Zehra Hande'nin dudağında ki kanı temizlerken aynı zamanda söyleniyordu.
- Bir gün olay çıkarmasan olmuyor demi. İlla bir olay çıkarman gerekiyor.
Hande, Zehra'ya göz devirdi.
- Adam senin içine düşecekti Zehra. Napsaydım? Al kardeşim senin olsun doya doya bakarsın mı deseydim?! Napsaydım Zehra?!
Zehra elinde ki pamuğu Hande'nin dudağına bastırdı. Hande acıyla inleyince Zehra gülümsedi.
- Sen bundan daha fazlasını hak ediyorsun ama neyse. Kendi pansumanını kendin yaparsın ben Dilay'ı arayacağım.
Hande telaşla ayağı kalktı.
- Kızım nerede benim? Evde de yok. Bizi arayıp nereye gittiğini de haber vermedi.
- Sakin ol biraz. Arıyorum şimdi.
Zehra Dilay'ı aradı. Bir süre çaldı ama açan olmadı. Zehra bir kaç kez daha aradı ama sonuç hep aynıydı. Son kez tekrar aradığında telefon meşgule düştü. Hande meraklı gözlerle Zehra'ya bakarken Zehra başını olumsuz anlamda salladı.
- Hemen karakola gitmemiz gerekiyor Zehra. Üstüne birşey al çıkalım.
Zehra tam odasına yönelecekken Hande onu durdurdu.
- Vakit kaybemedeyiz al benim ceketimi giy.
Hande üstüne ki ceketi çıkarıp Zehra'ya verdi. Zehra ceketi giydikten sonra hızla evden çıktılar. Hande yaralı olduğu için şoför koltuğuna Zehra geçti. Hızla Hande'nin ofisine doğru sürmeye başladı.
*
- Abi bu kızı napayım?
- Ellerini, ayaklarını bağla ağzını kapat. Ben geliyorum.
Buğra karşısında ki adamı başıyla onaylayıp odadan çıktı. Dilay yerde savunmasız bir şekilde yatarken, Buğra onu kucaklayıp sadece bir sandalyenin bulunduğu odaya götürdü. Kızı sandalyenin üstüne oturttuktan sonra ellerini ve ayaklarını sıkıca bağladı, ağzını da bir kaç kere bantladıktan sonra odadan çıktı.
Bir süre sonra başından aşağı dökülen bir kova suyla kendine geldi Dilay. Şaşkın bir şekilde etrafına bakınırken, nerede olduğunu anlamaya çalıyordu. Karşısında Buğra'yı görünce önce kaşlarını çattı ardından sinirle ona doğru eğildi. Sinirle birşeyler söyledi ama ağzı kapalı olduğu için hiçbir şey anlaşılmadı.
- Sakin ol ufaklık. Açıklayacağım sana herşeyi.
Dilay boş gözlerle karşısında duran adama bakarken, adam ona sırıtarak bakıyordu.
- Buğra ağzını aç.
Buğra Dilay'ın ağzında ki bandı hızlıca çekti. Dilay acıyla inledi.
- Yavaş olsana hayvan!
Berkay da sinirle Buğra'ya baktı.
- Sana kadınlara karşı nasıl davranılması gerektiğini öğretmediler mi?!
Buğra mahcup bir şekilde başını öne eğdi.
- Özür dilerim abi.
- Tamam. Çık odadan.
Buğra odadan çıktığında odada sadece Berkay ve Dilay kalmıştı. Berkay gülerek Dilay'a baktı.
