik wil zijn bloed in mijn handen."
Emotieloos keek hij me aan en vetrok. Ik pakte mijn telefoon en belde adil op
( adil is de broer van Khalid, ook wel oom van lina & mounir )
" yoo brother"
" kom naar me huis"  en ik hing op
Doelloos staarde ik naar de 2 brieven in mijn hand.
Naar een paar minuten belde iemand aan, snel dee ik open.
" wat is er aan de hand" zei adil meteen ter zake
" IK MAAK ZE DOOOD" schreeuwde ik frustrerend en sloeg een lamp omver
" wat is er aan de hand praat!"
Ik gaf adil de brieven en zijn ogen raasde door de zinnen heen, bij elke zin werden zijn ogen groter.
" dit kan niet"
" jawel" zei ik emotieloos
" bel iedereen nu op"
Nadat we beide iedereen hebben gebeld wachten we op ze,
Binnen paar minuten was iedereen er. Iedereen sprak door elkaar heen.
" OKE BEKKEN DICHT" schreeuwde issy
( issy neef van lina en mounir)
" yallah oom vertel wat is er aan de hand?"
" ikk Uhmm zij Uhmm"
Ik kwam gewoon nier uit me woorden
" papa praat!" Schreeuwde mounir

Meteen kreeg ik weer een flashback toen ik dat verschrikkelijke nieuws moest vertellen
" papa wat is er aan de hand" vroeg ik haast smekend
" uhm Lina" zei die stotterend
" Khalid wat is er met mijn dochter" vroeg mijn moeder bang

" mama kom we gaan, hij gaat zeker niet praten nu" zei ik teleurgesteld

Maar toch zei iets in me dat dit niet klopt..

" KHALID WAT IS ER MET MIJN DOCHTER AAN DE HAND!!" Schreeuwde mijn moeder plotseling

Ik weet zeker weten dat er verschillende emoties door haar heen gaan.

" KHALID PRAAT"
" KHALID" schreeuwde me tante

Plots begon hij te huilen. Mijn vader die huilt?. Er klopt iets niet
" papa wat is er"
" Khalid praat!"
" Khalid"

" LINA'S LICHAAM IS VERMIST"

Plots haalde mounir me uit mijn gedachtes
" PAPA PRAAT"
" KHALID"
Iedereen schreeuwde door elkaar heen

" ZE GAAN WRAAK NEMEN DOOR MIDDEL VAN MIJN ZWAKKE PUNT!! ZE GAAN MIJN DOCHTER PIJN DOEN" Schreeuwde ik wanhopig

Kei hard viel een dienblad op de grond, meteen keken we naar achter.

De enige echte Manal adilli huilend

" mijn dochter gaan ze pijn doen?!"
" schat wat doe je hier " vroeg ik verward
" mijn dochter gaan ze pijn doen??" Bleef ze herhalen

Vanaf toen wisten we het, het verleden herhaalt zich en het spelletje is begonnen.