Dondurucu soğuk ~

Güvenlik! (?)

Deniz uyanır ve kendini bir Yatakta bulur. Burası Ivan'ın odasıdır. Ivan;

-Günaydın! (yine o tatlı melodiyle), ona başımdan geçenleri anlattım. Bana içeri giren adamın yeni alındığını ve psikolojisinin hiç iyi olmadığından bahsetti. Ama neden? 

-Neden? Sorun neydi ki. Ne yapmış olabilirim?, dedim ve Ivan biraz tedirgindi. 

-Erzak! Erzak azalıyormuş. Bu nedenle insanlar insan elemeye çalışıyor galiba. Ama bir arada olmazsak, bu onlar için daha mı mantıklı? Anlamıyorum. Neyse. Odanı temizlerlermiş. O zaman gidebilirmişsin. Ama isterse burada da kalabilirsin! , dedi. Her şey çok ağırdı benim için. Ne kadar saçmaydı. "insan elemek"... Ne saçma bir şeydi bu! 21. yüzyıldaydık. İnsanlar gerçekten kafayı sıyırmıştı. Ama bir anda tüylerim diken diken oldu...

Bu bir silah sesiydi! Dışarıdan geliyordu. Kim sıkıyor silahı bilmiyordum ama bağıra bağıra;

-Bu sadece bir rüya! Yapmanız gereken tek şey uyanmak! İşte size uyanmanız için bir şans! Kalkın uykucular! , diyordu. Ne saçmaydı. "uyanmak" derken ne kastediyordu? Kapıya birisi vuruyordu. Bu Emel idi. Hemen kapıyı açıp ne olduğunu sordum. Bize;

- Dışarda bir manyağın teki uyanın diye insanlara sıkıyor! Resmen kafayı sığırmış. Güvenlik galiba. Bir üniforması vardı. Kapıyı sakın açmayın! , dedi. Ama kapı çalıyordu. Endişeli ve ağlamaklı bir kapı sesi vardı. Emel;

-Sakın! , diye bağırdı. Ama dayanamayıp kapıyı açtım. Kız adımını attığı gibi kafasından vuruldu. Beyin parçaları yerdeydi. Dehşete kapıldım! Sadece kapıyı kapatıp içeri girdim! Hiçbir şey olmamış gibi...