Siz hiç, kendi ailenizin yanında Bi yabancı gibi hissettiniz mi?
Yada Aileniz sizin yerinize başka birini evladım diye sevdi mi?
Anne sevgisine hasretken annenizi uzaktan sessiz sedasız izlediniz mi?
Her zaman babanızın biriciği olmayı hayal eder...
Kelimeler kullanılmadan ancak Bu kadar acımasızca anlatılabilirdi ait olmayış
Daha fazla konuşmaya gönlüm el vermedi
Bende Sertap abla ve çınarın arasındaki benim içim boş bırakılan yere oturdum Sertap abla bana yemek servis etmişti bunun üzerine
"Sen kendi yemeğini alamıyor musun!?" dedi sesindeki siniri belli ederek selin
Onun bana neden sinirli olduğunu biliyordum ama sadece ben biliyordum bu masada o yüzden tek yaptığım yemeğimi yemeye devam etmekti
"Sözlerine dikkat et selin" dedi Çınar en korkunç ses tonunu takınarak
Selinin bana daha fazla şey söylemek istediğini babası gibi canımı yakmaya sabırsızlandığını biliyordum
Benim burdaki varlığım seline büyük bir darbeydi çünkü, hem öz kızın ben olduğumu biliyordu ve her an hak ettiğim yeri ondan olacağımı düşünüyor olmalıydı hemde o bilmese bile ben korhanları yıkma planlarının en büyük engeliydim
Selinin sözlerinden sonra masa sessizliğe boğuldu
Ailenin diğer üyelerinden beni savunmasını beklemiyordum zaten onlar her daim biricik kızlarının yanında olucaklardı
Onların gözünde ne olursa olsun ben ikinci seçenek ve bir hiç olucaktım
Bu evdeki konumumu o garajda kanullenmiştim onlardan Bi beklentim olmadan gelmiştim ben bu eve
Onlar için kim olduğumu ve olacağımı bilerek sadece çınarı mutlu etmek için gelmiştim
Belki ilerde Çınar ne kadar acı çektiğimi görür ve beni kafesimden çıkarırdı
O altın kafesten asla kurtulamıyorum önceden üvey babam beni oraya hapsetmiş ve gitmeme izin vermemişti şimdi ise Çınar beni o kafese hapsetti
O ne kadar farkında olmasada Bu ev bana bir kafes bir cehennemdi
Bu ailenin her üyesi ayaklarıma takılan bir başka prangaydı, sırtıma vurulan bir başka kırbaç yada bedenimde açılan bir başka yaraydı
Zaten yaraları olan Bi insan için fazla değil miydi bu yaşadıklarım
Daha neler yaşıyacaktım belliki
Bana tüm acıları yaşatmadan ölmeme izin vermeyecek miydi bu hayat
Beni düşüncelerimden çıkaran Serdar bey oldu
"Masal seni selinin okuluna yazdırmamızı ister misin?"
"Okula gitmek istemiyorum efendim" sözlerimin üzerinden selinden alaylı Bi 'hah' nidası yükseldi
"Senin vasat olduğunu biliyordum ama bu kadarını düşünmezdim" dedi selin
