الملاك والقاسي(بقلم :جنات)

الفصل ١٩

روايه الملاك والقاسي
««الفصل ١٩»»
بعد فترة وصلوو شاليه بتاع فارس اللى فى شرم وكان على البحر وفرح عجبها المكان جدا
فارس:ايه رايك فى المكان
فرح:حلو اوى
فارس:طب تعالى نطلع نغير ونرتاح شويا عشان عندى اجتماع مهم بليل
فارس وفرح طلعووو وفرح دخلت بتفتح الشنطه واتفاجت باللى فيهااا
فرح بعصبيه:فااااااارس
فارس برا بيحاول يكتم ضحكته ودخل عندها واتكلم بحده:صوتك عالى ليه
فرح بتشاور على الشنطه:ممكن افهم ايه ده
فارس:شنطتك ايه اللى مش مفهوم بقي
فرح:والهدوم اللى فى الشنطه دول بتوع مين
فارس:هدومك يافرح اومال بتاعه الجيران مثلاا
فرح:وانا من امته بلبس كدا يعنى
فارس قرب عليها:من النهارده
فرح اتوترت من قربه:يعنى ايه
فارس بغمزة:يعنى هنعيش زى اى اتنين متجوزين يافرحتى
فرح برقت:انت بتهزر صح
فارس بيقرب اكتر لحد مافرح اتخبطت فى الحيطه وهو حط ايدها على الحيطه بحيث فرح كانت محجوزه بين ايديه:وانا من امته هزرت يافرحتى
فرح شهقت:لالا مستحيل تكون فارس الالفى نهار اسود انت مين
فارس ضحك بصوته كله:تؤامه
فرح:لا بجد انت مستحيل تكون فارس
فارس بعد عنها وحاط ايديه فى جيب البنطلون:طب ليه بتقولى كدا يافرح
فرح بصت فى عينيه:لان فارس حنين مع الكل الا انا قاسي اوى معايا
فارس مسك ايديها:من النهارده مافيش قسوة يافرح وحياتنا سوا هتكون حلوة اوى
فرح عيطت وسحبت ايديها من بين ايديه:لا مينفعش
فارس:ليه مينفعش
فرح:عشان حاجات كتير اوى انا وانت مش شبه بعض
فارس:انتى بتقولى كدا عشان كلام مرات عمى وبنتها صح
فرح:هما عندهم حق فى كل كلامهم على فكرة
فارس بعصبيه:انتى غبيه يافرح عشان كلام اى حد ياثر فيكى كدا
فرح:بس ده مش كلامهم انت كمان قولتلى كدا يوم ماكتبنا الكتاب فاكر لما قولتلى انتى هتكونى خدامه عندى
فارس:بس من يوم ماجيتى بيتى عمرى عملتك زى الخدامه
فرح بدموع:لا بس انت قاسي اوى كنت بقول ده معندوش قلب بس لا انت حنين اوى مع ملك وعمتو بس معايا لا كأن قلبك بيجى عندى وبيتحول لحجر
فارس مسك وشها بين ايديها:لو عرفتى اللى مريت بيه هتعذرينى على فكرة
فرح عيطت:انا كمان اللى مريت بيه مش سهل
فرح عيطت جامد وفارس اخدها فى حضنه
فرح كملت وهى منهارة: كنت دايما اقول لما اتجوز هرتاح من ظلم ابويا ومراته وربنا هيرزقنى بشخص حنين يراعى ربنا فيا
فارس:اهدى يافرح انا معاكى وعمرى ماهسيبك لحظه
فرح فضلت تعيط فى حضنه لحد ماهدت خالص وبعدت عنه ووشها فى الارض وبعد كدا بصت على الهدوم اللى فى الشنطه وبصت لفارس:بردو مش هلبس الهدوم دى
فارس ضحك:مانا عارف والله عشان كدا جبتلك بجامات تانيه
فرح:فين
فارس:فى شنطتى هفتحها واجبهملك
فرح:حاضر
فارس:مش عايز اشوف دموعك تانى يافرح من النهارده ايامنا كلها هتكون سعاده بس
فرح ابتسمت وفارس باسها من راسهاا
فارس:يلا غيرى عشان نرتاح شوياا قبل الاجتماع
فرح:لا ارتاح انت انا مش جيلى نوم
فارس:لا لازم ترتاحى عشان حضرتك هتيجى معايا الاجتماع
فرح:وانا مالى بالاجتماع
فارس:حضرتك نسيتى انك السكرتيره الشخصيه بتاعتى ولا ايه
فرح بصدمه:انا هرجع الشغل تانى
فارس:ايوا من النهارده
فرح بفرحه:شكرااا شكرااا شكرااا
فارس:خلاص خلاص يلا غيرى عشان ننام
فرح غيرت ولبست بجامه ونامو الاتنين
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
فى قصر الالفى وتحديداا فى اوضه عادل
فاطمه:مانت لازم تاكل عشان تاخد علاجك
عادل:قلبي وجعنى اوى يافاطمه
فاطمه:ياحبيبي والله هو ندمان ده مخرجش من اوضته من امبارح ولما روحتله كان عمال يعيط وكان خايف عليك
عادل:بعد ايه
فاطمه:هو طايش وميعرفش الصح من الغلط وخلاص اتعلم واللى انا متاكده منه انه مش هيكررها تانى
عادل:امه تعبت فى تربيته اوى لو كانت عايشه كانت هتموت من قهرتها
فاطمه:ربنا يرحمها ياحبيبي ممكن بقي تاكل عشان معاد العلاج
عادل:حاضر
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
عامر وسارة قاعدين فى مطعم
عامر:ماخلاص ياسارة مانا اخدت الاذن من بابكى
سارة:ياعامر افهمنى والله انا لو عليا عايزة افضل علطول معاك
عامر:عارف وفهمك ياحبيبتى والله بس نفسي نخرج سواا وبابكى معترضش لما طلبت منه ايه مشكلتك مش خرجنا خلينا نتبسط بقي
سارة:حاضر مش هتاكلنى بقي
عامر ضحك:والله انتى فصيله ياسارة
سارة:عامر
عامر:عيون وقلب عامر
سارة:انت عارف انى بحبك اوى مش كدا
عامر:عارف ياحبيبتى والله وانا كمان بعشقك
عامر طلب اكل واكلوو سوا وبعد كدا وصل سارة لبيتهاا وراح على بيته
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
فارس صحى وكانت فرح نايمه
فارس:فرح
فرح بنوم:امممم
فارس:اصحى يافرح يلا
فرح قامت قعدت:صحيت اهو خلاص
فارس:طب يلا هطلب اكل عشان ناكل ونجهز عشان الاجتماع
فرح:حاضر
فرح قامت دخلت الحمام وبعد شويا الاكل وصل
فارس:فرح يلا الاكل وصل
فرح خرجت من الحمام وبصت للاكل:هو انا لو قولتلك مش عايزة اكل هتتعصب
فارس:انتى ماكلتيش اى حاجه من الصبح يافرح
فرح:انا لو كلت معدتى هتتعبي بجد فاسبنى براحتى ممكن
فارس:طب ادخلى جوا هتلاقى دريس اجهزى عشان ننزل
فرح:طب مش هتاكل
فارس:مش بحب اكل لوحدى يلا نجهز عشان منتاخرش
فرح:حاضر
بعد فترة فارس كان واقف بيسرح شعره ولابس بدله بلون الرمادى وفرح خرجت كانت لابسه دريس بلون البينك وفيه ورد ابيض وطرحه بيضاا وشوز بكعب ابيض
فارس صفر:اى الجمال ده
فرح بصتله وابتسمت:انا جاهزة
فارس:طب يلا ننزل
فارس وفرح نزلو وراحو على المطعم اللى هيكون فيه الاجتماع وقعدو مع الوفد وفرح كانت مركزة جداا وبتكتب كل الملاحظات زى فارس ماقالها وبعد ٣ ساعات خلص الاجتماع والكل مشوو وفضل فارس وفرح
فارس:شايفك مركزة اوى فى شغلك
فرح:انا كدا لما بعمل اى حاجه بعملها من قلبي
فارس:تيجى نتعشا سوا
فرح افتكرت انه ماكلش اى حاجه من الصبح:حاضر
فارس:هطلب الاكل ونروح ناكل على البحر ايه رايك
فرح:موافقه طبعااا
فارس:تحبي تاكلى حاجه معينه
فرح:اى حاجه بس بلاش اسبايسي
فارس:حاضر
فارس بياخد العصير بتاعه وقع منه ونزل على دريس فرح:انا اسف يافرح
فرح:عادى ولا يهمك
فارس:طب تعالى هوصلك عند الشاليه هتلاقى دريس على السرير البسيه وتعالى على البحر وتلبسى الدريس اللى انا مختاره يافرح مش واخد تانى
فرح:طب ماحنا نطلب الاكل وناكل فى الشاليه
فارس:لا انا عايز اكل على البحر يلا
فرح:حاضر
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
فارس وصل فرح لحد الشاليه وطلعت الاوضه
فرح استغربت لما شافت الدريس اللى على السرير لانه كان ابيض ورقيق اوى دخلت لبسته وطرحه بيضه وشوز ابيض بكعب