Fire on fire | Edin Džeko • Dusan Tadić

Bölüm 5

"Evet anneciğim yerleştim sayılır ufak tefek eşyalarım kaldı onları da yerleştiriyorum vakit buldukça."

"Ev eşyalıydı değil mi?"

"Hıhım evet düzenlemeye vakit bulamam diye."

"En iyisini yapmışsın oğlum."

Dusan antrenmandan döndüğünde hemen uyumuştu akşam vakitlerine doğru da uyanmış bir şeyler atıştırıp salona geçmişti. Salonun köşesine bırakmış olduğu kolideki kitaplarını salondaki kitaplığa dizip orayı değerlendiriyordu. Ve annesiyle konuşuyordu bir yandan, kitaplarını dizmeye başlamasından kısa bir süre sonrası aramıştı. Esmer telefonunu hoparlöre alıp işlerini yapmaya devam ediyordu.

"Ee ne yaptın ilk gününde takım arkadaşlarınla tanıştın mı?"

Kafasını sallamıştı esmer adam daha sonra annesinin telefonda cevap beklediğini hatırlamıştı.

"Tanıştım tanıştım harikalar hepsi. Antrenmanda iyiydi güzeldi, tercihim beni yanıltmadı."

İlk günden takım sıcaklığını hissetmişti orada antrenmanda herkes oldukça sıcak ve cana yakındı. Bir kaptan olarak Dusan'ın istediği şekildeydi herkes bunu sevmişti.

"Onu gördün mü? Konuştunuz mu?"

Konu annesinin asıl arama sebebine geldiğinde duraklamıştı Dusan. Kumral adamı hatırlamıştı. Onunla karşı karşıya gelmek, onunla bakışmak yeni bir şey değildi ama uzun zaman geçmişti onların üzerinden çok uzun zaman ve Dusan hala aynı hissettiği için gün boyu savaş vermek zorunda kalmıştı onunla.
Edin'in haberi olmadan.

"Videoyu ve fotoğraflarımızı gördüğünü biliyorum anne doğrudan merak ettiğin şeyi sorsana."

"Dusan oğlum," annesinin sesi kısıklaştığında boşalan koliyi salonun çift kanatlı kapısının kenarına bırakmış ve orta masanın üzerine bıraktığı telefonunu almıştı eline.

"Anne seni anlayabiliyorum gerçekten benim için endişelendiğini biliyorum ama ben iyi olacağım. Kaç yaşına geldim hala benim için endişeleniyorsun."

Dinlenmek için L koltuğuna bırakmıştı kendisini ayaklarını da ortadaki masaya uzatırken annesini dinliyordu.

"Biliyorum oğlum büyüdüğünü 34 yaşında koskoca adam olduğunu bende biliyorum ama anneyim ben sen kaç yaşında olursan ol ben seni düşünürüm senin için endişelenirim."

"Ama endişe edeceğin hiçbir şey yok hayatımda anne."

"Onunla bir arada olmak sana iyi gelmeyecek Dusan bu tercihin senin için en iyisi olduğunu söyledin ama onun varlığını unutuyorsun, o adamın senin üzerindeki etkisini unutuyorsun."

Hayır unutmamıştı, Dusan hala Edin'i unutmamıştı kendisi üzerindeki etkisinide. Bugün kumral adamın karşısında bambaşka bir şekilde dursa da hala ilk günkü gibiydi her şey esmer için. Bir gün bile Edin'i unutmamıştı onu düşünmeden bir günü bile geçmemişti. 18 yıl boyunca zihninde ve kalbinde dolu dolu taşımıştı kumralı. Kumral ona acı hatıralar versede kalbini yıllar boyu sızlatsada içindeki yerini hiç kaybetmemişti. Unutmak için de çabalamamıştı Dusan zaten, her şeyinde ilki olan o gence hissettiklerini asla başka bir aşkla, sevgiyle örtmemişti isteseydi de örtemezdi.

Evliliği buna dahil değildi asla. Anne ve babasının isteğiyle hatta bir nevi hayatta kendisinden isteyecekleri tek şey olduğu için yapmıştı bunu Dusan. Ailesi 18 yaşından sonra esmeri değiştirmek için çok uğraşmıştı, o bosnalı gençle geçirdiği zamanın ve ona hissettiklerinin hata olduğunu bu yüzden oğullarını sürekli kendi tabirleriyle düzeltmeye çalışmışlardı. Ama Dusan hiçbir şekilde değişmediğinde ve o bosnalıyı sevmekten vazgeçmediğinde pes etmişlerdi.