လက္ဖက်ရည်ဆိုင်၏ တံခါးများနှင့် ပြတင်းပေါက်များကို တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ပိတ်ထားပြီး ကြမ်ပြင်ပေါ်၌လည်း ထိန်လင်းခြင်းမရှိတော့သော ဆီမီးအိမ်များက ပြန့်ကြဲနေလေ၏။
အပြင်ဘက်၌မူ မီးတုတ်များကိုင်ဆောင်ထားသော လေးသမားများက ထိုနေရာကို ဝိုင်းထားကြသည်။
ရှီးယန်၏ ကိုယ်မှာ ယိမ်းနွဲ့နေသော မီးတောက်ဖြင့် ထွန်းလင်းထားခြင်းခံရသော်လည်း ပုံရိပ်မှာ မှုန်ပြပြဖြစ်နေသည်။
“ ဒီလူတွေကို မင်းခေါ်လာတာလား?”
ရှာရွှင်း၏ နှလုံးခုန်းနှုန်းမှာ မြန်လွန်းတာကြောင့် နှလုံးခုန်းသံ မတည်မငြိမ်ပင် ဖြစ်နေချေသည်။
“ .. အင်း”
ရှာရွှင်းမှာ အံကို ကြိတ်လိုက်ပြီး အင်္ကျီလက်အောက်က ဓားမြောင်တိုကို တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်၏။
ရှီးယန်၏မျက်နှာပေါ်၌ ဒေါသအရိပ်အယောင်ကို သူရှာကြည့်လိုက်သည်။ သူ့အဖေကို သတ်ခဲ့တုန်းကလို ခက်ထန်မှုမျိုးများ ရှိနေမလားဆိုသည့်စိတ်နှင့်။
သို့သော် ရှီးယန်၏ အမူအရာမှာ တစ်ချက်ကလေးမျှ မပြောင်းလဲသွားခဲ့။ သူက စိတ်ခံစားချက်ပြင်းထန်ပုံရသော အကြည့်နှင့် သူ့ကိုသာ စိုက်ကြည့်နေခဲ့သည်။
သူ ရှားရွှင်းကို ပြောလာခဲ့သည်။
“ မင်း ကိုယ့်ကို သတ်မှာလား?”
ထိုသို့ ဆိုရင်း သူရှေ့သို့ တစ်လှမ်းတိုးလာခဲ့သည်။
ရှားရွှင်းက ခပ်ပြတ်ပြတ်ဖြင့်ပင် အော်လိုက်လေသည်။
“ ရှေ့ကို မလာခဲ့နဲ့။”
သူ့မှာ စိတ်လှုပ်ရှားလွန်းတာမို့ အသံကလည်း စူးရှစွာ ထွက်လာခဲ့သည်။
“ ငါ့ကို လွတ်ပေး။ မဟုတ်ရင် အပြင်က လေးသမားတွေ… .ခင်ဗျား ဘာလုပ်နေတာလဲ?”
ရှီးယန်မှာ မရပ်တန့်သွားတာသာမက သူ့ဆီသို့ပင် ထပ်၍ လှမ်းလာခဲ့လေသေးသည်။
“ ငါပြောတာ မကြားဘူးလား။ ” ရှာရွှင်း၏ အသံမှာ ကွဲအက်လွန်းတာကြောင့် သူ့ကိုယ်သူပင် ထိတ်လန့်သွားရသည်။
YOU ARE READING
Evening Rain on Guanshan Mountain /ဘာသာပြန်/
Romanceမိသားစုကို ဆုံးရှုံးလိုက်ရသည့် ရှီးယန်သည် ကလဲ့စားချေနိုင်ရန်အတွက် သူ၏ ကိုယ်ရေးအချက်အလက်များကို ဖုန်းကွယ်ထားပြီး ရှားရွှင်းထံ ချည်းကပ်ခဲ့သည်။ ရှားရွှင်းမှာ အမှန်တရားကို မသိခဲ့ဘဲ တစ်ဖက်လူအား လေးလေးနက်နက် ချစ်မြတ်နိုးခဲ့သည်။ သို့ပေမဲ့ နောက်ဆုံးတွင်တော့...
