Hoofdstuk 11: Stoppen of doorgaan?

436 19 11
                                    

"Zo dat was even fijn hea Lotus?" Zegt mijn moeder. *ik knik* maar eigenlijk vond ik het helemaal niet zo fijn. We gingen naar buiten en ik moest in de rolstoel. En ik had echt enorme bewegingsdrang. Maar ik moest blijven zitten. Toen we in het park waren gingen er ook nog allemaal kinderen naar me kijken. Ik ben zo blij dat ik weer binnen ben. "Ze is er weer hoor" zegt mijn moeder tegen Lieselore.
"Bedankt, neem de tijd hoor om afscheid te nemen." Ik zeg niets en doe mijn jas uit en klim op mijn bed. *ik vraag me echt af waarom papa er niet bij is, gaan ze nu voortaan elke keer om de beurt komen?* *Dat wil ik helemaal niet, ik wil dat ze samen komen* "Lotus?, lieverd?" Ik word opgeschrikt uit mijn gedachten door mijn moeder. "Ja?" Ik ga maar eens want je moet zo ook lunchen. *ik knik en glimlach flauwtjes* "Dag lieverd " zegt mijn moeder. En ze plant een kus op mijn voorhoofd. Als ze weg is merk ik dat ik overspoelt word door verdriet en gedachtes. *Zo alweer lunchen en je hebt helemaal niks gedaan jij vetzak* *Je bent lui* *Je ouders zijn uit elkaar door jou omdat jij zo nodig dik moest worden* *Je kan echt helemaal niets Lotus* *Ga weer afvallen bitch*
Ik zucht en de tranen komen boven, en ik begin te huilen. Ik word helemaal gek, kan alleen maar huilen. De tranen stromen over mij wangen en ik kan niet meer stoppen. "Lotus meisje toch,ssst stil maar" "Hee lieverd toch" ,ik voel en arm op mijn rug, maar ik wil niemand om mij heen iedereen moet weg. Ik begin te schreeuwen "Ga weg ,rot op, ik haat jullie allemaal". En ga nog harder huilen. "Ach meisje toch,sst stil maar oke, het is oke" ik hoor aan de stem dat het Lieselore is maar ik wil echt niet met haar praten,zij begrijpt er helemaal niets van. "Lieverd ik kom even bij je zitten." Ik voel twee armen om me heen. Ze houd me stevig vast en drukt me zachtjes tegen haar aan. Mijn ademhaling word wat rustiger. En Lieselore laat haar grip is los. Ik veeg mijn tranen weg en kijk haar aan en zeg zachtjes "Sorry, dat ik zo deed.." . Lieselore glimlacht en zegt "Het is oke meisje , het is allemaal ook niet makkelijk. Wil je me vertellen wat er is en waarom je zo verdrietig voelt." Ik *zucht* en *knik* . "Ik wil gewoon niet meer..ik ben het vechten zo zat..enige
Waar ik aan kan denken is eten en nog eens eten. De gedachtes maken me echt helemaal gek. Ze schreeuwen tegen me dat ik een mislukking ben dat ik niet mag eten en als ik dan wel eet dan barst er een grote oorlog los. " " ach meis toch, wat vervelend allemaal. Ik denk dat wij jou hier ook niet echt verder kunnen helpen. Je hebt echt gespecialiseerde hulp nodig." "Maar ik wil hier niet weg Lieselore..ik wil niet terug naar huis" "Waarom niet lieverd? Wil je me vertellen waar je bang voor bent?" *ik bijt op mn lip* *oh nee Lotus noway dat jij dat gaat vertellen* *Ze vind je vast een aansteller* *Niemand zal je geloven* *Je maakt het alleen maar erger als je het verteld*
"Uh..jaa ik weet niet...gewoon ze begrijpen het niet, en dan moet ik ook nog kiezen of ik bij pappa of mama ga wonen" "Dat snap ik lieverd, dat is ook lastig. Is er iemand in je omgeving waar je tijdelijk zou kunnen wonen." *ik haal mijn schouders op* "Ik weet het niet, we verzinnen er wel iets op. Komt goed meis." "Nou nu maar even lunchen dan meis." "Moet het?" Vraag ik .. " ja lieverd ik snap dat je hoofd er totaal niet naar staat maar het is wel belangrijk". *ik knik* *Niet eten Lotus ze kunnen je niet dwingen, pak die controle, laat zien wat je kan*
*hou nou eens voor een keer je bek*
*nop nooit vetzak*
"Lotus? Je lunch is er" zegt een stem. Ik zucht en kijk op , ik zie dat Lieselore een stoel pakt en naast mn bed komt zitten. "Zo ga maar eten meisje" zegt ze. Na heel veel moeite neem ik een paar happen. En nog een hap en nog een. Elke hap is een gevecht mn hoofd schreeuwt voor aandacht. Maar ik negeer het ik blijf door eten. Tot mn laatste hap. "Goed bezig lieverd!" Zegt Lieselore. Ik schud mn hoofd. *wat nou goed bezig, niets goed bezig. Je bent echt een mislukking, je kan echt helemaal niets. Stop met eten vet varken. Dikzak lelijkerd. We waren zo ver samen. En nu verpest je alles.*
"Ga maar even slapen lieverd, ik maak je wakker als je buurmeisje er is" met die woorden val ik in slaap.

mijn weg naar vrijheidWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu