Biz babama babam bize bakarken hayatım gözlerimin önünden film şeridi gibi geçip gitti. Eminim ki şuan Semih'te aynı hissediyordu.
"İrem? Semih?"
Şirinlik jokeri hakkımı kullanarak gayet şirin ve tarlı bi ses tonuyla şansımı denedim.
"Babacım!"
Babam çok kanmamış olacak ki yüzündeki ifade değişmedi. Yanına gelen annem bizi kurtarmıştı sıra anne jokerini kullanma sırasıydı. Anneme yardım bakışları atarken o da beni anlamış babamın omzuna elini koymuştu.
"Çocuklar gelsenize hava soğumaya başladı"
Annemin isteğiyle Semih'ide asılıp kapının önüne geldim. Geriye çekilen babamla oldukça tedirgin bi halde içeri girdim. Salona geçiş yaptığımızda babam karşımıza oturmuştu. Kuruyan dudaklarımı ıslattım dilimin ucuyla.
Babam bize inat etmiş gibi tek bi kelime söylemiyordu. Annem ayaklanıp geldiğinde onların tek konuşması için mutfağa götürdü.
"Noluyo şimdi İrem bu ne kızım?"
"Anne bana aldığı çiçeği unutmuşum onu getirmek için gelmişti. O sırada da babam kapıyı açtı işte.. Sence çok kızar mı?"
Normalde babam dünyanın en tatlı ve sakin adamıydı ama konu annem ve ben olunca çokda bi sakinliği kalmıyordu.. Bi de şimdiki kıskançlığı ortaya çıkınca hiç olmuyordu..!
" Sanmıyorum. Biliyosun Semih'i sever kendi oğlu gibi bilir. Ama bilmiyorum tabi"
"Of anne korkutmasana beni" annem gayet sakin şekilde ocağa çay koyarken bende çerezleri tabaklara koymaya başladım.
Semih Kılıçsoy'dan
Ben Semih Kılıçsoy. Çocukluğumdan beri alt yapısında oynadığım canım takımım Beşiktaş'ımın genç yıldızıyım. Takımdakilerin çok sevdiği hatta çoğunun oğlu bildiği biriyim. Şu anda beni çok sevdiğine emin olduğum takımımızın sadık kaptanının karşısında tir tir titriyorum...
İçeriye girdiğimizden beri tek bi şey demeyen Necip abi. Nur yengem ve sevgilim yanımızdan ayrılınca kendine gelmiş gibi bana döndü. Tek kelime etmeden karşısında oturuyor diyeceği şeyi bekliyordum.
Kızacak mıydı? Yok ya kıyamaz bana Necip abim. Yani kıyamaz demi?
O da ne diyeceğini bilemiyor gibiydi defalarca dudakları aralandı ama daha sonra tekrar kapandı. Bu gidişle sadece sessizlikle oturacaktık.
"Necip abi ben-"
"Dur" dermişçesine elini kaldırdı. Ben anında susarken o duruşunu değiştirip biraz daha öne eğildi dirseklerini dizlerine yasladı.
"Ne zamandır berabersiniz"
Sonunda sesini duyduğumda derin bi nefes vermiştim.
"daha yeni 1 ay falan oldu abi"
Vay be dermişçesine dudaklarını büküp kafasını salladı.
"Böyle görmesem söylemeyecektiniz yani?"
"Yok abi estağfurullah söyleyecektik tabi ki ama ben İrem'i bekliyordum sadece"
"Demek karşıma böyle de gelicektin he Semih?"
Garip bi gülümseme yayıldı suratıma. Bu iyi bi şey miydi kötü bi şey miydi bilmiyorum ama iyi olmasını temenni ederdim. İçeri giren yengem ve arkasından gelen sevgilimle gözüm onlara döndü. Önümüzdeki sehpaya bi kaç çeşit çerez ve çay koymuşlardı.
"Medyaya düştüğünüzde şüphelenmedim değildi zaten"
Necip abi tekrar konuşmaya başlayınca ona döndüm doğru ya bi de o vardı. Medya.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Balım / Semih Kılıçsoy
Fanfiction"Tanıştığıma hiç memnun olmadım umarım bi daha görüşmeyiz doğum günü çocuğu" "Aynı şeyleri bende senin için düşünüyorum davetsiz misafir"
