mijn weg naar vrijheid

Hoofdstuk 3: Alles is oke!

Ondertussen 3 maanden verder. Gaat het best goed ik val af. Ik eet weinig en sport veel. Behalve de enorme ruzies met mn ouders elke keer gaat het prima bedenk ik.

"Heee lot wacht eens even " hoor ik achter me. Het is Senna , "je fietst zo snel " zegt ze. Ik lach "sorry! " "Is oke hoor " lacht senna. "Heb je haast ofzo vraagt ze? " "Nee hoor " zeg ik. "Gewoon wil graag op tijd op school zijn." "Maar vertel hoe was je weekend?" praat Senna vrolijk verder. "Ooh goed hoor" zeg ik, ik vermeld er niet bij dat ik het hele weekend tussen ruziënde ouders heb gezeten. Die elkaar de schuld zaten te geven van mijn eetgedrag. "Wat heb je gedaan dan? Lot?" Vraagt senna. Huh wat ik schrik op uit mijn gedachtes. "Gaat het wel goed met je? Je bent zo afwezig de laatste tijd. " ik kijk senna verbaasd aan en zeg dan snel. "Oh ja hoor gaat prima zeg ik snel gewoon een beetje moe." Zeg ik snel. "Oke zegt senna maar wat heb je gedaan?" " Niet zoveel zeg ik gewoon films gekeken en engels geleerd. Jij dan?"
"Ooh ik heb zo'n leuk weekend gehad..." Verteld Senna. Ik hoor de helft van haar verhaal niet want ik zit er mee dat ik mijn ontbijt niet heb kunnen skippen. Hoe kun je jij dikzak jij mislukkeling. Je kan ook helemaal niets. De stem in mijn hoofd begint te schreeuwen. Enige wat ik van je vraag is wat eten skippen en wat doet mevrouw ze eet een cracker met kaas. Weet je wel hoeveel kcal daar inzitten en hoeveel uur beweging dat is omdat te verbranden. Zo val je niet af hoor. Dikzak.

Toeeeeeeet , "LOTUS kijk uit!!!"
"Waar zit je met je hoofd?"vraagt senna. "Je was bijna dood."Ik heb nu pas door dat een auto voor me moest uitwijken omdat ik doorfietste. "Sorry zeg ik gewoon moe dat is alles." Senna kijkt me doordringend aan, "weet je het zeker lottie? Als er iets is kan je altijd bij ons terecht. Bij mij en bij Lisa." "Jaa ik weet het zeg ik licht geïrriteerd. "Ben alleen moe dat zeg ik toch." "Sorry hoor Ik wist niet dat je boos werd." Zegt Senna geschrokken. "Sorry Sen, ik bedoelde het niet zo." Zeg ik verontschuldigend. "Is oké meis,we hebben het er niet meer over." Zegt Senna terwijl ze vrolijk verder praat.

Terwijl we onze fietsen weg zetten hoor ik lisa aankomen rennen. "Sen,Lot! Ben ik nog op tijd?" Lisa is een schatje hoor maar altijd te laat op school. Ze gebruikt 3 uur om zich op te maken. En dat naast het douchen en ontbijten,
"Haha ja lies je bent op tijd" lacht Senna. We lopen de school in. Ik heb het ijs en ijs koud merk dat ik licht in mn hoofd ben. Ik word gek van al die leerlingen die tegen me aanstoten. Voor ik het weet word het zwart voor mn ogen. "Lotus Lotus! Geef haar de ruimte hoor ik op de achtergrond." Mijn mentor mevrouw boomsma buigt zich over mij heen. "Gaat het meisje?" Vraagt ze. Ik knipper met mn ogen. "Jaa gaat prima hoor." Als ik probeer op te staan merk ik dat mn benen slap zijn."Lotus we moeten je ouders bellen" zegt ze ernstig." "Nee is helemaal niet nodig. Wat bemoeien jullie je allemaal met mij. Ik slaap slecht de laatste tijd dat is het." Zeg ik boos."Lotus loop maar even mee naar mijn kantoor dan kunnen we het er rustig over hebben." Zegt mevrouw boomsma. Ik zucht en loop achter haar aan. Terwijl ik de deur achter mij dicht doe begint ze te praten. "Lotus ik denk dat er meer aan de hand is dan vermoeidheid. Ik denk dat je een eetstoornis hebt." Het is even stil. En dan zeg ik, "wat!? eetstoornis ik ben helemaal niet dun." "Je bent heel erg veel afgevallen valt flauw. Dat is niet gezond meisje en volgens je ouders eet je ook bijna niets meer. Ik ga je ouders bellen en dan komen ze je halen." gaat mevrouw boomsma verder. Terwijl ze mn ouders belt speel ik een beetje met mn armbandjes. Na een kwartiertje komt mn moeder me ophalen. "Ik heb de dokter even gebeld en we gaan nu meteen naar het ziekenhuis." Zegt mijn moeder streng. "Mam doe normaal! Er is niets aan de hand" Zeg ik. "Als er niets aan de hand was zou je het niet zo erg vinden." Zegt mijn moeder als weer woord. Ik zucht mijn moeder heeft altijd een weer woord. Ik loop mee naar de auto en ga boos op de achterbank zitten. Het ziekenhuis wat denken ze wel niet, ik ga daar echt niet heen. Ze zijn jaloers hoor ik mijn hoofd , omdat jij het perfecte lichaam gaat krijgen, omdat je steeds mooier word. Je bent niet meer hun saaie normale dochter. Je begint perfect te worden. Laat ze dat niet van je afpakken. Niemand zal het begrijpen maar ik wel. Luister naar me.

"Lotus, hallo! ." Hoor ik mijn moeder. "Huh wat?" Zeg ik. "Lotus we zijn er" zegt mijn moeder. Ik zucht en stap uit. Ik ril even wat het ik heb het erg koud. Gelukkig heb ik laagjes aan zodat niemand ziet hoeveel ik afval en het is lekker warm. Als we het ziekenhuis in lopen zie ik dat mijn vader er al is. "Welke wachtkamer moeten we ook al weer hebben ?" vraagt mijn moeder in het algemeen. "Wachtkamer 3, de kinderpoli." antwoordt mijn vader
Als ik aangemeld ben worden we vrij snel opgehaald. "Kom je Lotus" zegt de dokter. Mijn ouders lopen al voorruit. Als we eenmaal in de kamer zijn begint mijn moeder heel snel te praten en het allemaal uit te leggen. De dokter luistert en onderbreekt haar niet. "Oke" zegt ze. "Lotus voel je je vaak licht in je hoofd?" vraagt ze. "Soms niet vaak hoor " zeg ik er snel achter aan. "Ben je snel moe?" Gaat ze verder. "Ja maar dat komt omdat ik slecht slaap." Zeg ik. Ze schrijft alles op wat ik zeg. "Je mag je even omkleden voor het wegen." Zegt de dokter. Ik zucht ga achter het gordijn staan en kleed me uit. Als ik op de weegschaal ga staan lijkt het een eeuwigheid te duren voor dat dat ding eindelijk piept en ik er af mag. "Oke" zegt ze."Ik wil nog even naar je hart en longen luisteren." Als we klaar zijn zegt ze "het lijkt me een goed idee dat Lotus even bloed gaat prikken en op uitslag daarvan kijken we verder." Mijn ouders bedanken de dokter en ik loop boos de kamer uit. Waarom laten ze me niet gaan. Er is toch niets aan de hand zeg ik tegen mezelf in gedachte. Als ik aan de beurt ben voor bloedprikken wat ook een eeuwigheid leek te duren. Mag ik een apart kamertje gaan zitten ik hoor een klein kind naast me huilen. Ik heb medelijden met haar. Stomme dokters ook. "Hoi Lotus " zegt de vrouw ze is donker en heeft krullend haar. "Ik ben Jela" Ze lacht terwijl ze haar naam uit spreekt. En ik ga bloed bij je prikken. Ze praat tegen me als of ik een klein kind ben. "Welke kant wil je links of rechts?" Ik kies voor rechts want mn ouders mogen echt niet weten dat er wondjes op mn andere arm zit. Als ik boos of verdrietig ben kras ik op mijn arm om rustig te worden. Ze doet mn rechter mouw omhoog.Ik ga het even schoon maken en dan ga ik prikken oke? " Vraagt ze met een piep stem als of ik een kleuter ben. Ik knik. Het schoonmaak doekje is koud en ik ril even."Vind je het eng?" vraagt ze. Ik schud mijn hoofd. "Oke daar gaan we dan." Ze telt af van 3 naar 1. Dan voel ik de naald in mn arm het doet een beetje pijn, dan haalt ze de buisjes te voorschijn en ik zie het rode bloed in de buisjes stromen. Als ze klaar is haalt ze de naald er uit en plakt een pleister op de plek waar de naald heeft gezeten. "Oke de uitslag is er over een uurtje je mag dit terug geven aan de dokter." Zegt ze tegen mijn ouders. Ze geeft me een papiertje met wat krabbels er op die ik niet kan lezen. Mijn ouders en ik brengen het briefje naar de balie . De vrouw met de bril zit er weer. Ze zegt dat de dokter ook wil dat ik nog even een hart filmpje laat maken. Dan brengt ze ons naar een ander kamertje. Ik zie een groot ding in de hoek staan met wieltjes. Het lijkt een soort computertje met allemaal slangentjes er aan. Zou ze dat gaan gebruiken vraag ik me af. Op het moment dat ik het wil vragen. Pakt de vrouw met de bril*waarvan ik nog steeds de naam niet weet* het computertje. De slangentjes worden uitgerold en met een soort stickers op mijn lichaam geplakt. Na wat piepjes ben ik klaar. Ze haalt de stickers er af terwijl het computertje iets uitprint. "We zijn klaar " zegt de vrouw , "ik ga de uitslag even met de dokter bespreken en zodra we de bloeduitslag hebben komt dokter oostpluim u halen." "Bedankt" zeggen mijn ouders. Bedankt denk ik? Voor wat? Voor het verpesten van mijn dag, voor al die onderzoeken waar toch niets uit komt? Ik zucht en ga naast mijn ouders in de wachtkamer zitten.
Na 1,5 uur wachten komt dokter oostpluim naar ons toe en zegt jullie mogen komen. Mijn ouders gaan naast elkaar zitten en ik kies een stoel in het hoekje bij het raam. De dokter begint te praten. "Ik heb de onderzoeken besproken met mijn collega's. En Lotus we willen dat je hier blijft. " "Wat !?" schreeuw ik!? "Zijn jullie helemaal gek geworden " ga ik verder. "Lotus rustig " sust mijn moeder. "Laat de dokter even uitpraten. " "Je hebt een erg laag gewicht zo laag dat het niet verantwoord is om je naar huis te sturen. Je hebt een hele lage hartslag. En je bloedwaardes zijn ook niet al te best." Gaat de dokter verder. Ik begin te huilen mijn moeder slaat een arm om me heen maar ik schud hem van me
Af. Hoe kunnen ze dit nou doen ze
Willen me gewoon opsluiten. Ze denken dat ik gek ben. Het gaat prima met me. Ik bedenk me geen seconde sta op en ren de deur uit. "Lotus" hoor ik mijn moeder schreeuwen. Ik ren door en door. De gang door , naar links rechts en bij de klapdeuren naar buiten. Shit ik heb geen idee waar ik ben en waar ik naar toe moet. Ik zie een klein hoekje bij de lift. Ik verstop me daar no way dat ze me daar gaan vinden. Ik merk dat ik erg snel adem. Probeer mijn adem onder controle te krijgen. Bah ik ben misselijk denk ik. Rustig ademen lotus zeg ik tegen mezelf. In uit. Ik merk dat m'n adem wat tot rust komt. Lotus lotus ik hoor mijn moeder gillen. Kom toch meisje. Shit ze zijn dichtbij. Ik hou me heel klein en dood stil."Lotus Isa Meijer dit is niet leuk nu hier komen jonge dame." Hoor ik mijn vader schreeuwen. Voorzichtig sta ik op en ren de lift in druk op het bovenste knopje. Naar de bovenste verdieping in het ziekenhuis en daar een nieuwe verstop plek vinden. Opnieuw ren ik de gangen door ontwijk allemaal mensen of stoot ze perongeluk aan. Blijven rennen Lotus hoor ik mijn hoofd. No way dat ze je te pakken krijgen.