සතියක් ගෙවිලා ගියා. ඒත් ඒ කාලය පුරාවටම එයාලට ඒ නැති උන ගෑනු ලමයා මනීශා ගැන කිසිදෙයක් හොයාගන්න බැරි උනා. ඒත් ඒ කාලය ඇතුලත තේමියට එයා කීයටවත් නොහිතපු දෙයක් හොයාගන්න පුළුවන් උනා.
රෑ 12.00 ට විතර තේමිය කෙලින්ම ආවේ වහලා දාලා තිබුන භාතියගෙ කාර්‍යාලය ඇතුලට. ඒ ඇවිත් එයා අභිශේක් ට දුරකථන ඇමතුමක් දුන්නා.
" hello අභිශේක් ඔයා කොහෙද ඉන්නේ.
" මම ගෙදර ඉන්නේ.
" හෙට උදේ වැඩ මුකුත් දාගන්න එපා මාත් එක්ක අර භානුකගෙ වහලා දාලා තියන office එක search කරන්න එන්න. මට භානුකගෙ murder එක ගැන කෙනෙක් ඔත්තුවක් හම්බුනා.
" භානුකගෙ වහලා දාලා තියන office එක ? ඔයා තාම මේක ගැන හොයනවද ? දැන් ඒ කේස් එක close කරලා ඉවරයිනේ අනිත් එක අනිරා මිනීමරුවා කියලා අහුවුනානේ.
" ඒ වුනාට දැන් මට වෙන සැක කාරයෙක් ඉන්නවා. හෙට උදේ ලෑස්ති වෙලා ඉන්න එහෙනම් මම තියනවා. බායි.
" ok බායි.
දුරකථන ඇමතුම විසන්ධි කෙරුව තේමිය ඒ කලුවර කාමරේ කබඩ් එකක් පිටිපස්සේ හැංගිලා කෙනෙක් එනකම් බලාපොරොත්තුවෙන් හිටියා. ඒ වෙන කවුරුවත් නෙවේ එයාගෙ සැකේ නැවතුන කෙනා. හැංගිලා හිටිය තේමියට එලියෙන් ඇහුනේ යතුරුපැදියක් නතර කරන සද්දයක්. තේමිය හැල හොල්මනක් නැතුව ඒ කෙනා එනකම් බලන් හිටියා. දොරක් ඇරෙන සද්දයක් එක්කම තේමියගෙ ඇස් යාවුනේ ඒ කාර්‍යාලය ඉදිරිපිට තිබුන ලී දොර ගාවට. කලුවරේ තනි කලු ඇදුමින් සැරසිලා තමන්ගෙ මූනත් ආවරණය කරගෙන හිටිය ඒ අමුත්තා ටෝච් එලියෙන් කාර්‍යාලය පුරාම කලබලෙන් දෙයක් හොය හොය සැරිසරන විදිහ තේමිය කබඩ් එක පිටිපස්සේ හැංගිලා බලන් හිටියා. හරි වෙලාව ආව ගමන් තේමිය ඒ කාර්‍යාලගේ ලයිට් පත්තු කරලා තමන්ගෙ තුවක්කුවත් ඒ කෙනාගෙ පැත්තට දික් කරන් ඒ කෙනාගෙ ලගට ආවා.
" මොනා හරි හොයනවද ?
ඒ කටහඩ ඇහුනත් එක්කම මෙච්චර වෙලා පිටිපස්ස හැරිලා හිටිය ඒ අමුත්තා තමන්ගෙ තුවක්කුවත් අතට අරන් තේමිය දිහාවට හැරිලා එක එල්ලේම එයාටත් තුවක්කුව දික් කරා. විනාඩි ගානක් කිසිම හැගීමක් නැතුව දෙන්නට දෙන්නා තුවක්කු දික් කරන් හිටියත් තේමිය කට කොනින් ඇදුන හිනාවක් එක්ක එයාගෙ තුවක්කුව පහත දැම්මා. ඒත් ප්‍රතිවාදියගෙ තුවක්කුව තාමත් තමන් දිහාට එල්ල වෙලා තිබුනේ. ඒත් ඒකෙන් තේමියට දශමෙක්වත් බයක් දැනුනෙ නැහැ.
