Ödül

232 24 5
                                    

Mükemmel bir sezon başıydı Kerem için. Çıktığı ilk iki maçta da gol atmıştı. Ama içinde hep bir burukluk vardı. Sevdikleri maçlarını izliyor muydu? Onunla gurur duyuyor muydu? En önemlisi Altay ne düşünüyordu?

Sevgilisini aradı bir kez daha. Açan yoktu, üzülmüştü ama işi vardır diyerek kendini teselli etti. Yapacak bir şey yoktu, o da onun gibi maçına hazırlanıyordu.

Eve gitmek için kulübün onun için tahsis ettiği arabaya bindi, hayranlarla fotoğraf çekildi, gördüğü sevgi karşısında kocaman gülümsedi. Buruk bir gülüş de olsa gülümsüyordu.

Araba evine geldiğinde yine yalnız kalacağı için yüzü düştü. Yalnız kalmak onu üzüyordu. Hele ki Altay'dan uzak kalmak çok yorucuydu.

Kapıyı yine kocaman yalnızlığına açtı. İç çekti ve anahtarlarını vestiyere bıraktı. Işıkları açtı ve gördüğü kişiyle şok içinde ona baktı.

Altay kanlı canlı karşısındaydı. İlk başta üzüntüden hayal gördüğünü düşünmüyor değildi. Altay'ın Portekizde ne işi vardı ? Ama sonra onun kahkahasını duyduğunda kimsenin bu kadar güzel gelemeyeceğini hatırladı.

"Sevinmedin mi sevgilim ? Niye öyle bakıyorsun ?"

Kerem karşısındaki çocuğun gülüşüyle gözleri dolu bir şekilde ona baktı bir süre. Altay onun gözlerinin dolduğunu gördüğünde iç çekerek küçük bedene ilerledi ve sıkıca sarıldı.

"Harika gollerinin ödülünü almayacağını mı düşünüyordun cidden ?"

Kerem dolu gözleriyle gülerek imalı cümlesinden sonra sevgilisinin göğsüne vurdu. Altay da gülerek onu kendine daha çok çekti ve mis kokulu saçlarına öpücükler bıraktı.

"Geldiğine o kadar mutluyum ki... Anlatamam."

Altay gülümsedi ve bir öpücük daha kondurdu saçlarına

"Biliyorum, çünkü senin yanında ben de böyle hissediyorum sevgilim."


***

Canım AlKerim <3

Yayımlanan bölümlerin sonuna geldiniz.

⏰ Son güncelleme: Sep 21 ⏰

Yeni bölümlerden haberdar olmak için bu hikayeyi Kütüphanenize ekleyin!

Futbol One ShotsHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin