BİNBAŞIM!(Gerçek Aile) Düzenlemede

1.0🕊✔️

!!!!!!!!!!BÖLÜM DEĞİŞTİ TEKRAR OKUYUN LÜTFEN!!!!!!!!!!

Yıldıza basmayı ve yorum yapmayı unutmayın. Sizleri çok seviyorum incilerim🤍

Okunma gayet güzel ancak yıldız ve yorumlar az bu hikayeyi okurken bir yıldızı ve yorumu çok görmeyin siz bana bunları yapınca ben seviyorum ve daha çok bölüm yazasım geliyor. 🤍

Neyse. İyi okumalar incilerim🤍

Arkadaşlar aslında ben bu bölümü yazıp yayımlamıştım ancak içime sinmemişti ve 11 de tıkanmıştım bu yüzden 10 u tekrar yazmaya karar verdim.

Tekrardan iyi okumalar incilerim🤍

_______🕊

&hatırlatma

Polat ve dilan ı güvenli bir yere bıraktıktan sonra yoluma devam ettim.

&hatırlatma bitti.

Sonunda yolumu bitirdiğimde. benim kampı ve içini görebileceğim şekilde ancak onların beni göremeyeceği bir tepeye çıkmıştım. Tepeye yüz üstü uzanıp planımı tekrar gözden geçirdim ve uygulamaya başladım.

Planım şuydu.

-Plan başlangıç-

Kampı 2 gün boyunca gözetleyip değişim saatine kadar öğrenicektim.

1 gün içeri girip askerlerin nerde olduğunu bulup artı olarakta onların mühimmat odalarını bulup onları kendi bombaları ile patlatıcaktım.

Ve 2. Gün ise gece vakti ansızın itleri uykusunda yakalayıp onların başkan dediği ancak benim gerçek gerçek ismini bildiğim kuzgun iti ile artı olarakta yakalanan tim ile birlikte dönecektim.

Ancak timi önden de göndermeyi planlamıyor değilim.

Bildiğiniz üzere her tim de bir geveze vardır ve bu tim de de adım kadar olduğum bir şekilde bir geveze vardır.

Ve ben de olurda sinirime yenik düşer isem ve tekrar dan ve eğer ki kuzgun denen itin yanında konuşursam her şey batabilirdi.

Şimdi bir düşündüm de kesinlikle 2.seçeneği seçiyorum.

Timi önden kuzgun ile gönderip kampı patlatarak bende sonradan gidecektim.

Ancak tim de ağır yaralı varsa ve illaki vardır ki bombaları önceden görünmeyecek şekilde dizip timi koruyarak gitmem gerekebilir.

Timin sağ salim gittiğini anladıktan sonrada bende giderdim herhalde.

-Plan bitiş-

Planım buydu. Benim için kolaydı. Azrail için ise bebek oyuncağıydı.

Akşam olmasını bekledim. Çıktığım tepede yüz üstü bir şekilde sıfır kımıldama ile akşama kadar bekledim. Herkesin uyuduğuna emin olduktan sonra nöbet değişim saatinin gelmesini bekledim.

Ve beklediğim nöbet değişim saati sonunda gelmişti şimdi ise çıktığım tepeyi büyük keyif ile iniyordum.

Aklıma geldikçe mutlu olduğum bir diğer konu ise onları kendi bomba düzenekleri ile patlatıcak olmam. Salaklar ölümleri kendi eşyaları ile ancak benim elimden olucaktı.

Artı olarakta giderkende mesaj bırakmayı unutmamak lazım. Tabi bu en keyif alıcı meseleyi 2.güne saklayacaktım.

Çünkü şimdi den mesajımı bırakır isem burdan kaçabilir ve başka kamplara haber sala bilirlerdi.