mijn weg naar vrijheid

Geluk en angst

Waarom kan ik nergens anders meer aan denken. Ik droom over haar, ik denk aan haar. Als ik mijn ogen sluit zie ik haar glimlach voor me. Het is prachtig, perfect, maar zo ver weg. Zo onmogelijk , zo onmogelijk ver weg. Niet realistisch. Maar toch waar. Zo'n sterke wil maar enorme angst. Het kan niet en mag niet, maar het is zo. Annabel..haar prachtige lange haar ,  haar donker bruine haar , haar glinsterende ogen. en dunne lippen , zo mooi gevormd. "Lot?'' , wow ik was echt even verdiept in gedachtes. '' Lotje ik heb goed nieuws voor je''. Ik heb nu pas door dat mijn moeder naast me staat. Je mag vanmiddag naar huis lieverd, de dieetiste komt nog een eetlijst met je opstellen en dan mag je naar huis. '' Ga ik dan met jou mee mam?'' vraag ik voorzichtig. *please mama, please, ik wil niet naar papa, dat kan echt niet* ''Nee lieverd , je weet dat ik een drukke baan heb, je hebt meer stabiliteit nodig, regelmaat. '''Je vader kan tussen de middag thuis komen om met je te eten.'' ''Hij kan je naar school brengen en halen. Dat is veel handiger. Je kan in de weekenden af en toe bij mij komen.'' *nee mama nee* ik moet mn best  doen niet in huilen uit te barsten. '' Komt helemaal goed Lotje, echt je zal het gezellig hebben bij papa.'' '' Hij zei zelfs dat je een huisdier mocht hebben.'' Ik glimlach flauwtjes. *zou ik het toch vertellen?* *Lotus doe normaal ze zal je niet geloven* *niemand zal het geloven* *Je hebt geen keus dan er mee akkoord gaan* *als het echt erg word kun je altijd nog weg lopen* . "' oh en Lot je bent een paar keer gebeld toen je aan het dromen was.'' Ik pak mijn mobiel, zie gemiste oproepen van Roos, Papa en van Annabel.  Ik stuur een berichtje naar Annabel. >Hee , sup?< *wtf Lotus komt lekker aardig over* *ik verpest ook alles* >Hee babe, ik dacht misschien heb je zin om samen te gaan chillen.< *ohmy ze noemt me babe* *nu goed antwoorden Lotus* * Ze mag niet weten dat je in het ziekenhuis bent* '' Mam?" "'Mahaaam?'' Schreeuw ik. '' Lotus niet zo schreeuwen ik was even naar het toilet'' '' Ugh dat hoefde ik niet te weten mam'' ''Maar mag ik met een vriendin afspreken vanmiddag?'' '' Dat moet je aan je vader vragen je gaat met hem mee.'' ''Okay ik bel pap wel even'' *neem op neem op neem op* '' Dit is de voicemail..'' Als ik op hang gaat mijn mobiel af. '' Hey?'' '' Hey Lot je had gebeld?'' ''Oh hey Pap, uh mag ik vanmiddag met een vriendin afspreken'' '' Je doet je best maar kind.'' '' oke doei'' *typisch mijn vader het boeit hem niet wat ik doe, zolang ik maar doe wat hij zegt als ik thuis ben*  L: > hey <3 , ja lijkt me leuk. vanmiddag?<  A: > Vanmiddag 2 uur grote park bij de stad rand? < L: > Ja is prima , bij de kinderboerderij? < * Lekker kinderachtig Lotus* A: > klinkt leuk lieverd, tot vanmiddag. Kus < *OHMY OHMY er staat kus* *oke rustig blijven Lotus, het is niet wat je denkt* *ze is gewoon aardig tegen je als een vriendin* *dat is alles* '' Nou Lot, we kunnen gaan'' Zegt mijn moeder. '' Ik breng je even naar het parkje en zet daarna je spullen af bij je vader.'' '' Oke dankjewel mam" '' Wil je nog gedag zeggen tegen de verpleging?'' *ik knik* '' Doeg  zeg ik " en ik zwaai naar ze. Ik blijf zwaaien tot ik aan het einde van de gang ben en ik ze niet meer kan zien. Als we in de auto zitten is het stil, het is raar om te beseffen dat ik hier zo lang geweest ben , en nu eindelijk mag gaan.  '' We zijn er Lot, veel plezier'' Zegt mijn moeder terwijl ze een kus op mijn voorhoofd plant. ik glimlach, mijn moeder is echt een schatje. Ik hou echt van haar. Ik zwaai tot de auto weg is. Het is 10 voor 2 mooi op tijd dus. Ik loop naar de kinderboerderij toe, ze is er nog niet dus ik wacht eventjes.  Opeens voel ik iemands handen voor mijn ogen. ''Boe" en ik hoor gegiechel. '' Belle!''  '' Hee mop!'' en ze geeft me een kus op mijn wang. ik merk dat ik begin te blozen ook dat nog.  '' Ahw je bloost, super schattig'' Lacht Annabel. '' Dan ben je nog mooier'' zegt ze en knipoogt. ik voel iets in mn buik , oh dit word steeds en steeds erger. '' Kom we gaan dieren knuffelen'' en voor ik het weet is Annabel al aan het rennen naar de geitjes. '' Kijk Lot, een klein geitje, zoo lief'' ,'' kom we maken een selfie''. We gaan naast het geitje zitten en Annabel slaat een arm om me heen. En we maken een foto.  Het is geweldig, ik heb echt de dag van me leven. "Belle?'' , '' hmh?'' haar sprankelende ogen kijken me aan. '' Hoelaat moet je thuis zijn?'' ''oh ik heb gezegd tegen mijn moeder dat ik bij een vriendin eet, en laat thuis ben. zodat ik niet hoef te eten.'' '' jij dan babe?'' . Het doet me zoveel als ze me zo noemt, maar ik wil het echt niet laten merken. Dus ik denk even na, het boeit mijn vader toch niet. Hoe later ik thuis ben hoe groter de kans is dat ik hem kan ontlopen. '' Het zelfde'' zeg ik snel. " okay top, kom we gaan.'' ''Waarheen?'' '' Kom nou maar gewoon'' . Ze trekt me mee, en laat mijn hand niet los. Het voelt veilig als of er geen einde komt. Het is onbeschrijfelijk. "We zijn er bijna, doe je  handen voor je ogen'' '' Straks val ik gek'' '' haha, geen zorgen ik hou je vast en leid je. vertrouw me Lot. vertrouw me'' '' Ik vertrouw je'' '' We zijn er , open je ogen''. Het uitzicht is prachtig we zijn op een bergje met uitzicht of het meertje. Je ziet eendjes zwemmen, meeuwen heen er weer vliegen. Een prachtige zomer dag. Had ik niet verteld, het is juni. '' Doe je mond dicht voor je vliegen vangt'' giegelt Annabel. Ik lach. '' En?'' '' Het is prachtig'' zeg ik. '' Adembenemend mooi'' ''hmh weetje?'' ''wat?'' zeg ik.  '' JIJ Lotus'' ''wat ik?'' '' Jij bent prachtig en adembenemend'' . Normaal zou ik hier een weerwoord op hebben en zouden mijn gedachtes allemaal redenen bedenken dat ze liegt. Maar het is stil in mijn hoofd. en voor ik het weet, raken mijn lippen die van haar. Iets waar ik alleen maar van gedroomd heb. Haar tong vraagt toegang, en het is of ik even in een hele andere wereld ben. Een wereld waar alleen wij bestaan, een wereld voor vrede. Als we onze ogen openen en we elkaar aankijken weet ik het zeker. Dit is liefde. Ze slaat haar armen om mijn middel heen en drukt mij zachtjes tegen haar aan. '' samen?"' zeg ik en ik kijk haar aan. ik weet dat ze het zal snappen. '' samen , ik hou van je Lotus'' '' Ik ook van jou Annabel'' . Ik kijk op mijn mobiel en zie gemiste oproepen van mijn vader. Ik voel de angst binnen komen en langzaam het geluk dat ik voelde verdwijnen. Ik moet zo snel mogelijk naar huis. '' Whats up babe?'' '' Ik moet naar huis..'' ''Rustig ik breng je wel , ik ben op de fiets'' . Als we fietsen ben ik dood stil, ik heb geen idee wat me thuis te wachten staat, en ik wil zo niet weg van Annabel. Maar ik heb geen keus, als ik niet ga maak ik het alleen maar erger.  " Hier is het, dankjewel'' '' Geen probleem lieverd.'' '' Hee niet zo sip kijken, we zien elkaar snel weer. beloofd''  Ze plant een kus op mijn neus en fietst dan weg. Ik stop de sleutel in het slot, en doe de deur open. Zo bang voor wat komen gaat. Het is dood stil in huis. Dat kan nooit goed zijn. Maar op dat moment, hoor ik een luide knal.